Χρήστος Φασούλας: Ο εραστής της αβύσσου

Ο Χάρης ο μικρότερος δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί. Το λέει και ο ίδιος για τον εαυτό του, το παραδέχονται χωρίς ωστόσο να το αποδέχονται και οι άλλοι. Ο Χάρης είναι χαρισματικός για να παίξουμε και λίγο με τις λέξεις. Ακόμη και οι αναμνήσεις του της τρυφερής ηλικίας των τεσσάρων χρόνων, δεν έχουν να κάνουν με ό,τι φυσιολογικά θυμάται ένα παιδί. Σημαδιακή ηλικία για τον μπόμπιρα, γιατί τότε είναι που μπαίνει στη ζωή του ο απών μέχρι πρότινος Χάρης ο πρεσβύτερος, ο πατέρας του. Ο τελευταίος αναρρώνει από μία δωδεκαόροφη πτώση από την οποία επιβιώνει σαν από θαύμα, μαθαίνοντας έναν καινούργιο εαυτό, καρφωμένος σε μια αναπηρική μεν, αλλά σούπερ λουξ πολυθρόνα. Γιατί ο μπαμπάς Χάρης ζει πλέον έχοντας ξαναβρεί την κίνηση μόνο στη δεξιά μεριά του σώματός του. Αυτό τον οδηγεί στο να υιοθετήσει ένα πιο συγκροτημένο τρόπο θεώρησης του παλιού και του νέου του εαυτού, αλλά και να αποδεχτεί την κατάστασή του όχι από μεμψιμοιρία, αλλά γιατί όπως ισχυρίζεται, έτσι επιτέλους νοιώθει καλά.

Ο μικρός Χάρης δε συμφωνεί με όλα αυτά, διαφωνεί γενικότερα με τις αντιδράσεις και των τρόπο σκέψης των μεγάλων. Επίμονος και ακούραστος, δε σταματάει να ρωτά γιατί η μαμά Αλίκη άφησε τον μπαμπά Χάρη πριν ακόμα ο ίδιος γεννηθεί. Ο μπαμπάς μειλίχιος και πράος, η μαμά πιο γήινη και αντιδραστική, ο καθένας υπεκφεύγει και αοριστολογεί.

Ένα παιδί κάνει τους άλλους να αναρωτιούνται πώς χωράει τόση ευφυΐα στο μικρό του κεφάλι. Ένα παιδί αναλαμβάνει με το δικό του τρόπο να βρει τις απαντήσεις και να ξαναγράψει το μυθιστόρημα της ζωής. Κι εκεί επάνω, το πρώτο βιβλίο του μπαμπά συγγραφέα με τίτλο ο Εραστής (που ο ίδιος ο δημιουργός του έχει αποκηρύξει) εμφανίζεται από το πουθενά με το χαρούμενο εξώφυλλο με τις ροζ καρδούλες για να μετατραπεί σε Εραστή της Αβύσσου που στάζει αίμα από τον τίτλο του, δύο βιβλία τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά μαζί.

Μια συνεχής ανατροπή είναι το μυθιστόρημα και πολλά ακόμη. Μια σάτιρα της κοινωνίας που τοποθετείται σε ένα πολύ κοντινό μέλλον, μια πλήρης καταγραφή του ψυχισμού της διαφορετικότητας, ένα άγγιγμα ψυχής, αλλά πάνω από όλα και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό η απάντηση στο ερώτημα «μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αγάπη».

Ο Χρήστος Φασούλας έχει κάτι που συγκαταλέγω στα σπάνια χαρίσματα. Η γραφή του κάνει τον αναγνώστη μέσα σε λίγες σελίδες να περάσει μια σειρά συναισθηματικών καταστάσεων: Εκεί που γελάει, να κάτσει να σκεφτεί, να προβληματιστεί, να νοιώσει, να βιώσει μαζί με τους ήρωες. Πώς είναι δυνατόν τα χείλη να χαμογελούν και τα μάτια να είναι υγρά, θα μου πείτε; Διαβάστε τον εραστή της αβύσσου και θα καταλάβετε!

Ο Εραστής της αβύσσου: Ένα γεμάτο ανατροπές μυθιστόρημα για την ίδια τη ζωή.