Στο θέατρο 104, η Πηνελόπη Σταυροπούλου αναλαμβάνει το ομολογουμένως
δύσκολο εγχείρημα να ερμηνεύσει τους τρεις από αυτούς. Πρόκειται για τα:
Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη, κρεβάτι ανάμεσα στις φακές και Μια κυρία των
γραμμάτων. Η ταλαντούχα ηθοποιός ξεδιπλώνει την τέχνη της και την πλαστικότητα
των εκφράσεών της σαν μια ομιλούσα κεφαλή που αναδύεται από τα παράθυρα του
πολύ έξυπνου σκηνικού, - περίκλειστου διαμερίσματος-φυλακής.
Σαν Γκράχαμ, στο «Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη». μεταμορφώνεται σε έναν μεσήλικα
άνδρα που ζει με την ηλικιωμένη μητέρα του, σε μια σχέση παθολογικής εξάρτησης.
Χωρίς ανάσα, μας ανακοινώνει όλο τα τεκταινόμενα στο σπίτι τους, αλλάζοντας τη
φωνή του (της) καθώς υποδύεται τη μητέρα και τον υποψήφιο «μνηστήρα» της. Ο
θεατής παρακολουθεί τι συμβαίνει από την οπτική γωνία του Γκράχαμ,
αναποφάσιστος για το αν πρέπει να συμπαθήσει ή να λυπηθεί τον ήρωα. Ο Γκράχαμ
τελικά αντιλαμβάνεται ότι είναι βολεμένος στο περιθώριο της ζωής, αρνούμενος να
αλλάξει το παραμικρό, αποδεχόμενος τη φυλακή του.
Σαν Σούζαν, μεταμορφώνεται σε γυναίκα εφημέριου, που δεν συμμερίζεται στο
παραμικρό την «αφοσίωση» του συζύγου της στα θεία και προσπαθεί να πνίξει το
ναυάγιο του γάμου της στη θάλασσα του αλκοόλ. Η πρόσκαιρη παρηγοριά στην
αγκαλιά του Ινδού μπακάλη θα την απεγκλωβίσει από τη δική της φυλακή,
δωρίζοντάς της αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση.
Σαν Αιρίν, μεταμορφώνεται σε μια ξινισμένη καθωσπρέπει γεροντοκόρη που νομίζει πως είναι ο
θεματοφύλακας της ηθικής και καταγγέλλει όλα τα, κατά την άποψή της, κακώς
κείμενα οδηγείται στην κοινωνική απομόνωση και τέλος τον εγκλεισμό στη φυλακή
που, τι οξύμωρο, θα την κάνει να κατακτήσει την ελευθερία της, ξεφεύγοντας από
τον μισανθρωπισμό και τη μονομανία που ταλάνιζε τις ημέρες της.
Όλα προσεγμένα, από τη σκηνική υπόσταση μέχρι το φωτισμό και τη μουσική και
μια εξαιρετική Πηνελόπη Σταυροπούλου, που επιτελεί τον άθλο της μεταμόρφωσης σε
τόσα διαφορετικά πρόσωπα, μέσα στα ενενήντα λεπτά μιας παράστασης η οποία δίνει
τροφή για σκέψεις πάνω στην κοινωνική και ατομική υποκρισία, την προκατάληψη,
την μονομανία, την εγκατάλειψη, την απομόνωση, την υποταγή σε πάθη και λάθη.
Μετάφραση: Ερρίκος
Μπελιές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης
Παπαδάκης
Μουσική: Σίσσυ
Βλαχογιάννη
Σκηνικά- Κοστούμια:
Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτογραφίες Αφίσας:
Τάσος Βρεττός
Μακιγιάζ: Αχιλλέας
Χαρίτος
Τους τρεις ρόλους
ερμηνεύει η Πηνελόπη Σταυροπούλου
Διεύθυνση παραγωγής:
Πηνελόπη Σταυροπούλου
Στο θέατρο 104, στο
Γκάζι.
.jpg)
