Γιάννης Φαρσάρης: Σουσάμι άνοιξε.

 Αυτό μάλιστα. Ήταν το βιβλίο που περίμενα και ο Γιάννης Φαρσάρης θεωρώ ότι είναι ο ιδανικότερος για να καταρρίψει τη φοβία απέναντι στα κοινά και την ανοικτή διάθεση της δημιουργικότητας.

Πρόκειται για ένα εμψυχωτικό πνευματικό δημιούργημα που λειτουργεί θετικά, αισιόδοξα αλλά και λυτρωτικά, ως ένας καλός πλοηγός στο αχανές διαδίκτυο. Δεν περιέχει συμβουλές, αλλά έξυπνες ιδέες και κίνητρα για να δούμε με άλλο μάτι τη δημιουργία.

Αλήθεια, τι ωφελεί να πελαγοδρομούμε χαραμίζοντας τη δημιουργικότητά μας, όταν υπάρχουν τόσοι τρόποι για να της δώσουμε φτερά; Τριάντα ιδέες μάς δίνει ο συγγραφέας, ντυμένες με ευφάνταστους τίτλους και υπέροχες εικόνες, δεμένες με περιστατικά από τη ζωή γνωστών δημιουργών, σημαντικών ιστορικών προσώπων αλλά και των λαμπερών μυαλών της τεχνολογίας την οποία όλοι μπορούμε να απολαμβάνουμε σήμερα.

Και μέσα από όλα αυτά, μας γίνεται κατανοητό πώς οι δικές μας ιδέες γεννιούνται, απελευθερώνονται, διαμοιράζονται, αυγατίζουν και γυρίζουν πάλι σε εμάς, αναγεννημένες. Γιατί μια ιδέα, όσο καλή κι αν είναι, χρειάζεται να βγει προς τα έξω. Πάντα βέβαια σε κάτι πρωτοποριακό υπάρχουν οι θιασώτες και οι αντιδραστικοί. Δεκτή και η θετική και η αρνητική άποψη πάνω σε καθετί, αρκεί να στηρίζεται σε επιχειρήματα και όχι δεισιδαιμονίες και μυθεύματα. Γιατί άλλο είναι η ελεύθερη γνώση και άλλο η δωρεάν.

Ελεύθερη και δωρεάν γνώση, έρχομαι να καταθέσω και τη δική μου άποψη, σημαίνει ότι αφήνω το έργο μου να ταξιδέψει ελεύθερο χωρίς περιορισμό, γιατί θεωρώ ότι αντικατοπτρίζει το ότι έχω ελεύθερη βούληση. Πιστέψτε με, είναι τεράστια η χαρά και η ηθική ανταμοιβή που δίνει αυτό το μοίρασμα. Να βλέπεις τα έργα σου να έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν παντού, να νοιώθεις καλύτερος άνθρωπος βλέποντας αυτό που από σκόρπιες, λαβυρινθώδεις ιδέες πήρε σάρκα και οστά και μετατράπηκε σε κάτι ικανό να πυροδοτήσει νέες σκέψεις και νέες ιδέες. Γιατί, στο κάτω-κάτω, όλα ανακυκλώνονται, τίποτα δεν πάει χαμένο. Για φανταστείτε, πώς θα νιώθατε αν βλέπατε ότι κάτι δικό σας έχει δώσει τη δυνατότητα και σε άλλους ανθρώπους να ανοίξουν τα φτερά τους; Θα μου πείτε, όλα αυτά υπήρχαν τόσα χρόνια, άσχετο πόσοι τα δαιμόνιζαν και τα δαιμονίζουν ακόμα. Μα φάνηκε περισσότερο με την είσοδό μας σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για εμάς, ανθρώπους που δεν γνώρισαν πόλεμο ή κακουχίες, να βρίσκονται έγκλειστοι κάτω από την απειλή ενός ιδιαίτερου, κακόβουλου ιού. Οι διαδοχικές καραντίνες ενίσχυσαν το ταξίδι της ελεύθερης σκέψης. Ο κόσμος απόλαυσε ελεύθερα βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα. Γνωστοί και λιγότερο γνωστοί καλλιτέχνες έβαλαν το δικό τους λιθαράκι να χτιστεί ένας ισχυρός δεσμός σε μια ανθρωπότητα που πληττόταν από την πανδημία, να μπουν μέσα στα σπίτια όλων μας, αφού δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε εμείς να τους συναντήσουμε. Και φυσικά, δεν ήταν λίγοι όσοι βρήκαν το θετικό και την ελπίδα μέσα από όλα αυτά. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο πόσα έργα αυτής της ιδιαίτερης εποχής αφορούν την αντιμετώπιση του ιού από τους ανθρώπους, τον αντίκτυπο που είχε, τα προσωπικά βιώματα του καθενός, βιώματα που τροφοδότησαν τη μυθοπλασία, γέννησαν αισθήματα που ντύθηκαν εικόνες και ήχο, έγιναν ταινίες, χορός, μουσική, σκίτσα, σχέδια, πίνακες.

Κάποιοι έχουν τον πληρωμένο αντίλογο βέβαια. Ουτοπικά είναι όλα αυτά. Δείτε το όμως λίγο διαφορετικά. Ο κόσμος που ζούμε μάς αρέσει; Έχουμε αποκτήσει χίλια καλά και χίλια προβλήματα. Φανταστείτε εκατό ανθρώπους, όπου οι ενενήντα εννέα θα εκφράσουν την άποψή τους για τον ένα που λειτουργεί πρωτοποριακά, διαφορετικά. Οι περισσότεροι θα αντιδράσουν μάλλον αρνητικά, θα υπάρξουν όμως κάποιοι, όσοι κι αν είναι αυτοί, που θα σκεφτούν τι κάνει αυτός ο ένας. Ίσως ακολουθήσουν τον δρόμο του, γιατί βρήκαν κίνητρο στις πράξεις του, ίσως η δική του πορεία να τους δώσει μια νέα κατεύθυνση, μια προτροπή για άλλη θεώρηση. Πιστεύω λοιπόν, ότι αυτό εδώ το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας, μιλάει χωρίς ιδεοληψίες και στεγανά, σεμνά και απέριττα για την ομορφιά της δημιουργικότητας, για την πηγή του νεωτερισμού που μπορεί να γίνει χείμαρρος, ποταμός, θάλασσα και ωκεανός για έναν καλύτερο κόσμο. Θα δανειστώ τη φράση του Ριντ Χόφμαν, του ιδρυτή του Linkedin, την οποία ο Γιάννης Φαρσάρης παραθέτει στην αρχή του βιβλίου του: Πηδάς από τον βράχο και συναρμολογείς ένα αεροπλάνο, όσο πέφτεις. Πιστεύω ότι αυτό τα συνοψίζει όλα. Ας μη φοβηθούμε να ζήσουμε το όνειρό μας.

Μπείτε στη θαυμαστή σπηλιά των θησαυρών και αξιοποιείστε όσο μπορείτε καλύτερα την είσοδό σας σε έναν κόσμο που έχει πολλά να προσφέρει στα ανοιχτά μυαλά. Βουτήξτε βαθιά μέσα σας, δείτε ότι ένα κι ένα κάνουν δέκα, μάθετε για το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρατε, γίνετε ιθαγενής του διαδικτύου, ξεχάστε το εγώ σας, φορέστε το άσπρο καπέλο του χάκερ, μάθετε το μυστικό της ψηφιακής εποχής, φτιάξτε τη δική σας κιβωτό, γίνετε ελβετικός σουγιάς, για να παραθέσω μερικά από τα περιεχόμενα του Σουσάμι άνοιξε. Αξιοποιείστε το απόθεμα που έχετε μέσα σας, δημιουργείστε, μοιραστείτε και δείτε το αποτέλεσμα.

 Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έσοπτρον. 

Ο Γιάννης Φαρσάρης είναι καθηγητής Πληροφορικής και δημιουργός της Ανοικτής Βιβλιοθήκης. Έργα του: Johnie Society(μυθιστόρημα), Εβδόμη Εσπερινή, Φόβος κανένας (διηγήματα), Ευτυχισμένο κοιμάμενο νερό (θεατρικό έργο). Συμμετοχή στα συλλογικά: Ιστορίες βιβλίων, Ιστορίες από ένα παγκάκι, Ο άνδρας με την πουά γραβάτα, Ματριόσκα, 12/12/12/, Δήγμα γραφής.