Ο αστυνόμος Αντρέας Ρούσσος
βρίσκεται για διακοπές στην Αντίπαρο, τόπο καταγωγής του, έχοντας αφήσει πίσω
του τις υποθέσεις του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της ζωής. Όμως, ο αυγουστιάτικος
παράδεισος που ονειρεύεται απέχει από την πραγματικότητα καθώς μια επείγουσα
τηλεφωνική συνομιλία με ανώτερό του του υπενθυμίζει ότι είναι ακατόρθωτο να
ξεφύγει κανείς από τον θάνατο. Ο ταξίαρχος Σκούρας τον πληροφορεί ότι ο
Κωνσταντίνος Κωστόπουλος, μεγαλοεπιχειρηματίας και γνωστός κοσμικός έχει
εξαφανιστεί στο στενό πέρασμα ανάμεσα στο Δεσποτικό και την Αντίπαρο. Μάρτυρες
βεβαιώνουν ότι τον είδαν να καυγαδίζει με νεαρό άντρα, να πέφτει στη θάλασσα,
ενώ σχεδόν ταυτόχρονα το σκάφος του πιάνει φωτιά και ο άγνωστος νεαρός
διαφεύγει με το φουσκωτό του σκάφους. Μάταια ο αστυνομικός της ΕΛΑΣ θα
προσπαθήσει να ξεκλέψει κάποιες ώρες προσωπικής χαλάρωσης. Καθώς οι μέρες
περνούν, η υπόθεση θα τον μπλέξει στον δαίδαλό της, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με
αντιφατικές μαρτυρίες, παλιούς του γνώριμους από τις φυλακές, «αναγκαστικές»
εξομολογήσεις, έρωτες του χθες αλλά και της στιγμής. Μια σειρά περίεργων
ατυχημάτων όσον αφορά πρόσωπα του άμεσου ή του έμμεσου περιβάλλοντος του
Κωστόπουλου θα γεννήσει νέα ερωτηματικά. Κι όλα αυτά πασπαλισμένα και
σερβιρισμένα με το glitter του κόσμου του θεάματος.
Ο Νίκος Φαρούπος δανείζει τη
«φωνή» του στον ήρωά του και μας χαρίζει έναν αυθεντικό τύπο που αναζητά όχι το
έννομο αλλά το ηθικό δίκαιο. Ο αστυνόμος Ρούσσος τσαλακώνεται, λοιδορεί,
φιλοσοφεί, διακατέχεται από πάθη, κάνει σωστές και λάθος εκτιμήσεις, ακρογωνιαίος
λίθος αυτού του συναρπαστικού νουάρ μυθιστορήματος. Ευρηματική η κωδική
ονομασία «Μανταλένα», αφού εμείς οι πιο παλιοί τουλάχιστον, θυμόμαστε ότι το
βασικό στόρι της ελληνικής ταινίας είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε δυο
οικογένειες ιδιοκτητών καϊκιών και ο τόπος των γυρισμάτων η Αντίπαρος. Πόσο
απέχει το χθες από το σήμερα, εκείνος ο μικρός, παραδοσιακός, πρωτόγονος τόπος
από το κοσμοπολίτικο, σαγηνευτικό και αν θέλετε, απατηλό παρόν, όπου κυριαρχεί
ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους Κωστόπουλο και Μυλωνά, ο αναγνώστης θα το βρει
μέσα στις σελίδες του «έγκλημα στην Αντίπαρο». Η γλαφυρή μαρτυρία της θείας
Μαρουσώς είναι απολαυστική και ιδιαίτερα κατατοπιστική για να πάρει κανείς μια
πρώτη γεύση.
Μεστός λόγος, γεμάτος αναφορές
ιστορικής και φιλοσοφικής φύσης. Ο Νίκος Φαρούπος ανατέμνει τον εγκληματία και
τον περίγυρό του παραπέμποντας σε όρους και θεωρητικά ρεύματα της
Εγκληματολογίας και της Δικαστικής Ψυχολογίας. Ο Αντρέας Ρούσσος είναι
αμείλικτος αλλά και αθεράπευτα ρομαντικός, μπορεί να κρατάει το υπηρεσιακό του
περίστροφο στο ένα χέρι και στο άλλο τον Άμλετ του Σαίξπηρ, αναρωτιέται για τον
έρωτα, τον θάνατο, τον φόβο, τον εγωισμό, ονειρεύεται σε μία χώρα όπου
κυριαρχεί η κρίση σε κάθε της έκφανση, σε μια εποχή που δεν παύει να εκπλήσσει
και τον πιο κυνικό. Θα ξεσκεπάσει άραγε την αλήθεια και ποιο θα είναι το κόστος;
Η ανατροπή μπορεί να συμβεί ακόμη και τη «δωδεκάτη» ώρα.
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην
αναφερθώ στο λιτό και έξοχο καλοκαιρινό εξώφυλλο που δίνει ανάγλυφα και το
στίγμα του μυθιστορήματος: η αμέριμνη femme fatale που καπνίζει ατενίζοντας τη
θάλασσα ενώ στην άκρη της σελίδας φαίνονται τα πόδια που παραπέμπουν σε ντυμένο
αντρικό σώμα κάνοντας εμφανές το πόσο παράταιρα αυτά βρίσκονται στο ειδυλλιακό
τοπίο.
Το μυθιστόρημα "Έγκλημα στην Αντίπαρο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
