tag:blogger.com,1999:blog-80482448754744109602024-02-07T21:39:25.834+02:00ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥΟ πολιτισμός είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο κάτι περισσότερο από ένα ατύχημα του σύμπαντος. Αντρέ ΜαλρώΕυρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.comBlogger361125tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-74595344006910289372023-12-08T22:57:00.002+02:002023-12-08T22:57:42.143+02:00Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ3U7uz_DSx-rxTy0qj5qFSP9zkvK7low7hHRRdUS3kSNQMWchTE3ito1EMgQ4aU6yVjooSqV58AJxNr6pl59B48M7h39-zX4FgQJJajPjfG1s3pDBomOcxN-7yRxLgTwkzcLsBSAidW5gzAhotCpBrzIs8jgiK1fwU3Pdo4mxYI_CvSQMRG2zRf3whgpA/s400/xlarge_20231018125014_odoiporos.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="279" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ3U7uz_DSx-rxTy0qj5qFSP9zkvK7low7hHRRdUS3kSNQMWchTE3ito1EMgQ4aU6yVjooSqV58AJxNr6pl59B48M7h39-zX4FgQJJajPjfG1s3pDBomOcxN-7yRxLgTwkzcLsBSAidW5gzAhotCpBrzIs8jgiK1fwU3Pdo4mxYI_CvSQMRG2zRf3whgpA/s320/xlarge_20231018125014_odoiporos.jpeg" width="223" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου
ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως ο καθένας μας.
Γιατί θέλει αρετή και τόλμη να μπορείς να υπερβείς τα όριά σου για να
αναζητήσεις το όνειρό σου πέρα από την απατηλή λάμψη του κόσμου που μας έχει
περιχαράξει. Αχθοφόροι είμαστε όλοι μας, οδοιπόροι ελάχιστοι, εκείνα τα μυαλά τα
φωτισμένα, εκείνοι οι άνθρωποι που χαράζουν τη δική τους επίπονη πορεία προς μία
ουτοπία ή μήπως όχι; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο ήρωας του αφηγήματος του Δημήτρη Νίκου πορεύεται προς έναν άλλον ήλιο,
έναν άλλον τόπο, παίρνοντας βαθιές ανάσες για να αντέξει, φορτωμένος έναν σάκο
φτιαγμένο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">από έγνοιες και κακοτοπιές, από
θλίψη και οργή</i>. Έναν σάκο που τον έχουν θρέψει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τα αγριεμένα βλέμματα, οι φθονερές διαθέσεις, η ασίγαστη κακία</i>. Δεν
ξεφτίζει ποτέ αυτό το βάρος στην πλάτη του, αντίθετα γιγαντώνεται, μα άμα
ψάξεις το περιεχόμενό του, θα διαπιστώσεις ότι είναι αδειανός. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Περπατάει ο οδοιπόρος, φεύγει, προσπερνά. Δεν ανήκει πουθενά, δεν
ξαποσταίνει. Ψάχνει ένα φως, πότε απόμακρο, πότε τόσο κοντά του. Το φως
σηματοδοτεί το όνειρό του για εκείνον τον τόπο που ζεσταίνει ένας άλλος ήλιος .<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Περπατάει, πορεύεται, ατενίζει, κοπιάζει, οραματίζεται, ελπίζει. Αρνείται
να ζήσει μιαν άδεια ζωή, αρνείται να υποταχτεί. Ξεκόβει από το πλήθος, οι γνώμες
των άλλων τον αφήνουν αδιάφορο, κλείνει τα αυτιά του και συνεχίζει. Αν
επιβιώσει, θα έχει νικήσει. Αν όχι, δεν θα έχει παραδοθεί αμαχητί. Ο δικός του
κόσμος δεν προσκυνάει την ύλη, το νερό και ο αέρας είναι η ουσία της ζωής του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η πόλη τον τσακίζει. Τη βλέπει σαν ένα ασπρόμαυρο παζλ με χιλιάδες κομμάτια
που ανάμεσά τους θα ψάξει να βρει το πέρασμα για να βγει στη θάλασσα. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Να σ’ αγναντέβω, θάλασσα, να μη χορταίνω, απ’
το βουνό ψηλά, στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω απ’ τα μαλάματά σου
τα πολλά.</i> (ο πρόλογος από τη συλλογή <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το
φως που καίει</i> του Κώστα Βάρναλη). Θάλασσα που γίνεται ταυτόσημη της ζωής.
Νερό κι αέρας κι ένας έρωτας που είναι κι αυτός νερό κι αέρας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μακρύ το ταξίδι κι η φαντασία πλάθει τόπους και χρόνους. Η φαντασία είναι
ζοφερή. Εφιαλτικά προβάλλει εικόνες από έναν κρανίου τόπο όπου το αίμα ποτίζει
τη γη για να καρποφορήσει φυτά με ανθρωπόμορφα λουλούδια. Σπαράζουν τα άνθη,
βγάζουν μια κραυγή, μαραίνονται, πέφτουν ξανά στη γη, για να βλαστήσουν αμέσως
άλλα. Μια μάταιη προσπάθεια να φτάσουμε στα ύψη, να αγγίξουμε την εικόνα που ο
καθένας μας ορίζει για Θεό του; Μια υπενθύμιση της σύντομης ύπαρξής μας σε αυτή
τη ζωή; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πυρακτωμένα μέλη, πυρακτωμένες σκέψεις παράφορες. Κάποτε τις δροσίζει η
νύχτα. Ανάσες πότε κοφτές πότε πιο βαθιές. Κι εκείνο το φως; Ας μην το χάσεις,
μη κλείσεις τα μάτια, μη σταματήσεις, μη σταματήσεις να ανασαίνεις, να περπατάς,
να προσπαθείς. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μην εγκαταλείψεις, μη γίνεις ένας από τους πολλούς, τους ασήμαντους, τους παραιτημένους,
τους βολεμένους. Όλους εκείνους που μέρα με τη μέρα γίνονται στρατιά ολάκερη,
σαν τα κεφάλια μιας άτρωτης Λερναίας Ύδρας ξεπετάγονται και χλευάζουν και
δείχνουν με το δάχτυλο και γελάνε ειρωνικά και κακολογούν και σχολιάζουν και
έχουν γνώμη για το καθετί, αμαθείς ή ημιμαθείς επαΐοντες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Εσύ, Οδοιπόρε, θα τον βρεις τον τόπο σου, εκεί που το άρμα του Ήλιου θα σε
οδηγήσει, και σαν ένα αγριολούλουδο, ταπεινό αλλά όχι ασήμαντο, θα ριζώσεις και
θα γίνεις άτρωτος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Δημήτρης Νίκου με έναν λόγο πυρετώδη, φλογερό, ανθρώπινο πλάθει ένα
όνειρο με λέξεις που γίνονται ήχοι και εικόνες, ένα όνειρο που συνταράζει τις αισθήσεις,
ένα όνειρο που μιλάει για αντοχή, προσπάθεια, επιμονή. Το ταξίδι του ανθρώπου
σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να κρατήσει μια στιγμή ή μια ζωή ολόκληρη. Το τι θα
το ορίσει δεν είναι η διάρκεια, αλλά η ουσία και ο στόχος του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Διαβάζοντας τον Οδοιπόρο, ίσως αναγνωρίσουμε κάτι από τα δικά μας όνειρα
που απωθήσαμε, ξεχάσαμε, παρατήσαμε, χάσαμε σε μια στροφή, στην πρώτη αναποδιά.
Η θάλασσα θα είναι πάντα εκεί, να μας περιμένει. Τι κι αν την κρύβουν βουνά και
κακοτράχαλοι δρόμοι; Δεν είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης άραγε να γκρεμίζει
τείχη όχι για να αλώσει αλλά για να φτάσει το ιδεατό; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Οδός, οδύνη, ωδή. Μια πορεία, ένας επίπονος άθλος, ένα εγκώμιο ψυχής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Για να μην παραιτηθούμε, να μη χαθούμε μέσα στο πλήθος. Για να θυμόμαστε
πάντα πόσο σημαντικοί μπορούμε να είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Συγχαρητήρια στον φίλο και
συνοδοιπόρο Δημήτρη Νίκου για αυτό το μαγικό ταξίδι και στις εκδόσεις
Γλαρόλυκοι που βοήθησαν στην υλοποίησή του. <o:p></o:p></span></i></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-13278857284969650612023-12-02T23:39:00.002+02:002023-12-02T23:39:57.283+02:00Μιχάλης Σπέγγος: Τρωική Ραψωδία<p></p><div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJIS4wHFiUnUmySIAKQOlH5xNqwnGEocc_Qqp9Ho4zHn4vkqehfedFcIqhWxQCB-7zPnwTBKkoVSCyI9Gl47NhArG8rgn5wbLAt59IJDbJMIABvZyovroUXGAD1VOFGNizMb3VBmg8eEAAWjdT5xuNEhhtdUP0o_okjrPHLWxIc1oix2Qo2ZR8zDzx7c4P/s1500/978-618-86886-2-9%20(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1014" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJIS4wHFiUnUmySIAKQOlH5xNqwnGEocc_Qqp9Ho4zHn4vkqehfedFcIqhWxQCB-7zPnwTBKkoVSCyI9Gl47NhArG8rgn5wbLAt59IJDbJMIABvZyovroUXGAD1VOFGNizMb3VBmg8eEAAWjdT5xuNEhhtdUP0o_okjrPHLWxIc1oix2Qo2ZR8zDzx7c4P/s320/978-618-86886-2-9%20(1).jpg" width="216" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Τι έρχεται στον νου μας στο άκουσμα του Τρωικού πολέμου; Το έπος του
Ομήρου, και τα ονόματα του Αγαμέμνονα, του Μενέλαου, του Οδυσσέα, του Αχιλλέα. Μετά
θα πάμε στον Πάτροκλο, τον Αίαντα, τον Νέστορα και τον Ιδομενέα. Και από τη
μεριά της Τροίας, στον Πρίαμο, τον Έκτορα, τον Πάρη. Μα θα θυμηθούμε και τις γυναίκες:
Την ωραία Ελένη,ως μήλον της Έριδος, και την Κασσάνδρα, με τις προφητείες
συμφορών, τις σκλάβες Βρισηίδα και Χρυσηίδα. Αυτά μάθαμε στο σχολείο, για έναν
πόλεμο που ξεκίνησε για μια γυναίκα, κράτησε δέκα χρόνια, ανάμεσα σε Αχαιούς
και τους συμμάχους τους και τους Τρώες, με συνεχείς παρεμβάσεις των Θεών, για
να καταλήξει στην άλωση της Τροίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Και τελικά, τι ήταν ο Τρωικός πόλεμος; Ένα όμορφο παραμύθι που αφηγήθηκε
τέσσερις αιώνες μετά τη λήξη του ο Όμηρος; Ένας ύμνος στην ανδρεία, ένα έπος;
Πώς να πιστέψει κανείς αυτά που περιγράφονται στην Ιλιάδα ως πραγματικά
συμβάντα και όχι ως μια εξωραϊσμένη, μια ωραιοποιημένη σκοπιμότητα; Μα, υπήρξε
ο Δούρειος Ίππος; Ναι, ο Οδυσσέας ήταν πολυμήχανος, μα λίγο δύσκολο να πιστέψουμε
σήμερα ότι ένα τεράστιο ξύλινο άλογο που χαρίστηκε ως δώρο γίνεται δεκτό από τους
αντιπάλους με τους οποίους πολεμάς επί δέκα χρόνια. Και όλο αυτό το αίμα που
χύθηκε, τι ήταν; Για μια βεντέτα έγινε η σύγκρουση; Πού; Στην Τροία; Μα, υπήρξε
η Τροία; Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι να την ανασκάψει ο Σλήμαν (αν και ο πρώτος
που έκανε ανασκαφές στη βορειοδυτική Τουρκία ήταν ο Κάλβερτ), υπήρχε έντονη
αμφισβήτηση και για την ύπαρξη της Τροίας και για το ότι διαδραματίστηκε αυτός ο
περιβόητος Τρωικός Πόλεμος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Μιχάλης Σπέγγος με όπλα του το πάθος και την αγάπη του για την έρευνα και
τη γραφή, τον ταξιδιάρικο λόγο του και τον απέραντο σεβασμό στο αναγνωστικό του
κοινό κάνει τις δικές του ανασκαφές στα βάθη της ιστορίας και αποδίδει στο σήμερα
έναν τρομερό πόλεμο. Είναι βαρύ το έργο που επωμίζεται, πολλές οι πηγές που του
δίνουν το υλικό και την έμπνευση. Όπως μας αναφέρει ενδεικτικά στο εισαγωγικό
του σημείωμα, είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, η Αινειάδα, έργα του Αισχύλου,
Σοφοκλή και Ευριπίδη με θέματα από τον Τρωικό κύκλο, οι αναφορές της Χρηστομάθειας
του Πρόκλου στα Κύπρια Έπη, την Αιθιοπίδα, τη Μικρά Ιλιάδα, και την Ιλίου
πέρσιν. Τον παρακινούν ο Κόιντος ο Σμυρναίος, ο Απολλόδωρος, ο Ηρόδοτος, ο Παυσανίας,
ο Δίκτυς ο Κρης, ενώ ιδέες τού δίνουν οι σύγχρονοι Κωστής Παπαγιώργης και Κορνήλιος
Καστοριάδης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο σωτήριο έτος 2023 μ.Χ., ο Τηλέμαχος αφηγείται ενώπιον των προγόνων του
την ιστορία του Τρωικού πολέμου, και ο συγγραφέας, με έναν πολύ έξυπνο τρόπο,
μπάζει τον αναγνώστη στο πνεύμα εκείνης της μακρινής εποχής φιλτράροντάς το στο
σήμερα, απομακρύνοντας τα μεταφυσικά ή μυθικά στοιχεία, παρακάμπτοντας τις θεϊκές
παρεμβάσεις, χαρακτηριστικές της μυθολογίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αν εμείς θέλουμε να κατανοήσουμε και να εμβαθύνουμε, αλλά και να τιμήσουμε όπως
αξίζει το έργο του, ας αφεθούμε στη μαγεία του λόγου του και ας πάρουμε μια
πρώτη ιδέα για το τι ήταν ο ηρωισμός και ο ήρωας εκείνη την τόσο μακρινή εποχή,
την εποχή του Χαλκού, ποιες ήταν οι δυνάμεις και η δυναμική τους, τι αντιπροσώπευε
ο θάνατος, για ποιον λόγο γίνονταν οι μονομαχίες εντός ή εκτός πεδίου μάχης,
ποιος ήταν ο σκοπός του πολέμου, ποιο ήταν εν γένει το αξιακό σύστημα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η συλλογικότητα και το άτομο καθορίζουν την πορεία του κόσμου. Οι σχέσεις τους,
άλλοτε ειρηνικές άλλοτε φιλοπόλεμες όριζαν το παρελθόν, το παρόν, θα ορίζουν το
μέλλον, φέρνοντας ζοφερό Μεσαίωνα ή προοδευτική Αναγέννηση κάθε φορά. Είναι
θέμα αναλογιών θα έλεγε κανείς. Ή δυσαναλογίας, αν δούμε την πορεία του
ανθρώπινου γένους, όταν το ένα από τα δύο, κάτω από οποιαδήποτε σημαία, γίνεται
κάτι το ασύλληπτα επικίνδυνο, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αν δεν
πορεύεται στον δρόμο της ομόνοιας και της αξιοπρέπειας, που συμπεριλαμβάνουν τις
έννοιες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ηθικής</i>. Υπήρξαν και
υπάρχουν σκοτεινοί, ανίεροι φαφλατάδες ποδηγέτες, αλλά και φωτισμένα μυαλά,
άνθρωποι μπροστά από την εποχή τους. Όραμα έχουν και οι μεν και οι δε, το
ερώτημα είναι τι είδους όραμα είναι αυτό και ποιον εξυπηρετεί: το άτομο ή τη
συλλογικότητα; Και ναι, ερχόμαστε ξανά στην αιώνια και αέναη πάλη, τη
συνυφασμένη με το πιο προικισμένο έμβιο ον. Γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Γιατί
ποτέ δεν μαθαίνουμε; Γιατί σπαράζουμε και σπαραζόμαστε; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Σίγουρα όχι για μια Ελένη, θα μας πει ο γιος του Πρίαμου. Μην πάει όμως το
μυαλό σας στον Πάρη. Εδώ μιλάμε για τον Έλενο, τον δίδυμο αδελφό της Κασσάνδρας.
Είναι μάντης, είναι όμως και πολεμιστής. Είναι ένας αμφισβητίας, ένας άνδρας
ερωτευμένος, ένας απλός άνθρωπος που τον βαραίνει η πριγκιπική καταγωγή, αυτός που
θα πάρει τη σκυτάλη της αφήγησης της ιστορίας και θα μιλήσει για όσα έζησε στην
Τροία, και όσα δεν έζησε αλλά έμαθε από τον Οδυσσέα. Και έτσι ξεκινάει ένα
συναρπαστικό ταξίδι, πεντακοσίων σχεδόν σελίδων. Και από τη μία υπάρχει ο
σεβασμός στους θεούς, η ανδρεία, η τιμή, η φιλία, η οικογένεια και η φιλοξενία.
Από την άλλη, ένας ανταγωνισμός ανάμεσα σε δύο δυνάμεις, ένα όραμα που
ζυγίζεται κάθε φορά και γέρνει άλλοτε στην παντοδυναμία και άλλοτε στη σύμπνοια
και την ειρήνη. Στρατηγικές θέσεις και σημεία, πλούτος, ευημερία. Και πάθη
χιλιοτραγουδισμένα. Η μήνις, το μίσος, η απληστία, ο έρωτας. Το κλέος και η
δόξα. Η ματαιότητα και η ματαιοδοξία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πέντε ελληνικά πλοία πλέουν προς τα νοτιοδυτικά, στη θάλασσα της Προποντίδας.
Το φορτίο τους πλούσιο: μπαχάρια, χαλκός, κασσίτερος, ελεφαντόδοντο. Η θάλασσα
μια αντάρα. Θα καταφέρουν να δέσουν στο λιμάνι της Ζέλειας. Θα τους προσφερθεί
φιλοξενία υπό όρους. Και από εκεί θα ξεκινήσει η αλυσίδα των γεγονότων που θα
οδηγήσουν σε μια φοβερή σύρραξη. Γιατί η φιλοξενία είναι ιερή. Γιατί υπάρχουν
κανόνες μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των θεών, αλλά κυριότερα μεταξύ θεών και
ανθρώπων. Η συμμαχία της Τροίας, ένας φόρος διέλευσης, η ομοσπονδία των Αχαιών.
Μια αρπαγή, μια αναμόχλευση παθών, μια ξεχασμένη υπόθεση, η δίψα για κυριαρχία,
ο πόθος, η αμφιταλάντευση. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αν</i> και τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γιατί</i>. Τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αν</i> δεν γράφουν
την ιστορία. Τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γιατί</i> προσφέρουν την
ψευδαίσθηση ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η Τρωική ραψωδία είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Μια καθηλωτική αφήγηση
της ιστορίας ενός πολέμου, ένα πολύτιμο δώρο στον αναγνώστη. Μα δεν είναι μόνο
η απόλαυση της ανάγνωσης, είναι και το έναυσμα να σκεφτούμε, να πάψουμε να
αναμασάμε, να αναθεωρήσουμε το δικό μας σύστημα αξιών, να σπάσουμε αυτόν τον
ιστό της αράχνης που υφαίνουμε καθημερινά, νομίζοντας ότι αυτό το εργόχειρο
είναι το μόνο έργο που έχουμε να επιδείξουμε στον βίο μας και που πασπαλισμένο
με απατηλά ονειροπολήματα προβάλλουμε ως άλλο λάβαρο στην σύντομη πορεία μας στον
κόσμο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον ακούραστο λογοπλάστη, αγαπημένο φίλο συγγραφέα
Μιχάλη Σπέγγο και στις εκδόσεις Επίμετρο που φέρνουν αυτό το βιβλίο στα χέρια μας.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-69709813568750014052023-01-04T11:56:00.004+02:002023-01-04T11:57:43.869+02:00Γιάννης Φαρσάρης: Σουσάμι άνοιξε. <p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj218Mscf_N4B2NHWiVwbIGK6DnWg_Tqoa0T-O_jeVTnBxV0biJHDrHwdc9bSYUhucM7CelFOz5gaNZkcAk2o4uXr2p6KpvR9r084Pdy_Vup_48pVIVlzdF2nwL9blBxwnizcohCxK3A9XvG22yMPIrVZ_h4fa7Elv2-hvLzK_LMyDRw_ZWacmg09Tjxw/s1192/20221216152540_sousami_anoixe.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1192" data-original-width="804" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj218Mscf_N4B2NHWiVwbIGK6DnWg_Tqoa0T-O_jeVTnBxV0biJHDrHwdc9bSYUhucM7CelFOz5gaNZkcAk2o4uXr2p6KpvR9r084Pdy_Vup_48pVIVlzdF2nwL9blBxwnizcohCxK3A9XvG22yMPIrVZ_h4fa7Elv2-hvLzK_LMyDRw_ZWacmg09Tjxw/s320/20221216152540_sousami_anoixe.jpeg" width="216" /></a></p><div style="text-align: center;"> <span style="text-align: justify;">Αυτό μάλιστα. Ήταν το βιβλίο που περίμενα και ο Γιάννης Φαρσάρης θεωρώ ότι
είναι ο ιδανικότερος για να καταρρίψει τη φοβία απέναντι στα κοινά και την
ανοικτή διάθεση της δημιουργικότητας.</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πρόκειται για ένα εμψυχωτικό πνευματικό δημιούργημα που λειτουργεί θετικά,
αισιόδοξα αλλά και λυτρωτικά, ως ένας καλός πλοηγός στο αχανές διαδίκτυο. Δεν
περιέχει συμβουλές, αλλά έξυπνες ιδέες και κίνητρα για να δούμε με άλλο μάτι τη
δημιουργία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αλήθεια, τι ωφελεί να πελαγοδρομούμε χαραμίζοντας τη δημιουργικότητά μας,
όταν υπάρχουν τόσοι τρόποι για να της δώσουμε φτερά; Τριάντα ιδέες μάς δίνει ο
συγγραφέας, ντυμένες με ευφάνταστους τίτλους και υπέροχες εικόνες, δεμένες με
περιστατικά από τη ζωή γνωστών δημιουργών, σημαντικών ιστορικών προσώπων αλλά
και των λαμπερών μυαλών της τεχνολογίας την οποία όλοι μπορούμε να
απολαμβάνουμε σήμερα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Και μέσα από όλα αυτά, μας γίνεται κατανοητό πώς οι δικές μας ιδέες
γεννιούνται, απελευθερώνονται, διαμοιράζονται, αυγατίζουν και γυρίζουν πάλι σε
εμάς, αναγεννημένες. Γιατί μια ιδέα, όσο καλή κι αν είναι, χρειάζεται να βγει
προς τα έξω. Πάντα βέβαια σε κάτι πρωτοποριακό υπάρχουν οι θιασώτες και οι
αντιδραστικοί. Δεκτή και η θετική και η αρνητική άποψη πάνω σε καθετί, αρκεί να
στηρίζεται σε επιχειρήματα και όχι δεισιδαιμονίες και μυθεύματα. Γιατί άλλο
είναι η ελεύθερη γνώση και άλλο η δωρεάν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ελεύθερη και δωρεάν γνώση, έρχομαι να καταθέσω και τη δική μου άποψη,
σημαίνει ότι αφήνω το έργο μου να ταξιδέψει ελεύθερο χωρίς περιορισμό, γιατί
θεωρώ ότι αντικατοπτρίζει το ότι έχω ελεύθερη βούληση. Πιστέψτε με, είναι
τεράστια η χαρά και η ηθική ανταμοιβή που δίνει αυτό το μοίρασμα. Να βλέπεις τα
έργα σου να έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν παντού, να νοιώθεις καλύτερος
άνθρωπος βλέποντας αυτό που από σκόρπιες, λαβυρινθώδεις ιδέες πήρε σάρκα και
οστά και μετατράπηκε σε κάτι ικανό να πυροδοτήσει νέες σκέψεις και νέες ιδέες.
Γιατί, στο κάτω-κάτω, όλα ανακυκλώνονται, τίποτα δεν πάει χαμένο. Για
φανταστείτε, πώς θα νιώθατε αν βλέπατε ότι κάτι δικό σας έχει δώσει τη
δυνατότητα και σε άλλους ανθρώπους να ανοίξουν τα φτερά τους; Θα μου πείτε, όλα
αυτά υπήρχαν τόσα χρόνια, άσχετο πόσοι τα δαιμόνιζαν και τα δαιμονίζουν ακόμα.
Μα φάνηκε περισσότερο με την είσοδό μας σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για εμάς,
ανθρώπους που δεν γνώρισαν πόλεμο ή κακουχίες, να βρίσκονται έγκλειστοι κάτω
από την απειλή ενός ιδιαίτερου, κακόβουλου ιού. Οι διαδοχικές καραντίνες
ενίσχυσαν το ταξίδι της ελεύθερης σκέψης. Ο κόσμος απόλαυσε ελεύθερα βιβλία,
ταινίες, θεατρικά έργα. Γνωστοί και λιγότερο γνωστοί καλλιτέχνες έβαλαν το δικό
τους λιθαράκι να χτιστεί ένας ισχυρός δεσμός σε μια ανθρωπότητα που πληττόταν
από την πανδημία, να μπουν μέσα στα σπίτια όλων μας, αφού δεν είχαμε τη
δυνατότητα να πάμε εμείς να τους συναντήσουμε. Και φυσικά, δεν ήταν λίγοι όσοι
βρήκαν το θετικό και την ελπίδα μέσα από όλα αυτά. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά
στο πόσα έργα αυτής της ιδιαίτερης εποχής αφορούν την αντιμετώπιση του ιού από
τους ανθρώπους, τον αντίκτυπο που είχε, τα προσωπικά βιώματα του καθενός,
βιώματα που τροφοδότησαν τη μυθοπλασία, γέννησαν αισθήματα που ντύθηκαν εικόνες
και ήχο, έγιναν ταινίες, χορός, μουσική, σκίτσα, σχέδια, πίνακες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κάποιοι έχουν τον πληρωμένο αντίλογο βέβαια. Ουτοπικά είναι όλα αυτά. Δείτε
το όμως λίγο διαφορετικά. Ο κόσμος που ζούμε μάς αρέσει; Έχουμε αποκτήσει χίλια
καλά και χίλια προβλήματα. Φανταστείτε εκατό ανθρώπους, όπου οι ενενήντα εννέα
θα εκφράσουν την άποψή τους για τον ένα που λειτουργεί πρωτοποριακά,
διαφορετικά. Οι περισσότεροι θα αντιδράσουν μάλλον αρνητικά, θα υπάρξουν όμως
κάποιοι, όσοι κι αν είναι αυτοί, που θα σκεφτούν τι κάνει αυτός ο ένας. Ίσως
ακολουθήσουν τον δρόμο του, γιατί βρήκαν κίνητρο στις πράξεις του, ίσως η δική
του πορεία να τους δώσει μια νέα κατεύθυνση, μια προτροπή για άλλη θεώρηση. Πιστεύω
λοιπόν, ότι αυτό εδώ το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας, μιλάει χωρίς ιδεοληψίες
και στεγανά, σεμνά και απέριττα για την ομορφιά της δημιουργικότητας, για την
πηγή του νεωτερισμού που μπορεί να γίνει χείμαρρος, ποταμός, θάλασσα και
ωκεανός για έναν καλύτερο κόσμο. Θα δανειστώ τη φράση του Ριντ Χόφμαν, του
ιδρυτή του </span><span lang="EN-US">Linkedin</span><span style="mso-ansi-language: EL;">, την οποία ο Γιάννης Φαρσάρης παραθέτει στην αρχή του βιβλίου του: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πηδάς από τον βράχο και συναρμολογείς ένα
αεροπλάνο, όσο πέφτεις. </i>Πιστεύω ότι αυτό τα συνοψίζει όλα. Ας μη φοβηθούμε
να ζήσουμε το όνειρό μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μπείτε στη θαυμαστή σπηλιά των θησαυρών και αξιοποιείστε όσο μπορείτε
καλύτερα την είσοδό σας σε έναν κόσμο που έχει πολλά να προσφέρει στα ανοιχτά
μυαλά<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. Βουτήξτε βαθιά μέσα σας, δείτε ότι
ένα κι ένα κάνουν δέκα, μάθετε για το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρατε, γίνετε
ιθαγενής του διαδικτύου, ξεχάστε το εγώ σας, φορέστε το άσπρο καπέλο του χάκερ,
μάθετε το μυστικό της ψηφιακής εποχής, φτιάξτε τη δική σας κιβωτό, γίνετε
ελβετικός σουγιάς, </i>για να παραθέσω μερικά από τα περιεχόμενα του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σουσάμι άνοιξε</i>. Αξιοποιείστε το απόθεμα
που έχετε μέσα σας, δημιουργείστε, μοιραστείτε και δείτε το αποτέλεσμα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έσοπτρον. </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Γιάννης Φαρσάρης είναι καθηγητής
Πληροφορικής και δημιουργός της Ανοικτής Βιβλιοθήκης. Έργα του: </span><span lang="EN-US">Johnie</span></i></b><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Society</span></i></b><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">(μυθιστόρημα),
Εβδόμη Εσπερινή, Φόβος κανένας (διηγήματα), Ευτυχισμένο κοιμάμενο νερό
(θεατρικό έργο). Συμμετοχή στα συλλογικά: Ιστορίες βιβλίων, Ιστορίες από ένα
παγκάκι, Ο άνδρας με την πουά γραβάτα, Ματριόσκα, 12/12/12/, Δήγμα γραφής. <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-56405890739920573792022-09-18T13:39:00.005+03:002022-09-18T14:23:43.721+03:00Ελένη Στασινού: Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά<p><span style="text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUVpTJZW-XirclPVooPbNpzCR-I-pfLaOThRe2QouUKBuMtt_5I1vnP-TCUr7XfMla_ecDGH8C8mC_MWOW11-OvI0wYvKbNfsBdGWSfxD8EOUVx1yE5-YAg91gm1g964EFxpgBXLMeM5lwpYqw0LgB41Vv-ojtYdB4pqryLBD1gefJw8euMYh2bXZBOQ/s896/600x896x90-odigos_treno.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="896" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUVpTJZW-XirclPVooPbNpzCR-I-pfLaOThRe2QouUKBuMtt_5I1vnP-TCUr7XfMla_ecDGH8C8mC_MWOW11-OvI0wYvKbNfsBdGWSfxD8EOUVx1yE5-YAg91gm1g964EFxpgBXLMeM5lwpYqw0LgB41Vv-ojtYdB4pqryLBD1gefJw8euMYh2bXZBOQ/s320/600x896x90-odigos_treno.jpg" width="214" /></a></div>Με μια έκρηξη ζωής ξεκινάει η αφήγηση που θα δέσει στο άρμα της τέσσερις
ιστορίες.<p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Ζοχάρ, μεγαλώνει σε ένα ελεύθερο περιβάλλον, με σωστή καθοδήγηση,
καλούμενος αυτός να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Θα καταφύγει στον
κόσμο των βιβλίων, μέχρις ότου μια νέα ζωή τον γεμίσει αγάπη, μια αγάπη που
θέλει να μεταδώσει παντού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η Έλι, που γίνεται Ελίσα και μετά Ελισάβετ, δροσερή κοπέλα που μόλις πήρε
το απολυτήριό της, θα γνωρίσει έναν παθιασμένο έρωτα δώδεκα ωρών. Αυτή θα είναι
η σύντομη επανάστασή της, για να γυρίσει πίσω στη σύμβαση, δέσμια γεροντικών
μυαλών. Μέχρι που η σκιά του θανάτου γίνει ο δρόμος για τη δική της αναγέννηση.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Ζακχάρια, ένα ζαχαρένιο μικρό αγόρι, που θρέφεται και θρέφει με τον καλό
λόγο και η μητέρα του, η χήρα Ταβιθά. Θα βρεθούν στο έλεος ενός σκληρού άντρα
κι ο κόσμος τους θα σκοτεινιάσει. Μέχρι που η μυρωδιά χυλού που καίγεται στο
λάδι θα βγάλει προς τα έξω μια κραυγή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Χαγκαντά και η Ταμάρ γνωρίζουν τη στέρηση, σε έναν κόσμο που βυθίζεται
στην ανέχεια. Και οι δύο πλέκουν τα δικά τους όνειρα, μόνο που της Ταμάρ είναι
πολύχρωμα, σαν τις ζώνες που φτιάχνει από την κύπερη, σαν τα ρούχα που υφαίνει.
Ο Χαγκαντά θα πάρει λάθος δρόμο, όταν αποφασίσει να ξεπουλήσει συνείδηση και
εντιμότητα, νομίζοντας έτσι ότι θα προστατέψει την αγαπημένη του γυναίκα. Μέχρι
που άθελά του θα αποκαλυφθεί, γιατί τίποτα δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο,
αλλά ούτε και το φως του φεγγαριού μπορεί να προστατέψει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι ανάμεσά τους, συνοδοιπόροι τους, δεκάδες δευτεραγωνιστές, σαν τον Κεφά,
τον Μοζέ, τον Αντρέ, τον Σημ, τη Σαλομά, τον Ειδωλολάτρη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κινούμενη στο γόνιμο έδαφος του μαγικού ρεαλισμού, η Ελένη Στασινού
δημιουργεί ένα βιβλίο-παιχνίδι, (όπως το χαρακτηρίζει η ίδια, θυμίζοντάς μου τα
παιδικά βιβλία όπου η ιστορία περνά στην άλλη μεριά της σελίδας κατά την
προσφιλή θεωρία της γραμμής) που με αφετηρία του τη φανταστική Θαμβία,
ξεδιπλώνει την πάλη ανάμεσα στους έχοντες και τους ενδεείς, τους άτιμους και
τους ατιμασμένους, δεσμώτες και δέσμιοι όλοι τους στην καμπύλη του χρόνου που
σαν μια γκρίζα αιθαλομίχλη καλύπτει την ασημαντότητα του σιδηροδρομικού σταθμού
της πόλης. Άλλοι επιλέγουν να ζήσουν χωρίς φαντασία, χωρίς μνήμη, να ξοδέψουν
άσκοπα το σήμερα. Άλλοι απλώνουν γύρω τους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αγάπη
σφιχτά πλεγμένη σαν δίχτυ ασφαλείας</i>. Κάποιοι θα θάψουν τη συνείδησή τους,
προσδοκώντας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">να ξαναβρούν τη νιότη τους
σε δροσερά λευκά σεντόνια, ατραυμάτιστη και φλογερή</i>. Όλοι δέσμιοι ενός
χρόνου που ξοδεύεται αναμασώντας ή αποφεύγοντας το παρελθόν ή ζώντας σαν τον
ασυλλόγιστο τζίτζικα του θέρους. Ή ακόμα σωρεύοντας εφόδια ενός αβέβαιου
μέλλοντος, χάνοντας το παρόν, μέχρι που η μυρωδιά του θανάτου θα τους
ταρακουνήσει. Και κάπου, μια κραυγή, διέξοδος πάλης αρχέγονης, γκρεμίζει θεούς
και ήρωες από τα βάθρα τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πρέπει να υπερβείς τους φόβους σου, αλλιώς δεν αξίζει τον κόπο να ζεις.
Γιατί δεν είμαστε άλλο παρά αίμα που κυλάει, τρεφόμαστε με οξυγόνο, για να
βγάλουμε αέρια δύσοσμα, κι η σφριγηλή σάρκα μαραίνεται από τον χρόνο, όμως
υπάρχει εκείνο το κρυφό πορτάκι που οδηγεί στην ψυχή. Μια μαγική σπηλιά που
μέσα της κρύβει τα όνειρα, τους πόθους, τους φόβους και τόσα ερωτήματα και
αγωνίες που μόνον αυτός που θα τολμήσει να διαβεί, θα διαλύσει μύθους και
σύμβολα και ίσως γίνει ένας οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η γραφή της Ελένης Στασινού, μαγική, ρέει σαν νερό καθάριο, δελεαστικό, που
μας καλεί να βρέξουμε τα πόδια μας μέχρι που μας αποπλανεί και βυθιζόμαστε εντός
του λυτρωτικά. Και τότε, ξαπλωμένοι ανάσκελα, κοιτώντας τον ήλιο κατάματα,
χαμογελάμε ευδαίμονες για την απόλαυση που αξιωθήκαμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Εργογραφία της Ελένης Στασινού</span><span lang="EN-US">:</span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μυθιστορήματα</span><span lang="EN-US">:</span></i></b><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η κουμπάρα η Μαργαρίτα,
Μπουκουμάνης, 1997<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Απόδραση προς το φως, Πύρινος
Κόσμος, 1999<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Στέφανος του ελαιώνα, Όμβρος, 2000<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η Αγία πόρνη της καρδιάς του,
Εμπειρία Εκδοτική, 2002<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η αυτοκρατορία των δήθεν, Εμπειρία
Εκδοτική, 2003<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Οντισιόν, Εμπειρία Εκδοτική, 2004<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Νύχτες υποταγής, Άγκυρα, 2008<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η γυναίκα των Δελφών, Ωκεανός, 2011<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Οι Πιρογιέρηδες του Έρωτα, Όστρια,
2014<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Χορός των Κρυστάλλων, Χίλων
εκδοτική, 2014<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Βρωμοθήλυκα της ιστορίας, Εκδόσεις
Γκοβόστη, 2016<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μαινάδες του Κηφισού, Εκδόσεις
Γκοβόστη, 2018<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση
του πουθενά, Εκδόσεις Γκοβόστη,2022<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ποιητικές συλλογές</span><span lang="EN-US">:</span></i></b><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Οι οδύνες της μετάλλαξης, εκδόσεις
Δίφρος, 1991<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πιο πέρα, Εκδόσεις </span><span lang="EN-US">Ergo, 1998<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Συλλογικό έργο:<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το λιμάνι της ζωής μου, Εμπειρία
Εκδοτική, 2007<o:p></o:p></span></i></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-56688896032262174662022-09-10T21:15:00.004+03:002022-09-10T21:42:43.627+03:00Χάρης Γαντζούδης: Ζωή που υπήρξε<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWmso43d656jM278fLteHuoQLOVm9k0PWhsze6u1hcDiBEEfrxpaTRBMTqXvhFmGvHEKf_Wmwle3AeUbmSH-icB8Do6kK0lTy2u108ZPzfg506rrECaUIU1MZIR9sl7tv2vfUq7YWTo9x5fWUYiWTKaVA1yYKYJeV-vJhkB90t6BOKpZtPUe8wvfbmmQ/s600/GANTZOUDHS-550x600.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="550" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWmso43d656jM278fLteHuoQLOVm9k0PWhsze6u1hcDiBEEfrxpaTRBMTqXvhFmGvHEKf_Wmwle3AeUbmSH-icB8Do6kK0lTy2u108ZPzfg506rrECaUIU1MZIR9sl7tv2vfUq7YWTo9x5fWUYiWTKaVA1yYKYJeV-vJhkB90t6BOKpZtPUe8wvfbmmQ/s320/GANTZOUDHS-550x600.jpg" width="293" /></a></div>Η καινούρια ποιητική συλλογή του Χάρη Γαντζούδη ξεχειλίζει συναίσθημα.
Στίχοι μοναδικοί, καρφιά του ερωτικού παραλογισμού στην καρδιά, μαχαιριές που
αφήνουν σημάδια στο σώμα και την ψυχή, κραυγή στην παραζάλη της μοναξιάς και
της απελπισίας.</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στίχοι που μιλούν χωρίς να φοβούνται την έκθεση στα μάτια μας, λέξεις που
πλέκονται σε ένα γαϊτανάκι έρωτα και πάθους, πόθου εφήμερου αλλά και
παντοτινού, φωνές άηχες ώσπου γίνονται μόνιμος σύντροφος, το ζενίθ και το ναδίρ
αυτής της κινητήριας δύναμης που ρέει και θρέφει, καθορίζει, στιγματίζει,
αφήνει κατάλοιπα αγιάτρευτα και αναμνήσεις γλυκόπικρες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ζωή που υπήρξε, ζωή που το φάντασμά της στοιχειώνει, ζωή που ο ποιητής
προσπαθεί να αναπλάσει, να ξαναζήσει. Στιγμές που ίσως και να πίστεψε ότι θα
διαρκέσουν, στιγμές που τώρα τον χλευάζουν. Στιγμές που δεν θέλει να αφήσει
πίσω του. Κλείνεται μέσα τους και τον τυλίγουν σαν ένα ρούχο μαλακό, ποτισμένο
από το άρωμα της ανάμνησης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι ο χρόνος της μοναξιάς κυλάει αλύπητα. Εκείνος όμως κοιτάζει την άμμο
στην κλεψύδρα της θύμησης, και προτού αδειάσει, την γυρίζει ανάποδα κι ο χρόνος
μετράει από την αρχή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ζούμε τις αναμνήσεις μας, ζούμε μέσα από αυτές, κι είναι φορές που ζούμε
μόνο για αυτές. Θυμόμαστε εκείνη τη ζωή που υπήρξε, εκείνη που μας έδωσε και
μας πήρε, μας πόνεσε και μας γιάτρεψε, μας έκανε δυνατούς και αδύναμους συνάμα.
Μα είναι η δική μας η ζωή, κι όσο κι αν λέμε ότι αν είχαμε την ευκαιρία θα την
αλλάζαμε, κάτι πάντα θα μας τραβάει εκεί, στο συρτάρι των αναμνήσεων: να το
ανοίγουμε και να βλέπουμε ξανά φωτογραφίες, γράμματα με ξέθωρο μαβί μελάνι, καρδούλες
και στιχάκια, αμέτρητα “σ’ αγαπώ”, εισιτήρια και αποκόμματα, ένα τριαντάφυλλο
που με τόση φροντίδα αποξηράναμε, βότσαλα που πάνω τους άφησαν αποτύπωμα δυο
σώματα, τόσα κι άλλα τόσα να συντροφεύουν τον χειμώνα της καρδιάς μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Χάρης και η συλλογή του θα μπουν και στο δικό μου συρτάρι με τις
πολύτιμες αναμνήσεις. Γιατί πώς να ξεχάσω τη βραδιά του Αυγούστου που τα
αστέρια είχαν σκύψει κι εκείνα να δουν τι ήταν αυτό που διάβαζα και με είχε
συνεπάρει τόσο. Κάθε φορά που θα ανατρέχω στους στίχους του, ένα θα θυμάμαι: εκείνα
που υπήρξαν, αλλά και εκείνα που θα υπάρξουν ξανά. Και θα τον ευχαριστώ που ο
πόνος, η τρυφερότητα, οι αγωνίες που αναβλύζουν οι στίχοι του, μου χάρισαν ένα
ακόμα μάθημα ζωής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Εργογραφία του Χάρη Γαντζούδη:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Οι πρώτες σελίδες</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Κύκλοι στη θάλασσα... και άλλες ιστορίες</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις microstory.gr<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Δικό μου, δικό μου</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις microstory.gr<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Για μια πόλη</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, νουβέλα, Εκδόσεις Bookstars<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Μα δε θέλω αδερφάκι</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Bookstars<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">First pages</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Τα κενά... κι άλλα σκόρπια συναισθήματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις τοβιβλιο<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Σώματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις Θράκα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Η απεργία των λαχανικών</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ν´ αντέχω</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ένα ψάρι που φοβάται τον βυθό</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Κλικ δευτερολέπτων</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, μικρά πεζά, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ας κάνουμε απόψε ένα... παιδί</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, θέατρο, Εκδόσεις Όστρια<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ελεονόρα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Τραύματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ζωή που υπήρξε, ποιήματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, Εκδόσεις Οδός Πανός. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Γνωρίστε τον συγγραφέα στο https://gantzoudisc.blogspot.com<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-5089402625477800062021-09-10T18:26:00.000+03:002021-09-10T18:26:20.348+03:00Χάρης Γαντζούδης: Τραύματα<p style="text-align: justify;"><span style="text-align: justify;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Df9rVPVpQdqXcBzt1EY7ikKMHzfzUdYIomcW7mPzPOIIdXPRD0EJ4FvyrObiR079NBEerRrW_YuUV_YW9BgMfMmMCbGKGRPy6ZexUGEtfB9JHTusxJB5aGopzX68BTf4qun0DhZ23yPW/s2048/IMG_20210910_180637.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1311" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Df9rVPVpQdqXcBzt1EY7ikKMHzfzUdYIomcW7mPzPOIIdXPRD0EJ4FvyrObiR079NBEerRrW_YuUV_YW9BgMfMmMCbGKGRPy6ZexUGEtfB9JHTusxJB5aGopzX68BTf4qun0DhZ23yPW/s320/IMG_20210910_180637.jpg" width="205" /></a></div>Μου αρέσουν τα λόγια τα απλά και ουσιώδη. Μου αρέσουν οι ανεπιτήδευτοι
άνθρωποι, αυτοί που αποφεύγουν τα στολίδια και τον βερμπαλισμό, που όταν έχουν
κάτι να πουν, θα το πουν σταράτα, κι αν πάλι δεν έχουν, θα σιωπήσουν. Μου
αρέσουν οι μικρές φόρμες και όσοι εργάζονται πάνω σε αυτές. Προσέξτε το ρήμα: “εργάζονται”.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους επίμονους και ακάματους εργάτες της γραφής, που
βλέπουν το έργο τους σαν ακόμα ένα κομμάτι του εαυτού τους. Κι αυτόν τον εαυτό
μάς τον προσφέρουν απλόχερα, να κοιτάξουμε μέσα του, αλλά και να
καθρεφτιστούμε.<p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Όλα τα παραπάνω τα βρήκα στον Χάρη Γαντζούδη. Και στη γραφή, αλλά και στον
χαρακτήρα του. Είχα την χαρά και την τύχη να γνωρίσω τον λόγο του μέσα από τα
σαράντα κύματα της λογοτεχνίας. Και χρησιμοποιώ αυτή την τόσο γνωστή φράση, για
δύο λόγους. Κατά πρώτον, ο Χάρης Γαντζούδης έχει γράψει ποίηση, παιδικά έμμετρα
και μη παραμύθια, νουβέλες, διηγήματα, μυθιστόρημα, θέατρο και άρθρα. Κατά
δεύτερον, αποδείχτηκε πολύ άξιος καπετάνιος: σταθερή πορεία με στιβαρό χέρι στο
τιμόνι του δικού του λογοτεχνικού πλεούμενου. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, με
εργατικότητα και υπομονή. Τα γραπτά του δημιουργήματα είναι η ανάσα του, αυτή
που έκανε κι εμένα να ανασάνω, να ανασάνω βαθιά διαβάζοντας την πρόσφατη
δουλειά του, τη συλλογή διηγημάτων “Τραύματα”. Τα διάβασα και τα απόλαυσα
σαν ένα πολύ παλιό καλό κρασί που προορίζεται για εξαιρετικές περιπτώσεις. Δέκα
ιστορίες που και μόνο η συντομία των τίτλων τους μού κίνησε την περιέργεια.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"> Όταν θέλω να μιλήσω για συλλογές διηγημάτων, τις βλέπω συλλογικά και σε
ελάχιστες περιπτώσεις κάνω ειδική αναφορά στο κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Η συλλογή
“Τραύματα” αξίζει μια ειδική αναφορά, γιατί θεωρώ ότι είναι χρήσιμο και για τον
αναγνώστη αλλά και για όσους ξεκινούν τώρα το δικό τους ταξίδι της γραφής, να
δουν πώς η γενίκευση βρίσκει εφαρμογή στα επί μέρους. Η ιδέα ή ο άξονας της
συλλογής είναι οι τραυματικές εμπειρίες, σημάδια στο σώμα, το πνεύμα ή την
ψυχή, εναλλακτικά ή και αθροιστικά, που βρίσκουν τόπο βολικό στο είναι μας και
μας ακολουθούν όσο κι αν εμείς πιστεύουμε ή ισχυριζόμαστε ότι τα έχουμε αφήσει
πίσω μας. Αυτή είναι η ιδέα του κάθε διηγήματος. Το τραύμα υπάρχει. Τι κάνει
όμως ο εκάστοτε ήρωας; Δέκα ιστορίες, δέκα διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης
ενός ανεξίτηλου σημαδιού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Ρουτίνα” </i>η ηρωίδα επιλέγει
να χαθεί μέσα στην καθημερινότητά της, κλείνοντας τα μάτια στην απώλεια. Στις δύο λέξεις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Με αγωνία”</i>, στην τελευταία παράγραφο, αποτυπώνεται όλη η ουσία του διηγήματος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Τραύματα”,</i> η ηρωίδα πιστεύει
ότι έχει μαζέψει τα σκόρπια κομμάτια της ύπαρξής της μετά από έναν “εν αιθρία”
χωρισμό. Παιχνίδια του μυαλού μπλέκονται με αυτά της καρδιάς σε ένα εμμονικό
παιχνίδι όπου χαμένος είναι ο νικητής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Γοβάκια”</i> τα όνειρα
συνθλίβονται κάτω από τα λεπτά τακούνια μιας γόβας στο χρώμα του ουρανού, και ο
θάνατος είναι η λύση και η λήθη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Λύση του γρίφου”</i> οι τύψεις
μπορεί να κρατήσουν όσο το σταμάτημα σε τρία φανάρια σε μια διαδρομή με αυτοκίνητο ή να
μετουσιωθούν σε ένα διαρκές βασανιστήριο. Ή μήπως, ουδέν κρυπτόν, καθώς κάθε
γρίφος έχει μία εν δυνάμει λύση;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US">View</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">master</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">”</span></i><span style="mso-ansi-language: EL;">, η νοσταλγία ενός μοναδικού παιχνιδιού οδηγεί τον
ήρωα στην απομόνωση, ίσως όμως και στο παραμύθι, αντίδοτο στην ασφυξία του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τώρα</i> και του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τότε</i>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Καπνός”,</i> η μαύρη αντάρα που
σηκώνεται από τα αποκαΐδια θα λειτουργήσει σαν μέσο κάθαρσης για τον
εξοστρακισμό, την άρνηση, την απομόνωση μιας ζωής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Ευχή”,</i> η παιδιάστικη
επιθυμία παίρνει σάρκα και οστά καθώς η αποτίμηση δύο ζωών γίνεται στο ίδιο
νόμισμα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Ζωή στον αυτόματο”</i> η ηρωίδα προσπαθεί να διαχειριστεί το τέλμα της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οικογενειακής ευτυχίας</i>. Σε ένα διαφορετικό ύφος από τα υπόλοιπα της
συλλογής, χαριτωμένο και σκανδαλιάρικο ταυτόχρονα, με μια ηρωίδα που θυμίζει
παιδί έτοιμο να κάνει τη μεγαλύτερη αλλά πιο συναρπαστική αταξία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Θεατρίνα”,</i> η ηρωίδα
ονειρεύεται το θεατρικό σανίδι, ώσπου να συνειδητοποιήσει ότι η ίδια η
ζωή είναι ένα απέραντο θέατρο με τους πιο απαιτητικούς ρόλους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Πυροτεχνήματα”</i>, σε μια
θεατράλε απόδοση, η ενδόμυχη επιθυμία σκάει στον αέρα σαν τα πυροτεχνήματα που
υποδέχονται τον ερχομό μιας νέας χρονιάς. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ιδιαίτερης αισθητικής το εξώφυλλο, με την ανθρώπινη καρικατούρα στην άκρη
ενός γκρεμού να κλίνει το κεφάλι στην κόκκινη γεμάτη συμβολισμούς θάλασσα. Την
σύνθεσή του έκανε ο Αντώνης Γλυκός. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Την επιμέλεια έχει κάνει ο Δημήτρης Νίκου, βάζοντας την τελική πινελιά στον
καμβά που απεικονίζει τα άδυτα της ψυχής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Εργογραφία του Χάρη Γαντζούδη</span><span lang="EN-US">:</span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Οι πρώτες σελίδες</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Κύκλοι στη θάλασσα... και άλλες ιστορίες</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις microstory.gr<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Δικό μου, δικό μου</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις microstory.gr<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Για μια πόλη</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, νουβέλα, Εκδόσεις Bookstars<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Μα δε θέλω αδερφάκι</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Bookstars<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">First pages</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Τα κενά... κι άλλα σκόρπια συναισθήματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις τοβιβλιο<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Σώματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις Θράκα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Η απεργία των λαχανικών</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ν´ αντέχω</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, ποιήματα, Εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ένα ψάρι που φοβάται τον βυθό</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Κλικ δευτερολέπτων</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, μικρά πεζά, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ας κάνουμε απόψε ένα... παιδί</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, θέατρο, Εκδόσεις Όστρια<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ελεονόρα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><b><i><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Τραύματα</span></i></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, διηγήματα, Εκδόσεις Λέμβος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Γνωρίστε τον συγγραφέα στο <a href="https://gantzoudisc.blogspot.com">https://gantzoudisc.blogspot.com</a><o:p></o:p></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-54452650815624289502021-03-11T18:30:00.006+02:002021-03-11T21:42:25.034+02:00Γιάννης Φαρσάρης: Φόβος κανένας<p></p><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHtsYLAzpM7xeraoBxm5VdubhV6m3avI6lfeaY7ilkBJO2YMYtPOpdvcfYumLKNjqnVYsEWMAFxGWez4F30G1YoeAAzbrlx5E_1GjwxVehqUd916d5KT7S9g0wgpFcMP8cQLBQ-ocyzeF/s2048/IMG_20210311_213353.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1224" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHtsYLAzpM7xeraoBxm5VdubhV6m3avI6lfeaY7ilkBJO2YMYtPOpdvcfYumLKNjqnVYsEWMAFxGWez4F30G1YoeAAzbrlx5E_1GjwxVehqUd916d5KT7S9g0wgpFcMP8cQLBQ-ocyzeF/s320/IMG_20210311_213353.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"> </div><span style="text-align: justify;"><br />Μια συλλογή διηγημάτων όπου το παράδοξο φαίνεται να τρέχει άνετα μέσα στην
πραγματικότητα, 29 μικροδιηγήματα, που ο κύριος άξονάς τους είναι η απώλεια.</span></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;">Σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι με ίσως όχι
τόσο καθημερινές αντιδράσεις. Οι πράξεις τους ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα,
εισάγοντάς μας σε έναν παράλληλο σύμπαν, όπου ο τραγέλαφος αποκτά πινελιές
μαγικού ρεαλισμού.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πολύ δυνατό το <b>«δεν βιάζομαι»</b>, δεν παύει να με συγκινεί όσες φορές
και να το διαβάσω, ένα διήγημα που θα το βρείτε και σε μορφή σεναρίου για
ταινία μικρού μήκους στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Πόσο έντονα συναισθήματα φέρνει
το τέλος του, όσα λόγια και να χρησιμοποιήσω, σας προκαλώ να το διαβάσετε και
να με διαψεύσετε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <b>«επαρκώς ευσυνείδητος»</b> ο ήρωας θα αποτινάξει τις συμβάσεις που
τον πνίγουν με έναν πολύ απλό τρόπο, γιατί δεν είναι πάντα δύσκολο να πάρουμε
μια καθοριστική απόφαση. Εξαιρετικός ο τρόπος που το διήγημα ισορροπεί με τη γλαφυρότητα
της εξανθρώπισης του υπολογιστή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <b>«σοκολάτα και γλαδιόλες»,</b> λουλούδια και σοκολάτες γλυκαίνουν τον
πικρό δρόμο προς ένα προδιαγεγραμμένο τέλος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το ομότιτλο <b>«Φόβος κανένας»</b> είναι από τα πολύ αγαπημένα μου. Λιτό
και περιεκτικό, μια αλληγορία αντιμετώπισης ή καλύτερα ακύρωσης του φόβου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Με το <b>«παραφάρμακο»</b> βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμα αλληγορία και
ένα παιχνίδι λέξεων. Φάρμακο και παραφάρμακο, χαμόγελο και γέλιο, ευτυχισμένος
κι ευχαριστημένος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">«Κακό πράμα»</span></b><span style="mso-ansi-language: EL;"> και ο σκοπός
αγιάζει τα μέσα, σε ένα διήγημα που καυτηριάζει το ηθικό και το δίκαιο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο <b>«συντελεστής τέσσερα»</b> είναι μια πολύ πετυχημένη σάτιρα της εποχής
μας, όπου ο βομβαρδισμός πληροφοριών και το εφήμερο είναι αυτά που
επισημαίνονται αλληγορικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο ίδιο ύφος κινείται και το λιλιπούτειο <b>«παραμύθι</b>», άλλη μία
σάτιρα τύπου </span><span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">tempora</span><span style="mso-ansi-language: EL;">,
</span><span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">mores</span><span style="mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">To</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><b><span style="mso-ansi-language: EL;">«κατσαβίδι»</span></b><span style="mso-ansi-language: EL;"> είναι μια αναφορά
στον φαύλο κύκλο της ζωής μας, την τάση μας να μη μαθαίνουμε ποτέ από τα λάθη
μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το <b>«όταν έμαθα στον Άτλαντα να καπνίζει»</b> θίγει εύστοχα τα άχθη που
κουβαλάμε σαν σύγχρονοι Άτλαντες, βάρη δικά μας ή δανεικά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η <b>«χειροβομβίδα στη μασχάλη»</b> είναι μια αναφορά σε παλιά χρέη και
λάθη που σέρνουμε μαζί μας μιαν ολόκληρη ζωή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">«Ο Ντίνος»</span></b><span style="mso-ansi-language: EL;"> μέσα στις λίγες
του προτάσεις κρύβει μια διπλή απώλεια, αυτήν του έρωτα και της πίστης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μια δραματοποίηση του πολύ γνωστού “εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης
ελλιπής συναντάμε στο <b>«Υγεία»</b> που ζυγίζει τις αποσκευές της ζωής μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <b>«οκτώ παρά τέταρτο»</b> η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται
κρύο, αρκεί βέβαια να αξίζει τον κόπο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">«Κίτρινο και μαύρο»</span></b><span style="mso-ansi-language: EL;"> σαν τα
σημάδια της κακοποίησης, θέμα που άψογα θίγει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">«Χθες βράδυ»</span></b><span style="mso-ansi-language: EL;"> και η θεματική
του μικρού αυτού διηγήματος είναι η αναγκαστική θυματοποίησή μας και η
ευθυνοφοβία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το καυστικό <b>«ντιμπέιτ»</b> σατιρίζει το είναι και το φαίνεσθαι του
πολιτικού και όχι μόνον βίου μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το γλυκόπικρο <b>«όνειρο»</b> παίζει με τις λέξεις και τους κανόνες της
λογικής, σαν άλλη αλληγορία της ελεύθερης βούλησης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το απρόβλεπτο και διφορούμενο τέλος δίνει μια ιδιαίτερη οπτική στο <b>«ο
Ζακ με το κοστούμι»</b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το σύντομο <b>«στο μπαρ»</b> είναι μια μπουνιά ακριβείας στον εγωισμό μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πόσο όμορφα παρουσιάζεται στο <b>«Χίλια ευρώ το μήνα»</b> η ιδέα ότι δεν
είναι όλα μια αγοραπωλησία στη ζωή.»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το <b>«μαύρο μανταρίνι»</b> είναι ένα έξοχο, ανθρώπινο και συγκινητικό
διήγημα για τη μετανάστευση και το νόστιμον ήμαρ όπως προσωποποιείται στη
γευστική απόλαυση ενός μανταρινιού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το <b>«είκοσι δύο χρόνια χωρίς διακοπή» </b>φέρνει σε παλιά ελληνική
ταινία, και είναι ένα διήγημα με τρεις διαφορετικές φωνές, σχόλιο για την τάξη
και την ηθική. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο <b>«βάτραχος»</b> θυμίζει ότι πραγματικότητα και φαντασία είναι δρόμοι
άλλοτε παράλληλοι και άλλοτε τεμνόμενοι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η μικροσκοπική <b>«απόγνωση»</b> είναι πλήρης νοημάτων, θυμίζοντάς μας πώς είναι
όταν ανοίξουμε τα αυτιά μας και ακούσουμε επιτέλους και κάτι άλλο εκτός από τα
συνεχή μας θέλω. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Στο <b>«εγωστάσιο»</b> ο συγγραφέας παίζοντας με τη μερική ομοφωνία των
λέξεων εργοστάσιο- εγωστάσιο, ταράζει την οικογενειακή πεπατημένη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο <b>«υπαλληλόπουλος»</b> είναι μια πληρωμένη απάντηση στους συμβιβασμούς
της ζωής μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το <b>«μωβ»</b> μιλάει για τη διαφορετικότητα και την υποδοχή και αποδοχή
της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος επίλογος για αυτή τη συλλογή από το
εξαίρετο <b>«έφαγα τη μαμά»</b> που μιλάει για την παθολογική αγάπη και τις
εξαρτήσεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Διαβάστε το «Φόβος κανένας», είναι το σίγουρο αντίδοτο στους φόβους μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Το «Φόβος κανένας» είναι το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε στη χώρα μας με τη
μέθοδο της συλλογικής μικροχρηματοδότησης (</span><span lang="EN-US">crowd</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">funding</span><span style="mso-ansi-language: EL;">). Μπορείτε να το κατεβάσετε σε ελεύθερη ψηφιακή
μορφή σε αρχείο </span><span lang="EN-US">pdf</span><span style="mso-ansi-language: EL;">, </span><span lang="EN-US">epub</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">ή </span><span lang="EN-US">kindle</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">mobi</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">πατώντας <a href="https://www.openbook.gr/fovos-kanenas/">εδώ</a>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span>Ο Γιάννης Φαρσάρης είναι καθηγητής Πληροφορικής και δημιουργός της Ανοικτής
Βιβλιοθήκης. Έργα του: <span lang="EN-US">Johnie</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Society</span>(μυθιστόρημα), Εβδόμη Εσπερινή (διηγήματα),
Ευτυχισμένο κοιμάμενο νερό (θεατρικό έργο), Δεν βιάζομαι, Στο περίπτερο(σενάρια για ταινία μικρού μήκους). Συμμετοχή στα συλλογικά: Ιστορίες
βιβλίων, Ιστορίες από ένα παγκάκι, Ο άνδρας με την πουά γραβάτα, Ματριόσκα, 12/12/12/, Δήγμα γραφής.</p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-58305110816550588792021-03-10T18:07:00.002+02:002021-03-10T18:30:20.568+02:00Μια βιβλιοθήκη τσέπης<div style="text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirSaYRnOGruK-nxIA2wgSMBsDiNvfIlgRNm4kKiPdMVFJt6rQJjCEwmVo0BCzeMp0y2Xd8tMOPru96YkHGs_kfHj1-0NM68nkE8rLGS2spIPhGvqoTv8GGTQ8Ev5xLK8S5igor38kXaWLQ/s960/tablet-1632908_960_720.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="637" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirSaYRnOGruK-nxIA2wgSMBsDiNvfIlgRNm4kKiPdMVFJt6rQJjCEwmVo0BCzeMp0y2Xd8tMOPru96YkHGs_kfHj1-0NM68nkE8rLGS2spIPhGvqoTv8GGTQ8Ev5xLK8S5igor38kXaWLQ/s320/tablet-1632908_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">geralt pixabay. com</td></tr></tbody></table>Πώς μια ολόκληρη βιβλιοθήκη χωράει σε μία τσέπη; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα τη δίνει η Ανοικτή Βιβλιοθήκη και ο άνθρωπος πίσω από αυτήν, ο Γιάννης Φαρσάρης.</div><div style="text-align: justify;"> Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε το 2010, όντας ένα αποθετήριο χιλιάδων (αυτή τη στιγμή αριθμεί 9.120) ελληνικών ψηφιακών βιβλίων τα οποία διατίθενται νόμιμα και ελεύθερα στο διαδίκτυο. Περιλαμβάνει έργα κλασσικά αλλά και σύγχρονα, με τα μεν πρώτα να ανήκουν πια στην public domain, δηλαδή να είναι ελεύθερα δικαιωμάτων και τα δεύτερα να είναι έργα που οι συγγραφείς τους ή οι εκδοτικοί οίκοι επέλεξαν να τα διαθέσουν ελεύθερα. Εκεί θα βρείτε και δικές της εκδόσεις, με την ετικέτα εκδόσεις της Ανοικτής Βιβλιοθήκης, όπως επίσης και ηχητικά βιβλία (audiobooks που αυτή τη στιγμή αριθμούν τα 721).
Τεράστιος όγκος δουλειάς που σε κάνει να εύχεσαι να ήσουν ναυαγός σε ερημονήσι (και να είχες βέβαια και το ανάλογο solar panel, για να μπορείς να φορτίσεις την συσκευή ανάγνωσης) και να διαβάζεις μια ζωή. </div><div style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει περίπτωση ακόμα και ο πιο δύστροπος και απαιτητικός αναγνώστης να μη βρει κάτι στα γούστα του. Πολλές οι θεματικές, καθώς πέρα από τις κλασσικές κατηγορίες του Πολιτισμού, της Εκπαίδευσης και της Αρχαίας Γραμματείας, υπάρχουν βιβλία που έχουν να κάνουν με την υγεία, τα χόμπι, τη διατροφή, την τεχνολογία, την επιχειρηματικότητα, τα ταξίδια, τη διαφορετικότητα.
Αλλά και για αυτούς που ψάχνουν απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με τη δημιουργία και έκδοση ενός ψηφιακού βιβλίου, υπάρχει ειδική ενότητα με πολύ κατατοπιστικές πληροφορίες (βήμα βήμα) για την όλη διαδικασία. </div><div style="text-align: justify;"> Ο Γιάννης Φαρσάρης έχει γνώσεις και μεράκι, ήθος, επιμονή και υπομονή, ταγμένος σε αυτό που κάνει χωρίς τυμπανοκρουσίες και πρόθυμος πάντα να υποδείξει χωρίς επίδειξη. </div><div style="text-align: justify;"> Τις τελευταίες μέρες κατέβασα τα ακόλουθα και τα συστήνω χωρίς αυτό να σημαίνει πως εσείς θα περιοριστείτε σε αυτά, όπως προανέφερα οι επιλογές σας είναι χιλιάδες και πάρα πολλά από τα ψηφιακά βιβλία εκτός από pdf, μπορείτε να τα κατεβάσετε και σε epub, mobi ή ακόμα και να τα διαβάσετε online: </div><div style="text-align: justify;">Συλλογή διηγημάτων <a href="https://www.openbook.gr/akros-planeytikon/">"Άκρως πλανευτικόν"</a> της Κατερίνας Μαυρομάτη. Πρόκειται για 13 ιστορίες που προέκυψαν από ταξίδια της συγγραφέως στο Μόντε Κάρλο, τη Νίκαια, τη Βοστόνη, τη Ραβέννα, το Μιλάνο, το Βελιγράδι, τη Νέα Υόρκη, την Κρακοβία, τη Στοκχόλμη, τη Βαλένθια, την Ίθακα, τη Βουδαπέστη, τη Φλωρεντία, για να μας θυμίσουν πως ο κάθε τόπος μάς αφήνει αναμνήσεις μέσα από κάτι που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, κι αυτές είναι που κάνουν αυτό το ταξίδι ιδιαίτερο και αέναο.</div><div style="text-align: justify;"> Συλλογή διηγημάτων <a href="https://www.openbook.gr/to-fili-kai-to-taxidi/">"Το φιλί και το ταξίδι"</a> του Δημήτρη Νίκου, έκδοση της Ανοικτής Βιβλιοθήκης. Μια παλιά γραφομηχανή είναι το έναυσμα να ταξιδέψουμε μαζί με τον συγγραφέα, να διαβάσουμε αυτά τα γεμάτα λυρισμό ταξιδιάρικα ποιήματα και πεζά που γίνονται αφορμή να επανεξετάσουμε τον εαυτό μας, τον κόσμο και τη μεταξύ τους σχέση. </div><div style="text-align: justify;"> Το μυθιστόρημα <a href="https://www.openbook.gr/42-meres/">"42 μέρες"</a> και τη συνέχειά του <a href="https://www.openbook.gr/187-meres/">"187 μέρες"</a> του Βασίλη Πεσλή, όπου παρακολουθούμε τον τραγέλαφο που βιώνει ο ήρωας μέσα στην καραντίνα της άνοιξης του 2020 και στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το επόμενο lockdown. </div><div style="text-align: justify;"> Το σενάριο ταινίας μικρού μήκους <a href="https://www.openbook.gr/den-viazomai/">"Δεν βιάζομαι"</a> του Γιάννη Φαρσάρη, από το ομότιτλο διήγημά του που βρίσκεται στη συλλογή «Φόβος Κανένας», έκδοση της Ανοικτής Βιβλιοθήκης. Μια σπαρακτική μικρή ιστορία ενός καθημερινού ανθρώπου, για την απώλεια του χθες και του σήμερα. </div><div style="text-align: justify;"> Αξίζει τον κόπο να κάνετε σήμερα κιόλας μια επίσκεψη (για όσους δεν το έχουν κάνει ήδη) στην <a href="https://www.openbook.gr/">Ανοικτή Βιβλιοθήκη</a> και να περιηγηθείτε τα ράφια της. Θα διαπιστώσετε ότι κρύβουν μικρούς θησαυρούς.</div>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-33653919073842929152021-03-09T18:24:00.009+02:002021-03-09T18:24:00.173+02:00Η απόλαυση της ψηφιακής ανάγνωσης<p style="text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvkTEW9-e6JlkdSsTTjTWMk-XEcR1iPeHDniefzH17iTvoyzlZ6A7hdMK1MLSoaATZcpHzhB4umd3zOGb33sdd-_wPG9xWNNNyU5iZzRbU4e-aoLw9lZKjD3pU165kJfJabgTRlVTismhp/s960/donut-3723751_960_720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvkTEW9-e6JlkdSsTTjTWMk-XEcR1iPeHDniefzH17iTvoyzlZ6A7hdMK1MLSoaATZcpHzhB4umd3zOGb33sdd-_wPG9xWNNNyU5iZzRbU4e-aoLw9lZKjD3pU165kJfJabgTRlVTismhp/s320/donut-3723751_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Perfecto-Capucine pixabay.com</td></tr></tbody></table><br /> <span style="font-family: times; font-size: medium;">Με την ευκαιρία της εβδομάδας "Διάβασε ένα ebook" διαβάστε τις προτάσεις μου για ελεύθερη ψηφιακή ανάγνωση απο τις εκδόσεις Σαΐτα:</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Δημήτρης Νίκου, <a href="http://www.saitapublications.gr/2014/01/ebook.76.html">Ονείρωξη</a>, μια νουβέλα για τον Έρωτα που στροβιλίζει σε πλασματικά ή πραγματικά πάθη. Ένας άνδρας, στο μισοσκόταδο, ακουμπάει σε μια βρώμικη μάντρα και κοιτάζει ψηλά, στο παράθυρο εκείνης, διψασμένος για φως, για το φως της. Μια θελκτική φιγούρα γίνεται σκιά που τον ακολουθεί παντού, μια χίμαιρα που τον στοιχειώνει, οδηγώντας τα βήματά του, σαν σκοινοβάτη πάνω από γκρεμό. Έρωτας, που είναι θάνατος και λύτρωση μαζί, ηδονή και σπαραγμός, έρωτας απόλυτος, κορυφαίος, πάθος πόθος, πειθώ και εξαναγκασμός. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Λιλή Γάτη, <a href="http://www.saitapublications.gr/2014/04/ebook.89.html">Εξ αίματος</a>. Η ιστορία του Μπάμπη, ενός βιοπαλαιστή, απλού μεσόκοπου οικογενειάρχη. Άφησε το χωριό του, ήρθε στην πρωτεύουσα, παντρεύτηκε, και πάσχει από όλα τα άγχη και τα βάσανα του καθενός μας. Α, είναι και ολίγον έως πολύ κατά φαντασίαν ασθενής. Τα έχουμε ξαναδιαβάσει αυτά, θα μου πείτε. Γιατί μας το προτείνεις; Γιατί ο Μπάμπης έχει προβοσκίδα. Αντέχετε να δείτε τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός κουνουπιού;</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Νίκος Καρακάσης, <a href="http://www.saitapublications.gr/2014/01/ebook.77.html">Who the hell is Max</a>. "Μα ποιος είναι ο Μαξ επιτέλους;" ήταν η απορία του κάθε πολίτη της χώρας, μια απορία που βασάνιζε τον πρωθυπουργό, αλλά και τον απλό έμπορο που σε μια νύχτα είδε τα χρήματά του να μετατρέπονται σε σκόνη. Οι δημοσιογράφοι, οι οικονομολόγοι, οι επιστήμονες έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Πού χάθηκαν τα μετρητά; Τι θα γίνει τώρα; Θα δώσει λύση ο πρωθυπουργός ή θα συνεχίσει να κυνηγάει τον έρωτα της ζωής του, όπως προέβλεψε ο Μαξ στην ιστοσελίδα του;</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Ευτυχία Κανάρη, <a href="http://www.saitapublications.gr/2013/01/ebook.17.html">Θάνατος, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας</a>.<span style="background-color: white;"><span>Η Ζωή και ο Άγγελος. Ο Αρχάγγελος και η Συννεφένια του. Εννιά χρονών παιδιά όταν ανακαλύπτουν πως ο καθένας κρατάει στα χέρια του το μισό του άλλου. Σε ένα χορταριασμένο χωράφι στην Αίγινα, εκεί που τους περιμένουν τα αστρολούλουδα να στολίσουν αθώα παιδικά κεφάλια. Υπάρχουν όμως κι η Άννα κι ο Αντώνης, παιδιά κι αυτά, για τόσο λίγο. Εκεί στον Ανθόκηπο, όλα αρχίζουν κι όλα τελειώνουν.</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: times;">Μίνως Αθανάσιος Καρυωτάκης, <a href="http://www.saitapublications.gr/2015/02/ebook.141.html">Αφύπνιση</a>. Για τους λάτρεις του fantasy. </span></span><span style="background-color: white;"><span style="font-family: times;">Νέα Υόρκη, σήμερα. Κανένας δεν υποπτεύεται ότι υπάρχουν και ζουν ανάμεσα στο ανώνυμο πλήθος κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι. Ένα παιδί θα τους αποκαλούσε σούπερ ήρωες. Ένας ενήλικος ανάλογα με τον χαρακτήρα του θα τους έλεγε μεταλλαγμένους ή φρικιά ή κατά το πολιτικώς ορθότερο, διαφορετικούς. Καταιγιστική πλοκή σε αυτό το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, που όμως μπορεί άνετα να διαβαστεί και σαν ψυχογράφημα του σύγχρονου ανθρώπου. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: times;"><span style="background-color: white; font-size: medium;">Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά. Για πολλές πολλές ακόμα επιλογές επισκεφθείτε τις <a href="http://www.saitapublications.gr/">εκδόσεις Σαΐτα</a>. Γιατί κάθε βιβλίο έχει κάτι να μας δώσει. </span></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-26529716984235519202021-03-08T17:27:00.012+02:002021-03-08T17:27:00.158+02:00Ευρυδίκη Αμανατίδου: Το ψηφιακό μου μπαούλο<p style="text-align: justify;"><span style="text-align: justify;"></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVUWwLQe_4Fl8_uz-Cu7oIkkHOeAr2VLtAgQ7xadLxmIP3s9gKKBnd1lfw9eavcIzh7Zj-Sdpq5X9VqvnSgq98WtgzoDmHsU86kbKk85tZeCGX2z_Ii9og75_U-y1OP8NDX_2HpAJ7uSnZ/s960/baggage-107279_960_720.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="960" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVUWwLQe_4Fl8_uz-Cu7oIkkHOeAr2VLtAgQ7xadLxmIP3s9gKKBnd1lfw9eavcIzh7Zj-Sdpq5X9VqvnSgq98WtgzoDmHsU86kbKk85tZeCGX2z_Ii9og75_U-y1OP8NDX_2HpAJ7uSnZ/w320-h213/baggage-107279_960_720.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">12019 pixabay.com</td></tr></tbody></table><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Με την ευκαιρία της εβδομάδας «Διάβασε ένα <span lang="EN-US" style="text-align: justify;">ebook</span><span style="text-align: justify;">» σκάλισα το μπαούλο, όχι των αναμνήσεων, αλλά του
συγγραφικού μου ταξιδιού και να ο απολογισμός του, που με χαρά παρουσιάζω. Η
στροφή μου στο ελεύθερο ψηφιακό βιβλίο μού χάρισε έντονα συναισθήματα και δεν
παύει να με εκπλήσσει η ορμή του ελεύθερου διαδικτυακού αέρα, μια ορμή που με
συνεπαίρνει και θα με συνεπαίρνει, καθώς δεν παύει να μου φέρνει μηνύματα
αγάπης για το έργο μου. Πρόσφατα, ίσως και λόγω της παράτασης της καραντίνας,
και της κατάστασης που εγχώρια αλλά και παγκόσμια ζούμε λόγω του νέου ιού που
εισέβαλε στη ζωή μας, το έργο μου «Η Πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα»
ταξίδεψε σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας, δραματοποιημένο ή προσαρμοσμένο,
μπαίνοντας για μία ακόμη φορά στις καρδιές μικρών και μεγάλων. Για όσους
ενδιαφέρονται για την ψηφιακή ανάγνωση, παραθέτω εδώ τη δική μου εργογραφία που
θα τη βρείτε ελεύθερη από τις εκδόσεις Σαΐτα και Ανοικτή Βιβλιοθήκη.</span></span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">Μυθιστορήματα</span><span lang="EN-US">:</span></b><b><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span></b><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2018/06/ebook.225.html">Σιωπηλή πέτρα</a></span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">, εκδόσεις
Σαΐτα. Σε ένα απομονωμένο νησί στο Αιγαίο χειμώνες και καλοκαίρια εναλλάσσονται
αφήνοντας τη γλυκόπικρη γεύση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Μέχρι που μια
ανασκαφή θα δώσει την αφορμή για το ξύπνημα παθών και αντιπαλότητας. Αθήνα,
Βενετία, Μόναχο, Κυκλάδες, 1981-2003. Μόνο συνδετικό στοιχείο στην αέναη
αλυσίδα του τόπου και του χρόνου η σιωπηλή πέτρα, η γη που με φειδώ αποκαλύπτει
τα μυστικά της.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2015/10/ebook.189.html">Η ακριβή ανάσα του νερού</a></span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">,
εκδόσεις Σαΐτα. </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Ένα μυστικό από τα χρόνια της Κατοχής θα
στοιχειώσει τις ζωές ενόχων και αθώων. Γύρω τους τα νερά των μύθων και των
θρύλων της Αρκαδίας κυλάνε ορμητικά σκορπίζοντας την ακριβή ανάσα τους. Μέχρι
τη λύτρωση, μέχρι το τέλος.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2017/05/ebook.214.html">Ο φύλακας στον φάρο</a></span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">, εκδόσεις
Σαΐτα. Η Ελένα Στολτς, είκοσι πέντε χρονών, εκτιμήτρια πολύτιμων λίθων και κατά
γενική εκτίμηση τυχοδιώκτρια, φτάνει στην Ήπειρο αναζητώντας τον σφραγιδόλιθο
της Γένουας, ένα πολύτιμο κόσμημα που εικάζεται εξαφανισμένο εδώ και δεκαετίες.
Αυτό που η ίδια αγνοεί όμως είναι ότι θα εμπλακεί σε ένα μυστήριο που γίνεται
όλο και πιο πολύπλοκο. Εβδομήντα μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σαν
την κάμπια που λουφάζει στη σιγουριά του κουκουλιού, ο φύλακας στον φάρο
παρακολουθεί. Η ώρα της εκδίκησης έχει φτάσει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2016/05/ebook.201.html">Αραμπέλα/Τα όρια της πίστης</a></span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">,
εκδόσεις Σαΐτα </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Τον Μάιο του 1859, ο Άγγελος Κράλης καταφεύγει
στις Κυκλάδες, στο απομονωμένο νησί της Κατένας, έναν αντιφατικό τόπο όπου
συνυπάρχουν ορθόδοξοι και καθολικοί, γαιοκτήμονες και δουλευτές της γης, στην
Ελλάδα του Βαυαρού Όθωνα. Τον Μάρτιο του 2002, οι δρόμοι τριών, φαινομενικά
άσχετων μεταξύ τους, ανθρώπων συναντιούνται σε μια δημοπρασία. Θα γίνουν
σύμμαχοι και αντίπαλοι για να αποδείξουν ότι η αγάπη νικάει τη φθορά και τον
θάνατο. Ένα μυθιστόρημα για τα όρια της πίστης, ρευστά όσο και οι εποχές που
διατρέχει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">Νουβέλες</span><span lang="EN-US">:</span></b><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2016/11/ebook.210.html">Ημίφως</a>, </span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">εκδόσεις Σαΐτα. </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Ένα
απομονωμένο ψαροχώρι. Ένας ερημίτης με σημαδεμένο πρόσωπο. Ένας πύργος και η
τυφλή του πυργοδέσποινα. Κι έτσι στήνεται το σκηνικό όπου κινούνται η αντρική
και η γυναικεία φιγούρα προσπαθώντας να παραμερίσουν το ημίφως που τυλίγεται
γύρω τους. Το μυαλό του ανθρώπου πλάθει τα δικά του όνειρα. Κάποια γίνονται
αληθινά. Κάποια πάλι όχι, γιατί απλά δεν υπήρξαν ποτέ όνειρα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="https://www.openbook.gr/somata/">Σώματα</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">
Ανοικτή Βιβλιοθήκη<span style="mso-themecolor: text1;">. Μάριος και
Λένη, δύο νέα παιδιά που φιλοδοξούν να γίνουν χορευτές. Η συνύπαρξή τους στην
Ακαδημία Χορού όπου φοιτούν δεν είναι και η πλέον ιδανική. Πόσο μάλλον όταν
καλούνται να συνδημιουργήσουν και να εκτελέσουν μία κρίσιμη για τη βαθμολογία
τους χορογραφία. Και από εκεί και πέρα, η κατάσταση ξεφεύγει. <o:p></o:p></span></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">Συλλογές διηγημάτων</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="color: black; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">:</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><a href="https://www.openbook.gr/poso-palio-einai-to-chthes/">Πόσο παλιό είναι το χθες</a>, </span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Ένα συμπύκνωμα όλων των
διαδρομών μου, αποτυπωμένο σε 14 διηγήματα, διαδρομές που άλλες με οδήγησαν από
τη μικρή στη μεγάλη φόρμα και άλλες άφησαν το στίγμα τους σηματοδοτώντας μια
αλλαγή πορείας καθώς γύρευα κι εγώ μιαν απάντηση για το πόσο παλιό είναι το
χθες. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2013/04/ebook.27.html">Μαζί</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">
εκδόσεις Σαΐτα. Συλλογή διηγημάτων που έγραψα μαζί με τον <b>Γιάννη Λαμπράκη</b> και
όπως εξηγούμε και στο οπισθόφυλλο: Τι θα συμβεί αν δύο πένες αρχίσουν να
γράφουν σαν μία; Αν είναι μια αντρική και μια γυναικεία; 8 διπλά κεφάλαια για
το άσπρο και το μαύρο της ζωής. 16 διηγήματα πλεγμένα από την αρχή ως το τέλος
από δύο ανθρώπους που τους χώριζε μια θάλασσα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">Θεατρικά έργα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="color: black; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">:</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2014/12/ebook.124.html">Ένα καπέλο για τον καθηγητή</a>, </span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">εκδόσεις Σαΐτα. </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Ένας διάσημος εφευρέτης
προσπαθώντας να βρει λύση στο πρόβλημα του φαλακρού κεφαλιού του, αποφασίζει να
φτιάξει ένα ύφασμα με τρομερές και φοβερές ιδιότητες. Και τότε ξεκινούν οι
μπελάδες. Τι συμβαίνει επιτέλους στο σπίτι της οδού Ναυσιπλοΐας 15; Κατάσκοποι,
ρομπότ, μία γάτα, ένας μόδιστρος της υψηλής κοινωνίας και ένας εξωτικός
επισκέπτης θα μπλεχτούν σε μία θεότρελη παρεξήγηση. Μία ιστορία σε διπλή μορφή
για την απληστία, τη ματαιοδοξία αλλά και την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="https://www.openbook.gr/pinokio/">Πινόκιο</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">
Ανοικτή Βιβιλιοθήκη. Θεατρική διασκευή στο παραμύθι του Κάρλο Κολλόντι.
Σκαλισμένος από τον ξυλογλύπτη Τζεπέτο σε ένα μικρό ιταλικό χωριό, ο Πινόκιο
δημιουργήθηκε ως ξύλινη μαριονέτα, αλλά ονειρεύτηκε να γίνει πραγματικό αγόρι. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Παιδικά</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-fareast-language: EL;">:</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2012/11/ebook.7.html">Η Πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα</a>, </span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">εκδόσεις Σαΐτα.<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> </b></span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Πώς είναι να ζεις σε μία γκρίζα και σιωπηλή
πολιτεία; Πώς γίνεται οι μόνες παιδικές φωνές που ακούγονται, να βγαίνουν μέσα
από την οθόνη της τηλεόρασης; Μουντά χρώματα, κουρασμένα βήματα. Πού πήγαν τα
Χριστούγεννα; Ποιος θα τα φέρει πίσω;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2012/11/ebook.8.html">Ο ήλιος που έχασε το δρόμο του</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> εκδόσεις Σαΐτα. «<i>Και τι πειράζει που μου
αρέσουν τα παιχνίδια και βαριέμαι να μάθω Γεωγραφία;</i>». Αυτό έλεγε συνέχεια
ο σκανταλιάρης ήλιος, ο Λάμπης. Έλα όμως που ήρθε η ώρα να ανατέλλει και να
φωτίζει, για να ξεκινήσει η μέρα των ανθρώπων. Και τότε…<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2013/03/ebook.23.html">Το συναχωμένο ηφαίστειο</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> εκδόσεις Σαΐτα. Η ιστορία του Κοιμίση, που αν
και ηφαίστειο, συναχώθηκε. Μια ιστορία για την ανάγκη που έχουμε όλοι μας για
μια καλή συντροφιά, για μια γερή φιλία. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2012/12/ebook.11.html">Το αεράκι και η καμινάδα</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> εκδόσεις Σαΐτα. Το χαρούμενο και ονειροπόλο
αεράκι πέφτει πάνω στην όμορφη αλλά φαντασμένη καμινάδα. Και τότε, όλα
αλλάζουν.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://www.saitapublications.gr/2015/01/ebook.135.html">Ο Δράκος και οι Σκορδοφάγοι Ιππότες</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> εκδόσεις Σαΐτα. </span><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Μάρκος είναι ένας Δράκος που ούτε να πετάξει μπορεί ούτε να βγάλει φωτιά
από το στόμα του. Ζει ειρηνικά στην Παμφουκία μέχρι τη στιγμή που η μακρινή
ανάμνηση των Ιπποτών της Σκορδοφαγίας θα τον οδηγήσει στον Τρομερό Βάλτο. Ένα
μυθιστόρημα για την πάλη του καλού και του κακού, την αγάπη, τη φιλία, την
ανθρωπιά. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">Μεταφράσεις</span><span lang="EN-US">:</span></b><b><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="mso-ansi-language: EL;">Γκράτσια Ντελέντα: <a href="http://www.saitapublications.gr/2017/10/ebook.218.html">Μετά το διαζύγιο</a>, </span></b><span style="mso-ansi-language: EL;">εκδόσεις Σαΐτα. </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Όταν ο Κονσταντίνο καταδικάζεται για φόνο, ο
κόσμος της γυναίκας του, Τζοβάνας, καταρρέει. Πώς θα κατορθώσει να επιβιώσει
αυτή και το μικρό παιδί τους; Όταν η φτώχεια και η ανέχεια θα χτυπήσει την
πόρτα της, η νεαρή γυναίκα θα ενδώσει στο… θανάσιμο αμάρτημα. Ήθη και πιστεύω
μιας άλλης εποχής σε έναν σκληρό τόπο γεμάτο άγρια ομορφιά, ένα μυθιστόρημα
γεμάτο αέρα Μεσογείου.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Ίζραελ
Ζάνγκουιλ: <a href="http://www.saitapublications.gr/2018/02/ebook.221.html">Το μεγάλο μυστήριο του Μπόου</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> εκδόσεις Σαίτα. Αυτό
το πρωινό θα το θυμούνται όλοι. Η γκρίζα ομίχλη σέρνεται στο χειμωνιάτικο
Λονδίνο και η κυρία Ντράμπνταμπ, που έχει παρακοιμηθεί, πετάγεται από τον ύπνο
της και θυμάται ότι πρέπει να ξυπνήσει τον νοικάρη της, κύριο Άρθουρ Κόνσταντ.
Εις μάτην χτυπάει την πόρτα του.</span><span face=""Verdana","sans-serif"" style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Καλεί σε βοήθεια τον γείτονά
της Γκρόντμαν, έναν συνταξιούχο αστυνομικό. Αυτός παραβιάζει την πόρτα του
νοικάρη και το πρώτο που αντικρίζουν μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρά του είναι το
άψυχο σώμα του δύστυχου Άρθουρ, με μια βαθιά τομή στον λαιμό…Ένας γρίφος, ένα
μυστήριο “κλειστού δωματίου” γραμμένο το 1891. Εσείς, θα μπορέσετε να βρείτε
ποιος και πώς το έκανε;<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Κάρλο
Κολλόντι: <a href="http://www.saitapublications.gr/2018/01/ebook.220.html">Οι περιπέτειες του Πινόκιο</a></span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">, εκδόσεις Σαΐτα. </span><span face=""Verdana","sans-serif"" style="mso-ansi-language: EL;">Ο μάστρο Τζεπέτο πελεκάει ένα κομμάτι ξύλο και φτιάχνει μια μαριονέτα. Μα
δεν είναι αυτό που είχε στο μυαλό του, καθώς με έκπληξη τη βλέπει να
ζωντανεύει, να χοροπηδάει και να κάνει χίλιες τρέλες. Ο Πινόκιο, γιατί αυτό
είναι το όνομα της μαριονέτας, θα βάλει σε μπελάδες τον μπαμπά Τζεπέτο, μα σε
μεγαλύτερους μπελάδες θα μπλέξει τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς το παιδικό μυαλό
του είναι πάντα στο παιχνίδι, τη σκανταλιά και την καλοπέραση.</span><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL;">Φράνσις
Χότζον Μπαρνέτ: <a href="https://www.openbook.gr/o-mystikos-kipos/">Ο μυστικός κήπος</a>,</span></b><span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"> Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Η
ιστορία της μικρής Μαίρης Λένοξ και ενός κρυφού παραμελημένου κήπου, που θα
καταφέρει να αναστήσει με την αγάπη της. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: times; font-size: medium; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;">Ρίτσαρντ Μαρς: <a href="https://www.openbook.gr/o-skaravaios/">Ο σκαραβαίος</a>,</span></b><span style="color: black; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL; mso-themecolor: text1;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"> Ανοικτή Βιβλιοθήκη. Η ιστορία μιας
πολυμορφικής οντότητας, που σχετίζεται με μια πανάρχαια Αιγυπτιακή λατρεία, και
η οποία καταδιώκει ένα μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου, ζητώντας εκδίκηση.
Ένα μυθιστόρημα τρόμου που κυκλοφόρησε το 1897 κάνοντας θεαματικές πωλήσεις. </span><o:p></o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-52420684347724031532021-03-07T00:00:00.001+02:002021-03-07T00:00:07.527+02:00Ψηφιακά βιβλία. Τα παιδιά διαβάζουν και εμείς προτείνουμε.<p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZlYjcKQlWFE-s46DvXJ9Cmh8n2pJjG8wDUeZzruqqo7qtyxkY-MtmkL7D8yGTvuLLnct0HrH7m4ztu2lOIF9P4EuPGf-RNuWwzR1Vn7xDNMrZKauA9-bJXH5G2NvY8KJ8GVCJmUxrzs7/s960/person-1990906_960_720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZlYjcKQlWFE-s46DvXJ9Cmh8n2pJjG8wDUeZzruqqo7qtyxkY-MtmkL7D8yGTvuLLnct0HrH7m4ztu2lOIF9P4EuPGf-RNuWwzR1Vn7xDNMrZKauA9-bJXH5G2NvY8KJ8GVCJmUxrzs7/w200-h133/person-1990906_960_720.jpg" width="200" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Coyot, pixabay.com</td></tr></tbody></table></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> <span style="text-align: justify;">Σήμερα θα κάνω κάποιες προτάσεις παιδικών (και όχι μόνο) βιβλίων που θα
βρείτε στις ελεύθερες ψηφιακές εκδόσεις Σαΐτα και τα οποία μπορείτε να
κατεβάσετε δωρεάν και να απολαύσετε στο κινητό σας, τον υπολογιστή σας, σε
τάμπλετ ή σε κάποια συσκευή ανάγνωσης.</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ξεκινάω με το <a href="http://www.saitapublications.gr/2015/02/ebook.140.html">"Η απεργία των λαχανικών"</a> του Μπάμπη Γαντζούδη, ένα τρυφερό
παραμύθι καμωμένο με στίχους. Η υπόθεση εξελίσσεται στον λαχανόκηπο του κυρ
Ανέστη, που τον φροντίζει με αγάπη και αυτός του ανταποδίδει με τους καρπούς
του. Μέχρι που θα εμφανιστεί ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παρείσακτος
</i>και θα πάρει όλη την αγάπη του κυρ Ανέστη, οπότε οι ισορροπίες θα αλλάξουν.
Τι θα γίνει λοιπόν; Θα υπάρξει και πάλι ομόνοια ανάμεσα στα παραγκωνισμένα
λαχανικά ή όλα θα τελειώσουν άδοξα;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Από τη Μαρία Χατζή έχουμε <a href="http://www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.71.html">"Το μικρόβιο της ζήλειας"</a>», το οποίο εξελίσσεται
σε έναν φούρνο που βγάζει του κόσμου τα καλούδια. Μέχρι που έρχεται να
εγκατασταθεί το μικρόβιο της ζήλειας, που άλλη δουλειά δεν κάνει παρά βάζει
λόγια και ιδέες στο λάδι και το βούτυρο, τη ζάχαρη και το αλάτι, το ψωμί και το
ψωμόφτυαρο. Και αρχίζει η φαγωμάρα και ο τσακωμός, ο φούρνος γίνεται άνω κάτω,
οι πελάτες, δυσαρεστημένοι, φεύγουν. Θα επικρατήσει και πάλι η λογική ή όχι</span><span lang="EN-US">;</span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος μας συστήνει το <a href="http://www.saitapublications.gr/2013/09/ebook.47.html">"Ο Κανελής γνωρίζει την Αθήνα"</a>, όπου με έναν μαγικό τρόπο πραγματοποιείται η επιθυμία ενός αγοριού να πετάει.
Κι έτσι θα δει από ψηλά τις εργασίες του Μετρό, το Μέγαρο Μουσικής, το
Πανεπιστήμιο, την Ακαδημία και την Ακρόπολη, με άλλα μάτια πια ,όλα τα θαυμαστά
που υπάρχουν γύρω μας, όσα η καθημερινότητα μας κάνει να προσπερνάμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Χάρης Μικελόπουλος φέρνει κοντά μας το <a href="http://www.saitapublications.gr/2013/03/ebook.24.html">"Το όνομά μου είναι Μπααμπούρ"</a>,
που μιλάει για όλους αυτούς που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους, που το μόνο που
ζητούν είναι λίγη αξιοπρέπεια. Μα εμείς οι μεγάλοι έχουμε συνήθως παρωπίδες,
μέχρι να βρεθεί ο μικρός Δημήτρης της ιστορίας και να παρατηρήσει πως αυτός και
ο Μπααμπούρ είναι ίδιοι, μόνο που το ξένο παιδί έχει λίγο πιο σταράτη
επιδερμίδα. Είναι δυνατόν να μη θέλουμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας; Θα
καταφέρει ο Δημήτρης να περάσει το δικό του μήνυμα;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Γιώργος Γρηγοράκης μάς γνωρίζει το <a href="http://www.saitapublications.gr/2013/02/ebook.21.html">"Το άσπρο κλουβί στο σχήμα της καρδιάς"</a>.
Ένα μικρό παιδί κρατάει φυλακισμένο σε ένα κλουβί το αγαπημένο του πουλί.
Διαχωρίζοντας όμως την αγάπη από τον εγωισμό αποφασίζει να ελευθερώσει τον
φτερωτό φίλο του. Έλα όμως που το παράξενο κλουβί δεν έχει πορτάκι, δεν έχει
κλειδαριά. Κι εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Πώς θα μπορέσει να ανοίξει αυτό το
παράξενο κλουβί.; Διάφοροι συμβουλάτορες θα βρεθούν στον δρόμο του παιδιού.
Ποιον θα ακούσει και ποιον θα αγνοήσει</span><span lang="EN-US">;</span><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αν θέλετε να διαβάσετε και άλλα τρυφερά, αλληγορικά, όμορφα παιδικά βιβλία,
δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στο τι έχει να σας προσφέρει η φιλόξενη
ιστοσελίδα των εκδόσεων<a href="http://www.saitapublications.gr/">Σαΐτα</a> . Γιατί όπως και στα παραμύθια, όλοι οι καλοί
χωράνε σε αυτόν τον κόσμο, έναν κόσμο που το ψηφιακό βιβλίο δεν ήρθε για να
ανταγωνιστεί το έντυπο, αλλά για να ενισχύσει τη φιλαναγνωσία. <o:p></o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-5078003010429279852021-03-04T12:27:00.000+02:002021-03-04T13:08:24.347+02:00Εβδομάδα Διάβασε ένα ebook 7-13 Μαρτίου 2021<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpXflu1lyZLTT0VpBsv8exBHkUc34vGvDTcq4SnAvHORpptSptpzmOJQL8cmTsBsHooBA-wO_uiBNABtDVrAToNCGgK3Wak047rtWr56DNX_L4p06nE2wUo81ftCHleRnUvUNbJupmif5i/s1200/eA-ebook_week_2021_1200x1200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpXflu1lyZLTT0VpBsv8exBHkUc34vGvDTcq4SnAvHORpptSptpzmOJQL8cmTsBsHooBA-wO_uiBNABtDVrAToNCGgK3Wak047rtWr56DNX_L4p06nE2wUo81ftCHleRnUvUNbJupmif5i/w351-h320/eA-ebook_week_2021_1200x1200.jpg" width="351" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> Από την Κυριακή 7 Μαρτίου έως το Σάββατο 13 Μαρτίου είναι και φέτος η εβδομάδα Διάβασε ένα ebook και στη χώρα μας και διεθνώς. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στην Ελλάδα η πρώτη συστηματική προσπάθεια για οργάνωση της συγκεκριμένης εβδομάδας έγινε το 2013 με πρωτοβουλία του eAnagostis.gr και η συμμετοχή είχε υπάρξει μεγάλη. Οι στόχοι της εβδομάδας είναι: να ενημερώσει τους αναγνώστες για τα ψηφιακά βιβλία, να τους ενθαρρύνει να τα διαβάσουν και να ενθαρρύνει εκδότες, συγγραφείς, βιβλιοπωλεία και κατασκευαστές συσκευών να προσφέρουν αυτό το επταήμερο δωρεάν ή με μεγάλη έκπτωση ebooks και συσκευές ανάγνωσης. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ο καθένας μας μπορεί να δώσει το "παρών" είτε διαβάζοντας ένα ψηφιακό βιβλίο, είτε προτείνοντας ψηφιακά βιβλία σε αναγνώστες είτε χρησιμοποιώντας το ιστολόγιό του ή τα κοινωνικά δίκτυα για να κάνει μια σχετική με τα ψηφιακά βιβλία ανάρτηση είτε διοργανώνοντας μια συζήτηση πάνω στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ψηφιακού βιβλίου. Ακόμα μπορείτε να κάνετε τη δική σας δημοσκόπηση σχετικά με το πώς και τι διαβάζει το αναγνωστικό κοινό στη χώρα μας και ποια είναι η άποψή του για το ψηφιακό βιβλίο γενικότερα. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Μπορείτε επίσης να εκδόσετε το δικό σας ψηφιακό βιβλίο. Η <a href="https://www.openbook.gr/">Ανοικτή Βιβλιοθήκη</a>, που δημιουργήθηκε το 2010 και αποτελεί ένα αποθετήριο με χιλιάδες ελληνικά ψηφιακά βιβλία τα οποία διατίθενται νόμιμα και ελεύθερα στο διαδίκτυο, έχει αναλυτικές και πολύ εύχρηστες οδηγίες σχετικά με την έκδοση ενός ebook <a href="https://www.openbook.gr/openlab/">εδώ</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Οι εκδόσεις Σαϊτα που δημιουργήθηκαν το 2012 έχουν επίσης να προσφέρουν εκατοντάδες ελεύθερα ψηφιακά βιβλία και <a href="http://www.saitapublications.gr/">ελληνικά </a> και <a href="http://www.saitabooks.eu/">ξενόγλωσσα</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στο <a href="http://www.eanagnostis.gr/">eAnagostis.gr</a> θα βρείτε πολύτιμες πληροφορίες για τον κόσμο του ψηφιακού βιβλίου, αλλά και για τις δράσεις της συγκεκριμένης εβδομάδας. </div><p></p><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ευκαιρία να θυμηθούμε πως ένα βιβλίο μπορεί να διαβαστεί εξίσου και σε έντυπη και σε ψηφιακή μορφή. Προσωπικά η ψηφ</span><span style="text-align: left;">ιακή μορφή με κερδίζει όλο και περισσότερο. Ένας καλός ψηφιακός αναγνώστης δίνει απεριόριστες δυνατότητες στην ανάγνωση και τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν αποχωρίζομαι τον Kobo μου, τον οποίο θεωρώ πολύτιμο απόκτημα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Πέραν όμως της εβδομάδας αυτής, διαβάζουμε βιβλία όλο τον χρόνο, γιατί η ανάγνωση είτε ενός ψηφιακού είτε ενός έντυπου βιβλίου είναι το οξυγόνο της ζωής μας. </span></div><p></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-76985732530246553452021-03-03T12:26:00.002+02:002021-03-13T21:59:54.972+02:00Ευρυδίκη Αμανατίδου: Πόσο παλιό είναι το χθες<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZCGH90XorrUJCfNS77Yfnfi22eAsgyEplr5yKay-vGBr_whoCXt-BhGXVD-8QFDGohg6Od20Fc6hrEMGBQqGF-7nNVcrvzQG_W3UrduTwiMrRyKXDxFyfv4lA84JBm0a5NjDumu_dBZxB/s597/poso-palio-einai-to-xthes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="597" data-original-width="426" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZCGH90XorrUJCfNS77Yfnfi22eAsgyEplr5yKay-vGBr_whoCXt-BhGXVD-8QFDGohg6Od20Fc6hrEMGBQqGF-7nNVcrvzQG_W3UrduTwiMrRyKXDxFyfv4lA84JBm0a5NjDumu_dBZxB/s320/poso-palio-einai-to-xthes.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span face=""Open Sans", Arial, sans-serif" my="my" style="color: #3b3b3b; font-size: 15px;">Συγγραφέας: </span><strong style="border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: inherit; font-size: 15px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ευρυδίκη Αμανατίδου</strong><p></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Είδος: Διήγημα</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Εκδόσεις της </span><a href="https://www.openbook.gr/tag/ekdoseis-openbook/" rel="noopener noreferrer" style="border: 0px; color: #2196f3; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.4s ease-in-out 0s; vertical-align: baseline;" target="_blank">Ανοικτής Βιβλιοθήκης</a></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Άδεια διανομής: </span><strong style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Creative Commons BY-NC-ND</strong><span my="my"> (Αναφορά δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα)</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">ISBN 978-618-5444-15-0</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Σελίδες: 78</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Έτος έκδοσης: 2021</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: #f2f2f2;">Τις λέξεις τις κόβουμε και τις ράβουμε ανάλογα με το ρούχο που θέλουμε να φτιάξουμε κάθε φορά. Τις αγαπάω τις λέξεις, θέλω να πιστεύω πως με αγαπάνε κι αυτές, γι’ αυτό και με συντροφεύουν χρόνια στα ταξίδια μου. Αυτή η συλλογή είναι ένα συμπύκνωμα όλων των διαδρομών μου που άλλες με οδήγησαν από τη μικρή στη μεγάλη φόρμα του πεζού λόγου και άλλες άφησαν το στίγμα τους σηματοδοτώντας μια αλλαγή πορείας καθώς γύρευα κι εγώ μιαν απάντηση για το πόσο παλιό είναι το χθες.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f2f2f2;"> Δεκατέσσερα διήγηματα αναπνέουν τον ελεύθερο αέρα του διαδικτύου και περιμένουν να τα διαβάσετε.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px 0px 1.74em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f2f2f2;">Μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα σε ψηφιακή μορφή τη συλλογή διηγημάτων σε pdf, epub, kindle mobi από <a href="https://www.openbook.gr/poso-palio-einai-to-chthes/">εδώ</a></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-76276963231925605072021-02-28T22:41:00.002+02:002021-02-28T22:41:57.684+02:00Μαρία Χίου: Στάχτη και πορφύρα<p> <br /></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p></blockquote></blockquote><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πιστή και ακάματη στο ταξίδι της γραφής, η Μαρία Χίου πλουτίζει τα
διαβάσματά μας με το νέο της μυθιστόρημα : «Στάχτη και πορφύρα» που κυκλοφόρησε
πρόσφατα από τις εκδόσεις Έξη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWvlGZiPyf_KCy-5GKwblRI08dV21-OXjoch8uLrle9pkl5LHCbLMTPLMRqF4vS-CqFgcunCnZ2S3PpwZPsHN4pRU8vk7z1vVdJM2USS3M-Tv88xD_GNvRIc15yG75kEF7majySEXMkl2K/s589/staxti-kai-porfura.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWvlGZiPyf_KCy-5GKwblRI08dV21-OXjoch8uLrle9pkl5LHCbLMTPLMRqF4vS-CqFgcunCnZ2S3PpwZPsHN4pRU8vk7z1vVdJM2USS3M-Tv88xD_GNvRIc15yG75kEF7majySEXMkl2K/s320/staxti-kai-porfura.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η Σεβαστή, έχοντας ξεπεράσει μια βαριά αρρώστια, γυρίζει στην οικογένειά
της. Μισή κι αυτή, μισοί κι εκείνοι. Θα ξαναπάρει στα χέρια το παιδί της, αθώο
κι όμως ήδη στιγματισμένο, ανάμεσα σε δυο Θεούς. Η Σεβαστή έχει κάνει κρίμα στα
μάτια των ανθρώπων. Ερωτεύτηκε αλλόθρησκο και αυγάτισε την ντροπή φέρνοντας
στον κόσμο το παιδί του. Μα δεν είναι το μόνο κακό στην Κωνσταντινούπολη των
μέσων του προηγούμενου αιώνα. Μια παράξενη μυρωδιά πλανιέται στον αέρα κι είναι
η οσμή του μίσους. Το μίσος του Μουράτ γίνεται συνολικό, μια ριπή που γίνεται
ανεμοθύελλα και ξεριζώνει το σώμα μαζί με την ψυχή. Από την Πόλη στην Αθήνα, ο
πλάνης Παρασκευάς-Τουρχάν-Γεώργιος αγωνίζεται να βρει το νόημα της ζωής του, η
Σεβαστή αγόγγυστα υπομένει, ο Αποστόλης η Μαίρη, η Άννα, ο Σιδέρης βασανίζουν
με τον εγωισμό τους, η Δώρα φέρνει δώρα Θεού, το χέρι της μοίρας ή μήπως το
χέρι του Χριστόφορου θα δείξει τη λύτρωση για τον Τάκη, τον Σίμο και τον Εμρέ. Κι
η Βάγια, απομονωμένη, ξέθωρη μέσα στο φάσμα του αυτισμού, ίσως η μόνη που νιώθει
όλα όσα οι άλλοι παλεύουν να κατανοήσουν. Τα κόκκινα βουνά της Χάλκης, τα
Χάλκινα παραμύθια, τα χάλκινα κουδούνια του Γεώργιου, και κάπου ανάμεσα ένα
πολύτιμο βραχιόλι περνάει από το ένα χέρι στο άλλο, λες και οι Μοίρες το ύφαναν
με την κλωστή της ρόκας τους. Κι είναι κι αυτά τα σύννεφα τα σταχτοκόκκινα, που
κάνουν τον νου να σαστίζει, καθώς αναρωτιέται αν ο θάνατος είναι λήθη κι αρχή ξανά,
σαν δράκου γέννα ή μήπως μόνο η Μπέρνα, μέσα στη γατίσια της γαλήνη, έχει την
απάντηση για όλα αυτά, πως για να γίνονται σε αυτόν τον κόσμο, είναι καμωμένα
σωστά;</div><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Με έναν πλούτο λόγου, λυρισμό, και προτάσεις που από μόνες τους είναι
ποιήματα, η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα που απασχολούσε τον άνθρωπο από
την αρχαιότητα: το μερτικό που ο καθένας μας έχει σε αυτή τη ζωή, κι αν του το
ορίζει η μοίρα ή ο εαυτός του. Ακούμε συχνά: «Αυτός είναι άξιος της μοίρας
του», «Της μοίρας τα γραμμένα», «Έχει η ζωή γυρίσματα» και δεκάδες άλλες
εκφράσεις, ψήγματα της σοφίας του λαού ανά τους αιώνες. Μήπως ο καθένας μας δεν
μπήκε στον πειρασμό να αναμασήσει κάτι από τα παραπάνω; Ακριβώς όπως οι ήρωες
του μυθιστορήματος, που ψάχνουν να βρουν μια γωνιά να φυτέψουν την ελπίδα τους
να ριζώσει, χωρίς να έχουν καταλάβει πως η αγάπη δεν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απαιτεί, γιατί τότε είναι λειψή, πως για την
οργή που βγαίνει από μέσα μας δεν φταίμε παρά εμείς και μόνο και πως το ήθος
είναι αυτό που καθορίζει τη ζωή μας, το δίκιο που είναι πάνω από τη Δικαιοσύνη.
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πλήθος θεμάτων υφαίνονται περίτεχνα μέσα στο μυθιστόρημα: η πίστη, η
εμπιστοσύνη, η φιλία, η ομοφοβία, η διαφορετικότητα, η άνευ όρων αγάπη, τα
στίγματα που η κοινωνία σαν ταμπέλες βάζει απαίδευτα, η κάθε είδους εξάρτηση. Η
θεματολογία σε συνδυασμό με το ύφος της γραφής χαρίζει στον αναγνώστη την
αίσθηση ότι βρίσκεται όπου και οι ήρωες, ακούει και βλέπει ό,τι διαδραματίζεται
στις σελίδες του. Γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο ενός καλού βιβλίου: να
χαρίσει ταξίδια, που είναι ακόμα καλύτερα, αν δεν είναι άκοπα, να τελειώσουμε
την ανάγνωση έχοντας γίνει μια στάλα καλύτεροι άνθρωποι, μια στάλα έστω πιο
ειλικρινείς με τους άλλους, αλλά περισσότερο ίσως με εμάς τους ίδιους, μια καλή
ευκαιρία να κοιτάξουμε τη μέρα που δύει και να μη δούμε μόνο τη στάχτη, αλλά
και την πορφύρα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Άλλα έργα της Μαρίας Χίου:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">«Η σιωπή του ποταμού», «Χέρια γυμνά», «Ο κήπος της μοναξιάς».<o:p></o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-67419462817290480892021-02-16T17:16:00.002+02:002021-02-16T21:06:25.452+02:00Δημήτρης Νίκου: Το φιλί και το ταξίδι<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK92PGrp0AN5ElTRUW4CF_cmKUPjv6Dz0Li_bJI7Sb_49t2U2aU_VVKNtusZsl3inizSNVILjNUX7QYfRvMlio3LrfjoF4UKkwWqpoUgmEpwVMNf7rAHDzBjreheen9N-7fBr0gqXReuT9/s700/to_fili_taksidi_banner.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK92PGrp0AN5ElTRUW4CF_cmKUPjv6Dz0Li_bJI7Sb_49t2U2aU_VVKNtusZsl3inizSNVILjNUX7QYfRvMlio3LrfjoF4UKkwWqpoUgmEpwVMNf7rAHDzBjreheen9N-7fBr0gqXReuT9/s320/to_fili_taksidi_banner.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"> <span style="text-align: justify;">Με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο και έναν εξίσου εντυπωσιακό τίτλο, ο Δημήτρης
Νίκου σκορπίζει στον ελεύθερο διαδικτυακό αέρα μια συλλογή μικρών πεζών και
ποιημάτων με θεματική της την ελευθερία του αισθήσεων.</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ασκήτεψε και δούλεψε, όπως μας λέει και ο ίδιος στον πρόλογο, και παρά τις
δύσκολες συγκυρίες των καιρών, μια παλιά γραφομηχανή ήταν το έναυσμα να
ταξιδέψουμε κι εμείς μαζί του και να οικειοποιηθούμε την πανδαισία χρωμάτων και
αισθητικής απόλαυσης που αναβλύζει ο γραπτός του λόγος, καθώς τα λόγια είναι
γύρη που ο συγγραφέας μάς προτρέπει να τα αφήσουμε σαν αυτή να σκορπίσουν και
να ανθίσουν. Ένα περιβόλι γίνονται τα γραπτά του, ένα περιβόλι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που πλανιέται κάπου ανάμεσα στη γη και τον
ουρανό, με λέξεις σαν πουλιά ελεύθερα, με λόγια που ριζώνουν, βγάζουν κλαδιά
αγγίζοντας τα σύννεφα, πλησιάζοντας το Υπέρτατο. Και μέχρι να φτάσουμε εκεί, να
έχουμε τολμήσει να προσεγγίσουμε αυτό που μας φοβίζει, να έχουμε καταφέρει να
μετρήσουμε τον εαυτό μας, γιατί έτσι μπορούμε να γίνουμε πιο δυνατοί, να
αφεθούμε στο να καταλάβουμε τη μαγεία γύρω μας, να κατανοήσουμε αυτό το δίστιχο
από τις Πατρίδες του Κωστή Παλαμά: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">“Πατρίδες! Αέρας, γη, νερό, φωτιά!
Στοιχεία αχάλαστα, και αρχή και τέλος των πλασμάτων” <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι αν πάλι κοιτάξεις τα σύννεφα, χάρτες θα δεις να σχηματίζονται δείχνοντάς
σου τον δρόμο για άγνωστα, εξωτικά μέρη, κι αν αφήσεις το βλέμμα σου να
αγκαλιάσει τη θάλασσα, δε θα δεις μόνο το απέραντο, μα θα διακρίνεις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κι εκείνη τη γραμμή που ενώνει γη και ουρανό,
θα νιώσεις να βγαίνεις από τον εαυτό σου, μικρός εσύ, ένας κόκκος στη μαγεία
του σύμπαντος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι έπειτα σαν νιώσεις ελεύθερος, θα αφεθείς στην τρέλα και το θάνατο του
έρωτα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“δέρμα η ανάσα σου σε λόγια
ψιθυριστά, μάτια μου, μάτια μου, σβήσε τη μέρα ξανά”</i> Και μετά πάλι θα
παραδώσεις τις αισθήσεις στην ψυχή, θα αφεθείς στο θαύμα της δημιουργίας: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“ Πορεία αντίστροφη, πάω μπροστά γυρνώντας
πίσω κι αρχίζω το ταξίδι απ’ την αρχή. Σε όσα με έφτιαξαν, σε όσα είμαι, μαζί
με όλα που με αποτελούν, μαθαίνω αλλιώς να περπατώ και άλλη γλώσσα να μιλώ”.<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Γεμάτα λυρισμό, αυτά τα ταξιδιάρικα κείμενα γίνονται αφορμή να βουτήξουμε
στα βαθιά νερά της ύπαρξης και να εξερευνήσουμε τον εαυτό μας, τον κόσμο και τη
μεταξύ τους σχέση. Μα γίνονται και εφαλτήριο αισθητικών απολαύσεων, σαν χάδι
μέσα στην παγωνιά που κατευθύνει πειθήνια το αίμα. Διαβάζεις κι αφήνεσαι,
κλείνεις τα μάτια σου κι ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου, κι είναι σαν να
ακούς ταυτόχρονα τους ήχους της γης, της θάλασσας και του ουρανού, καθώς τα
πάντα ανασταίνονται κι ανασαίνουν γύρω σου, πάνω σου, μέσα σου, σαν ένας έρωτας
απρόσμενος και ξαφνικός, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“το φιλί και το
ταξίδι, η ζωή”.<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Θα ήταν δύσκολο να επιλέξω ανάμεσα στα κείμενα, από τα αγαπημένα μου όμως
είναι το “Το ρεύμα του Τάγου”, μαγευτικό σαν ένα ηλιοβασίλεμα με μια ακόμα πιο
μαγευτική περιγραφή της αίσθησης της παραίτησης ακούγοντας ένα μελαγχολικό,
παθιασμένο φάντο. Δεν χορταίνω να το διαβάζω ξανά, τόσο επιτυχημένη είναι αυτή
η χρονική και τοπική μετατόπιση που καταφέρνει κάθε φορά να με κάνει να νιώθω. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η συλλογή “Το φιλί και το ταξίδι” κυκλοφορεί ελεύθερα σε ψηφιακή μορφή </span><span lang="EN-US"><a href="https://www.openbook.gr/to-fili-kai-to-taxidi/">pdf</a></span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">από την Ανοικτή Βιβλιοθήκη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ο Δημήτρης Νίκου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έκανε σπουδές ηχοληψίας,
αερομεταφορών και τουρισμού. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη νουβέλα “Βόλτα
στο φεγγάρι” (Ίαμβος, 2010). Ακολούθησαν: το μυθιστόρημα “Σημασία έχει μονάχα η
ζωή” (Ωκεανός, 2013), το αφήγημα “Ονείρωξη” (Σαΐτα, 2014) που μεταφράστηκε και
στα Γερμανικά. Συμμετείχε επίσης στις συλλογές “</span><span lang="EN-US">Tweet</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">stories</span><span style="mso-ansi-language: EL;">” (Ανοικτή Βιβλιοθήκη, 2012), “Ένα ταξίδι αλλιώς”
(Σαΐτα, 2013), “Ιστορίες από ένα παγκάκι” (Σαΐτα, 2013) και στο συλλογικό
μυθιστόρημα “Όσα ποτέ δεν είπαμε” (Ωκεανός, 2013). <o:p></o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-11058140965418530742021-02-12T21:14:00.001+02:002021-02-12T21:14:38.684+02:00Βασιλική Αποστολοπούλου-Αναστασίου: Οι άθλοι του Ηρακλή<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7LNuVC9TEd-IjAG9RUVCbQ6EjBbCxtjpqNwYlDzqxsIaAPBno2AmWd1OHZ2Wc7LdVKiqZdxMcsXn083oC54M8ZoQTFmSM3Ubm3yymN1M6JS4Dso-Cy1yqxJET-DbBAMtiVI9OKYmIH900/s300/iraklis_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7LNuVC9TEd-IjAG9RUVCbQ6EjBbCxtjpqNwYlDzqxsIaAPBno2AmWd1OHZ2Wc7LdVKiqZdxMcsXn083oC54M8ZoQTFmSM3Ubm3yymN1M6JS4Dso-Cy1yqxJET-DbBAMtiVI9OKYmIH900/s0/iraklis_.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"> <span style="text-align: justify;">Ένα παραμύθι για μεγάλους ή όταν η πραγματικότητα μοιάζει με παραμύθι. Και
σαν κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του υπάρχει και η νεραϊδονονά, που δεν
είναι άλλη από τη Βασιλική Αποστολοπούλου, τη γιατρό, συγγραφέα, μα πάνω από
όλα τον άνθρωπο με ευαισθησίες, που δίνει απλόχερα αγάπη και φροντίδα.</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ποιος είναι όμως ο πρίγκιπας του παραμυθιού; Μην πάει το μυαλό σας στον
Ηρακλή της μυθολογίας. Ο συνονόματός του είναι ένα υπέροχο, πανέξυπνο, αγαπησιάρικο
και απαραίτητα σκανταλιάρικο τετράποδο, που η νεραϊδονονά Βασιλική βρήκε
μικρούλι και φοβισμένο κουταβάκι. Δια στόματος Ηρακλή λοιπόν που αβίαστα αποκτά
ανθρώπινη φωνή και σκέψεις, παρακολουθούμε τη ζωή του στο ζεστό σπιτικό που
βρήκε και την ένταξή του σε μια μεγάλη οικογένεια με πολλά σκυλιά, γατιά και
μια χελωνίτσα. Και φυσικά τις περιπέτειές του, που δεν είναι και λίγες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Γραμμένο σαν ημερολόγιο, το βιβλιαράκι του Ηρακλή διαβάζεται μονορούφι,
προκαλώντας μας τη συγκίνηση, το γέλιο, την τρυφερότητα, από την πρώτη μέχρι
την τελευταία του σελίδα. Κι όταν φτάνουμε στο ποίημα του τέλους, νοερά
ανοίγουμε όλη την αγκαλιά μας να δεχτούμε μέσα τον κάθε Ηρακλή αυτού του
κόσμου, την κάθε παραπεταμένη ψυχούλα που το μόνο που ζητάει είναι τη στοργή
και την αγάπη μας. Είναι γνωστό σε όλους μας εξάλλου, ακόμα κι όσους ποτέ δεν
ασχολήθηκαν με κατοικίδια, ότι ο τετράποδος φίλος σου θα εκτιμήσει την αγάπη
σου περισσότερο από το να του δώσεις να φάει ή να πιει. Τα ζώα έχουν ένστικτο
και καταλαβαίνουν καλύτερα κι από τον πιο εξειδικευμένο ψυχολόγο έναν
χαρακτήρα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Διαβάστε τις αφηγήσεις του τρυφερού και σκανταλιάρη Ηρακλή που έχει τη
σοφία που χαρακτηρίζει τους μικρούς και αθώους μόνο. Ο Ηρακλής είναι στην ουσία
ένας ασυμβίβαστος επαναστάτης. Αν βλέπαμε τον κόσμο με τα μάτια του, πιστεύω
ότι σίγουρα θα γινόμασταν καλύτεροι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Πέρα από τη γλαφυρή αφήγηση, αυτό το ημερολόγιο γίνεται μια καλή ευκαιρία
να ξανασκεφτούμε κι εμείς τα «ανώτερα» δίποδα αν είμαστε σωστοί ή λάθος. Γιατί
όπως αναρωτιέται και ο Ηρακλής: Γιατί οι άνθρωποι ξεχωρίζουν τα μαύρα από τα
άσπρα σκυλάκια; Τι πάει να πει να είσαι υιοθετημένος; Τι πάει να πει αδέσποτο
και τόσα άλλα που καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι αν έχετε ακόμα απορίες, είμαι σίγουρη ότι ο Ηρακλής θα σας τις λύσει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ευχαριστώ τη Βασιλική Αποστολοπούλου για το πολύτιμο έργο της στη διάσωση,
φροντίδα και περίθαλψη των αδέσποτων, μα την ευχαριστώ ακόμα περισσότερο, γιατί
όλοι μας έχουμε ανάγκη από μια τρυφερή νότα στη ζωή μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κι όπως είμαι σίγουρη θα σκέφτεται και ο ίδιος ο Ηρακλής: όταν η αγάπη
περισσεύει, όλοι παίρνουμε το μερίδιό μας. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η Βασιλική Αποστολοπούλου γεννήθηκε στη Βέροια. Σπούδασε και άσκησε την Ιατρική έως το 2013 οπότε και αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Σήμερα μοιράζει τον χρόνο και την αγάπη της ανάμεσα στην οικογένειά της, τα αγαπημένα της τετράποδα και το γράψιμο. Έργα της: "Το βαλς μιας ζωής", "Ψηφίδες", "Φρίντα και Βικτώρια","Βουκαμβίλιες και γεράνια", "Η μετακόμιση των χρωμάτων", "Πάροδος Μουσών 9", "Αποτυπώματα", "Δωροθέα".</span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-66182690149519104762021-01-31T14:36:00.005+02:002021-01-31T14:36:50.363+02:00Στέλλα Σαμιώτου Φιτσάιμονς: Μέχρι να γίνεις γάτα<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggiMqOt74tOWah2QT0Lggh2Rm3FikDrKDpcVoXd2e4N6snBRU9NGUcJtRU1iPhHT8Ljbuotzs2wCUyf_9W0KX0gorqjy0BhpcEiNR5nxS8s7pDNEwGAxN0QHc5ipQk28mdvIwBb_58KCed/s499/5107mJ5sE4L._SX326_BO1%252C204%252C203%252C200_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="328" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggiMqOt74tOWah2QT0Lggh2Rm3FikDrKDpcVoXd2e4N6snBRU9NGUcJtRU1iPhHT8Ljbuotzs2wCUyf_9W0KX0gorqjy0BhpcEiNR5nxS8s7pDNEwGAxN0QHc5ipQk28mdvIwBb_58KCed/w210-h320/5107mJ5sE4L._SX326_BO1%252C204%252C203%252C200_.jpg" width="210" /></a></div> <span style="text-align: justify;">Μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης πλησιάζει τα τριάντα. Και είναι
αυτή η χρονική στιγμή το ορόσημο για να αναρωτηθεί πού βρίσκεται η ζωή της, πώς
αναλώθηκαν τα χρόνια της.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Κλισέ το θέμα; Ίσως. Ένας γάμος σε μικρή ηλικία, από ανάγκη να αναπληρώσει
μια απώλεια, μια δουλειά που την αφήνει αδιάφορη, την κουράζει με την ανία της.
Νιώθει πως αναπνέει όταν ο άνδρας της λείπει σε ταξίδια για επαγγελματικούς
λόγους. Η χαρά στη ζωή της είναι ο μικρός της γιος και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εκείνος</i>. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εκείνος</i> είναι
μουσικός, μια μορφή που αιωρείται στις σελίδες του βιβλίου μέσα από αναμνήσεις
της γυναίκας, μια μορφή που αναρωτιέσαι αν είναι υπαρκτή ή αν είναι το
εξιδανικευμένο και άπιαστο που αλόγιστα κυνηγάμε όλοι μας, ένας διάβολος
για τους άλλους και άγγελος για την ίδια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ώσπου θα έρθει η φίλη της η Νόρα και θα της χαρίσει ένα βιβλίο. Δεν είναι
τυχαίο, ακόμα και ο τίτλος του το μαρτυρά. Πρόκειται για το “τριακοστό έτος” της
</span><span lang="EN-US">Ingeborg</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Bachmann</span><span style="mso-ansi-language: EL;">. Παρότι αρνητική στην αρχή, θα σταθεί τελικά στις σελίδες του κάνοντας, εν
πρώτοις άθελά της και εν συνεχεία συνειδητά, μια βουτιά στη δική της ψυχή, στα
θέλω και στα πρέπει της. Συνεχίζοντας να φαντασιώνεται ή να θυμάται κοινές
στιγμές με τον μουσικό (φανταστικό ή πραγματικό εραστή της) καταπιάνεται και η
ίδια με τα θέματα που απασχολούν την </span><span lang="EN-US">Bachmann</span><span style="mso-ansi-language: EL;">: τον αυτοπροσδιορισμό, τα προσωπικά μας όρια, τη
στοιχειοθέτηση της αλήθειας, την απώλεια, την ουσία της ύπαρξης και της μη
ύπαρξης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μου άρεσε το κείμενο, αυτός ο χειμαρρώδης μα συνάμα τόσο ποιητικός
μονόλογος της ηρωίδας χωρίς όνομα, της γυναίκας που μπορεί και να αναγνωρίσουμε
κοιτώντας στον καθρέφτη μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μου άρεσε ο σκανταλιάρικος τίτλος που παραπέμπει στο ανεξάρτητο
αιλουροειδές που έχει τη δική του θέση σε αυτή την ιστορία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μου άρεσε η ευαισθησία, το μελό που τελικά δεν είναι μελό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μου άρεσε η αναφορά στις </span><span lang="EN-US">Ingeborg</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Bachmann</span><span style="mso-ansi-language: EL;">, </span><span lang="EN-US">Sylvia</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Plath</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">και </span><span lang="EN-US">Djuna</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Barnes</span><span style="mso-ansi-language: EL;">, μια
καλή ευκαιρία να ψάξουμε το έργο τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Μου άρεσε που όταν τελείωσα την ανάγνωση, το ξανάπιασα και διάβασα εκ νέου
αρκετά σημεία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Αν νομίζετε πως ποτέ δεν είναι αργά, αν πιστεύετε στις δεύτερες ευκαιρίες,
ακόμα όμως κι αν δεν ισχύουν τα δύο παραπάνω, αλλά πιστεύετε στην ίδια σας τη
δύναμη, διαβάστε το “Μέχρι να γίνεις γάτα”. Γιατί τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο ή
μόνο λευκό. Η ζωή μας είναι γεμάτη λεπτές αποχρώσεις που κάνουν τη διαφορά. Και
όπως λέει και η συγγραφέας: “Οι αποφάσεις δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Ευχαριστώ πολύ τη Στέλλα Σαμιώτου Φιτσάιμονς για την ελεύθερη ψηφιακή
διάθεση του βιβλίου της, το οποίο κατέβασα από το </span><span lang="EN-US">Google</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Play</span><span style="mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-ansi-language: EL;">Η Στέλλα Σαμιώτου Φιτσάιμονς γεννήθηκε στο Μαρούσι και ζει στο Λος
Άντζελες. Δικά της: η συλλογή διηγημάτων «Αποσπάσματα από το τέλος ενός προσώπου»,
το μυθιστόρημα «Ο κόσμος από την ανάποδη», η νεανική σειρά επιστημονικής
φαντασίας «</span><span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Plantation</span><span style="mso-ansi-language: EL;">» και η σειρά φανταστικού «</span><span lang="EN-US">Mist</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Riders</span><span style="mso-ansi-language: EL;">». Είναι δημιουργός του ψηφιακού λογοτεχνικού
περιοδικού «Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας».<o:p></o:p></span></p>Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-68436536753594103752020-02-03T10:00:00.000+02:002020-02-03T10:00:11.163+02:00Κάρλο Κολλόντι: Πινόκιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimegJp2kGZkfB6qWoc0nSN1KoWNE8qxCaIh7G-KVVtw0jOG0vksU-CJvfr_Di09z_6vU_qMLwM8PYMwLCR-htzBMNjklJDmFdnmm4gEeJDoo5jqc9ekPJgRVlxaq5r28Q5zXrXvIUGfx3j/s1600/pinokio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="423" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimegJp2kGZkfB6qWoc0nSN1KoWNE8qxCaIh7G-KVVtw0jOG0vksU-CJvfr_Di09z_6vU_qMLwM8PYMwLCR-htzBMNjklJDmFdnmm4gEeJDoo5jqc9ekPJgRVlxaq5r28Q5zXrXvIUGfx3j/s320/pinokio.jpg" width="226" /></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Τίτλος: </span><strong style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«Πινόκιο»</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Συγγραφέας: </span><strong style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κάρλο Κολλόντι</strong><span my="my"> (Carlo Collodi, 1826-1890)</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Μετάφραση – Θεατρική διασκευή: </span><strong style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ευρυδίκη Αμανατίδου</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Εκδόσεις της </span><a href="https://www.openbook.gr/tag/ekdoseis-openbook/" rel="noopener noreferrer" style="border: 0px; color: #2196f3; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.4s ease-in-out 0s; vertical-align: baseline;" target="_blank">Ανοικτής Βιβλιοθήκης</a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Άδεια διανομής: </span><strong style="border: 0px; font-family: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Creative Commons BY-NC-ND</strong><span my="my"> (Αναφορά δημιουργού – Μη εμπορική χρήση – Όχι παράγωγα έργα)</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">ISBN 978-618-5444-05-1</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my">Σελίδες: 105 // Έτος έκδοσης: 2020</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my"><span my="my" style="background-color: #f2f2f2;">Ο Πινόκιο (ιταλικά: </span><em style="background-color: #f2f2f2; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span my="my">Pinocchio</span></em><span my="my" style="background-color: #f2f2f2;">) είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε το 1883, ως κεντρικός ήρωας στο ιταλικό παραμύθι «Οι Περιπέτειες του Πινόκιο» (ιταλ.:Le Avventure di Pinocchio) του Κάρλο Κολλόντι, και έχει από τότε εμφανιστεί σε πολλές προσαρμογές της ιστορίας και άλλα. Σκαλισμένος από τον ξυλογλύπτη Τζεπέτο σε ένα μικρό ιταλικό χωριό, ο Πινόκιο δημιουργήθηκε ως ξύλινη μαριονέτα, αλλά ονειρεύτηκε να γίνει πραγματικό αγόρι. Ο Πινόκιο χρησιμοποιείται συχνά ως όρος για να περιγράψει κάποιον ο οποίος είναι επιρρεπής στα ψέματα, την μυθοπλασία και την υπερβολή. </span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span my="my"><span my="my" style="background-color: #f2f2f2;">Μπορείτε να κατεβάσετε το θεατρικό έργο σε μορφή pdf ελεύθερα πατώντας <a href="https://www.openbook.gr/pinokio/">εδώ</a></span></span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #3b3b3b; font-family: "Open Sans", Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 1.74em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
</div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-84019580119587838742019-12-23T13:11:00.003+02:002019-12-23T13:50:49.539+02:00Μήδεια του Μποστ επί σκηνής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil74pR9aVMnqVukzTSrAf99ArTHDtKQnIqNsOesCRsn3bOlubUmKRgi8dBjMtn5F2YGe4-CfiLUOc0U9tX2_ng43RQDBC1en8CTD06x6oSe5INSKqqMHVn_iyGGxgBLaKJkmFGxhQU4aDA/s1600/b_15645_or_GIA_6390-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="800" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil74pR9aVMnqVukzTSrAf99ArTHDtKQnIqNsOesCRsn3bOlubUmKRgi8dBjMtn5F2YGe4-CfiLUOc0U9tX2_ng43RQDBC1en8CTD06x6oSe5INSKqqMHVn_iyGGxgBLaKJkmFGxhQU4aDA/s320/b_15645_or_GIA_6390-2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από τη συγγραφή της, η Μήδεια του Μποστ παραμένει
ζωντανή, ξεκαρδιστική, πλανεύτρα. Πόσο μάλλον όταν σκηνοθετεί ο Νικορέστης
Χανιωτάκης και έχεις να απολαύσεις τους τόσο ταλαντούχους ηθοποιούς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Η Μήδεια του Μποστ είναι μια φιγούρα κωμικοτραγική και τα παιδιά της δεν θα
τα σφάξει από τη ζήλεια της για τον Ιάσονα, αλλά γιατί ήταν παλιόπαιδα, που
τεμπέλιαζαν και δεν μελετούσαν τα μαθήματά τους. Μπορεί λοιπόν το έργο να
ξεφεύγει από την τραγωδία του Ευριπίδη, έλα όμως που ο ίδιος ο Ευριπίδης θα
εμφανιστεί στο παλάτι της Μήδειας και του Ιάσονα, από το οποίο παρελαύνουν
ψαράδες, καλόγριες, καρδινάλιοι και ο τυφλός Οιδίποδας με την κόρη του, την
Αντιγόνη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δεν αφήνει τίποτα όρθιο ο Μποστ, αποδομεί, καυτηριάζει τα παντού και πάντα
κακώς κείμενα, και σίγουρα χαρίζει ένα μέχρι δακρύων γέλιο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ο θίασος αεικίνητος, ευρηματικός, παρασύρει το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι
δεν σε αφήνει να μην μαγευτείς από την παράσταση, που από μόνη της είναι μια
πανδαισία χρωμάτων και ήχων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Όλοι, μα όλοι οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ο καθένας
ιδανικός στον και για τον ρόλο του. Φαίνεται ότι και οι ίδιοι το διασκεδάζουν,
ακάματοι σε αυτό το πήγαινε έλα της σχεδόν δίωρης παράστασης. Ο χώρος του
θεάτρου ιδανικός για τις σκηνοθετικές παρεμβάσεις εντός και εκτός σκηνής (η
παράσταση ξεκινάει έξω από τη σκηνή και φτάνει έως τον δρόμο). Τα κοστούμια
παραπέμπουν στην ελληνική παραδοσιακή φορεσιά. Η μουσική, που σημειωτέον
παίζεται ζωντανά επί σκηνής από τους ίδιους τους ηθοποιούς, κουμπώνει απόλυτα
με το έργο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Συντελεστές:<o:p></o:p></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Διασκευή
- Απόδοση στίχων - Σκηνοθεσία:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Νικορέστης Χανιωτάκης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Πρωτότυπη
μουσική:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Monika<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Σκηνικά:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Αρετή Μουστάκα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Κοστούμια:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Χριστίνα Πανοπούλου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Χορογραφίες-Επιμέλεια
κίνησης:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Ειρήνη - Ερωφίλη Κλέπκου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Φωτισμοί:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Χριστίνα Θανάσουλα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Βοηθός
σκηνοθέτη:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Μαριάννα Παπασάββα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Οργάνωση
παραγωγής:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Αναστασία Γεωργοπούλου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Εκτέλεση
παραγωγής:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Μαριάννα Κολυβοδιάκου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Φωτογραφίες:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Αγγελική Κοκκοβέ</span><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Ζωντανή απόδοση μουσικών θεμάτων:</span></b><span style="color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Γιάννης
Μαθές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Παραγωγή:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Μυθωδία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Επικοινωνία:</span></b><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">BrainCo<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Διανομή:<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Μήδεια: Μάκης Παπαδημητρίου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Οιδίποδας: Κώστας
Τριανταφυλλόπουλος<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Ευριπίδης: Γιάννης
Δρακόπουλος<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Ιάσωνας: Νίκος Πουρσανίδης<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Τροφός: Γεράσιμος Σκαφίδας<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Αντιγόνη: Μπέτυ Αποστόλου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Κορυφαία Χορού: Άννα Κλάδα<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Καλόγρια Πόλυ: Μίνα Αδαμάκη<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="background: white; color: black; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10.0pt;">Η παράσταση παίζεται στο
«Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες» επί της οδού Τουρναβίτου 7, στο Θησείο. <o:p></o:p></span></b></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-8654079290571114442019-12-14T19:50:00.003+02:002019-12-14T19:50:57.565+02:00Ευρυδίκη Αμανατίδου: Κάτι σαν το αυτί του Βαν Γκογκ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmIZltEosGdruvnVW_3SICl5UHAB3kYX22KeLhiTvyKIiUnlGJK2Q7ToGnkyG5tqMX2PWkOrsiytjECxRE7mbeUlk1VZhzrFWWxTWr1_B8epVjKYIWgZljVNBZxgZdx61_Eqj0yiVhckDg/s1600/van_gogh_figure6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="131" data-original-width="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmIZltEosGdruvnVW_3SICl5UHAB3kYX22KeLhiTvyKIiUnlGJK2Q7ToGnkyG5tqMX2PWkOrsiytjECxRE7mbeUlk1VZhzrFWWxTWr1_B8epVjKYIWgZljVNBZxgZdx61_Eqj0yiVhckDg/s1600/van_gogh_figure6.jpg" /></a><span style="mso-ansi-language: EL;">Μια δυστυχία η ζωή μου όλη. Ξέρετε τι είναι να σε λένε Αυτή; Βιργινία Αυτή
είναι το ονοματεπώνυμό μου. Απελπισία σκέτη. Όχι ότι Μαρία, Ελένη, Κλεοπάτρα θα
ακουγόταν καλύτερο, αφού μόνιμα θα συνοδευόταν από το τραγικό επίθετο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου δεν φαίνεται να συμμερίζονται την
άποψή μου, και μάλιστα με λένε από υπερβολική έως υποχόνδρια. Πώς να μην
καταντήσω υποχόνδρια, όταν από μικρή νόμιζα πως όλοι με εμένα ασχολιόντουσαν;
Πηγαδάκι στην άκρη της αυλής οι συμμαθήτριες στο Δημοτικό κι εγώ να περνάω και
να τις ακούω να ψιθυρίζουν και να γίνομαι ταύρος. Εσείς πώς θα αντιδρούσατε αν
ακούγατε Αυτή το ένα, Αυτή το άλλο… Εκείνες φυσικά ισχυριζόντουσαν ότι δεν
έλεγαν το επίθετό μου, παρά την αντωνυμία. Κι εγώ, επειδή βέβαια τις είχαμε
κάνει τις δεικτικές αντωνυμίες στο μάθημα, τους θύμιζα μαινόμενη ότι υπήρχε και
το εκείνη και το ετούτη, για να μην μπερδευόμαστε. Και τι έφταιγα εγώ που μυαλό
δεν βάζανε και καταλήγαμε στο μαλλιοτράβηγμα και κάθε λίγο και λιγάκι
κουβαλάγανε τους γονείς μου στο σχολείο να με συνετίσουν; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Στο Γυμνάσιο, έκανα την κουφή. “Αυτή!” φώναζε η Φιλόλογος στον κατάλογο,
εγώ όμως πέρα έβρεχε. Αφού ωρυόταν κάμποσο, της χαμογελούσα ταπεινά και της
εξηγούσα πως νόμιζα ότι αναφερόταν στην αντωνυμία. Τον θυμό του Δημοτικού τον
είχα γυρίσει σε ειρωνεία στα χρόνια του Γυμνασίου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Στο Πανεπιστήμιο δεν είχα και μεγάλο πρόβλημα, γιατί ούτε παρέες έκανα ούτε
στα μαθήματα πολυεμφανιζόμουν. Το πτυχίο, έτσι κι αλλιώς, άχρηστο πήγε, γιατί
έπεσε η χώρα σε κρίση και δουλειές λίγες, υποψήφιοι πολλοί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Να παντρευτείς, να νοικοκυρευτείς!» λέει όλη την ώρα η μάνα μου. «Θα
αλλάξεις και επίθετο, οπότε θα ησυχάσεις». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Τι να της εξηγήσεις τώρα πως ο νόμος έχει αλλάξει δεκαετίες πριν και η
γυναίκα κρατάει το δικό της επίθετο, τιμή της και καμάρι της; Τις σουφραζέτες
θα τις είχε σουβλίσει η μάνα μου, που δεν εννοεί να το χωνέψει, ευτυχώς που
αυτή πρόλαβε κι έδεσε τον γαμπρό προ νέου Οικογενειακού Δικαίου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Θα ησυχάσω αν κουφαθώ και δεν ακούω το επίθετό μου όλη την ώρα» αποφάνθηκα
στωικά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δεν ωφελούσε να το πολεμάω, αυτό ήταν το επίθετό μου, πάει και τελείωσε.
Βέβαια, οι παρεξηγήσεις και οι εντάσεις συνεχιζόντουσαν, γιατί άντε να
ξεχωρίσει κανείς πότε τον καλούν με το επίθετό του και πότε αοριστολογούν.
Φανταστείτε ότι μια μέρα εκεί που πέρναγα έναν πολυσύχναστο δρόμο, ακούω μια
κραυγή. «Αυτή! Αυτή!» ούρλιαζε μια γυναίκα κι όλοι άρχισαν να τρέχουν κατά το
μέρος μου. Κοντοστάθηκα έκπληκτη νομίζοντας ότι από κάπου με ξέρει. Μέχρι να
καταλάβω τι συνέβαινε, με τραβολόγαγαν στο τμήμα. «Όχι αυτή, αυτή!» ούρλιαζε η
γυναίκα κι έδειχνε κάπου στην άλλη μεριά του δρόμου. Κάποια της είχε κλέψει το
πορτοφόλι και μέσα στην αναμπουμπούλα οι καλοθελητές περαστικοί με είδαν που
σταμάτησα κοιτώντας εναγωνίως, έτσι το κατάλαβαν εκείνοι, και θεώρησαν πως εγώ
ήμουν η ύποπτη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Το πάθημα έγινε μάθημα κι από εκείνη τη στιγμή δεν έδινα πια σημασία ούτε
στην αντωνυμία ούτε σε οποιοδήποτε ομόηχο ή εμπεριέχον τους φθόγγους όνομα. Ο
κόσμος ήταν πολύ μεγάλος για να ασχολείται συνέχεια μαζί μου, στο κάτω κάτω δεν
ήμουν σκέτη Αυτή, ήμουν μια Βιργινία Αυτή, οπότε γιατί να σκοτίζομαι;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Το πρόβλημα όμως της ανεργίας παρέμενε. Να είσαι τριάντα δύο χρονών και να
ψάχνεις να βρεις δουλειά όπως πολύς κόσμος έψαχνε τους κάδους των σκουπιδιών
για οτιδήποτε χρήσιμο, ούτε στον εχθρό μου δεν το εύχομαι. Η φίλη μου η Νικόλ
προσπαθούσε να με παρηγορήσει, έχοντας πάντα τεράστια αποθέματα αισιοδοξίας να
μοιράζεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Είμαστε σε ένα καφέ σε έναν πεζόδρομο του Θησείου. Χαρά Θεού η μέρα, μια
ομορφιά όλα γύρω, χαριτωμένο το καφέ, με χρώματα κι αρώματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μια χαρά κοπέλα είσαι, την υγεία σου την έχεις, τι άλλο θέλεις;» λέει η
Νικόλ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Δουλειά!» απαντάω και ρουφάω με μανία τον καφέ με το καλαμάκι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Κάποιος από δίπλα με αγριοκοιτάζει που χαλάω την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα με
τόσο άκομψους ήχους κι εγώ λουφάζω παίζοντας εκνευρισμένη με τα μαλλιά μου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Η Νικόλ με κοιτάει καλά καλά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Τι έγινε πάλι;» ρωτάω εκνευρισμένη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Για να δω το αυτί σου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Πας καλά;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Εκείνη όμως έχει σκύψει ήδη και μελετάει το αυτί μου σαν παλαιολιθικό
εύρημα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μα έχεις πολύ όμορφο αυτί!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Πάψε να παίζεις με τον πόνο μου. Και δεν θέλω να ακούω για αυτιά και
οτιδήποτε σχετικό. Ξέρεις πόσο με εκνευρίζει».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μιλάω σοβαρά. Είναι τόσο αρμονικό. Το πτερύγιο, ο λοβός, μα κοίταξέ το,
βρε παιδί μου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Πού να το δω, καλό μου κορίτσι;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Καθρέφτη δεν έχεις στο σπίτι σου; Το πρωί δεν βλέπεις το αυτί σου;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Άλλη όρεξη δεν είχα. Δεν μου φτάνει το επίθετο, θα έχω και το αυτί τώρα! Η
Αυτή με το αυτί!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Βλακείες. Κάτσε να το βγάλω μια φωτογραφία».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Πας καλά; Ρεζίλι θα γίνουμε!» εξανίσταμαι εγώ κοιτώντας αμήχανα δεξιά κι
αριστερά. Εκείνος ο κύριος που θορυβήθηκε από το ρούφηγμα του καφέ μου, πάλι με
κοιτάζει. Κοιτάζει επίμονα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Ορίστε, είδες τι έκανες: Τι κατάλαβες;» λέω στη Νικόλ, γιατί βλέπω τον
κύριο να σηκώνεται και να έρχεται προς το μέρος μας αποφασισμένος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Ε, δεν κάναμε και κανένα έγκλημα» λέει η Νικόλ. «Πολύ καλημέρα σας!»
απευθύνεται στον κύριο χαρίζοντάς του το φωτεινό της χαμόγελο, σήμα-κατατεθέν
της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Κυρίες μου, καλημέρα και συγγνώμη για την ενόχληση» λέει ο νεοφερμένος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«…μέρα» πετάω εγώ μέσα από τα δόντια μου, γιατί η καλή φαίνεται από το πρωί,
και μέχρι στιγμής καλοσύνη δεν είδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Άθελά μου άκουσα τη συζήτησή σας» λέει ο τύπος. «Μου επιτρέπετε;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Βασικά δεν του επιτρέπω, αλλά αυτός τραβάει τη διπλανή καρέκλα και
στρογγυλοκάθεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Ονομάζομαι Ιωσήφ Ιωβηλαίος» ανακοινώνει και μου δίνει μια κάρτα. “</span><span lang="EN-US">Jubillee</span><span style="mso-ansi-language: EL;"> constellations» γράφει
με καλλιγραφικά στοιχεία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Τον κοιτάζω χωρίς να καταλαβαίνω. Ή μάλλον κατάλαβα. Είναι από τους τύπους
που ψάχνουν να βρουν πελάτες όπου τους κάτσει. Τώρα έδεσε. Ετοιμάζομαι να τον
στείλω κομψά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μου επιτρέπετε;» λέει ξανά ο κύριος Ιωβηλαίος και σκύβει προς το μέρος μου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δεν του επιτρέπω, αλλά πού να προλάβω; Τώρα κοιτάζει εμβριθώς το αυτί μου.
Μήπως είναι ωτορινολαρυγγολόγος;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Τέλεια! Τέλεια! Αυτό ακριβώς έψαχνα!» αναφωνεί κι εγώ είμαι έτοιμη να του
απαντήσω ότι δωρητής οργάνων εν ζωή δεν γίνομαι, γιατί τον κόβω για λίγο Βαν
Γκογκ τον τύπο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ποιος ξέρει τι ύφος έχω, γιατί ο άνθρωπος βάζει τα γέλια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μη με παρεξηγείτε. Είμαι κοσμηματοποιός και λανσάρω μια νέα συλλογή. Θα
έχετε ακούσει για το </span><span lang="EN-US">constellation</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">piercing</span><span style="mso-ansi-language: EL;">». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Προφανώς δεν περιμένει απάντηση, ούτε εγώ ούτε η Νικόλ έχουμε κάτι να
συνεισφέρουμε εξάλλου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Είναι η νέα τάση της μόδας στα σκουλαρίκια. Πολλά διαφορετικά σκουλαρίκια
όχι μόνο στον λοβό του αυτιού, αλλά και σε όλη την επιφάνειά του. Έχω
δημιουργήσει σχέδια που θα ξετρελάνουν όλες τις ηλικίες. Το μόνο που θέλω είναι
το ιδανικό αυτί που θα τα αναδείξει».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δεν ιδρώνει πλέον το αυτί μου καθώς ακούω το ομόηχο του επιθέτου μου,
αντίθετα είμαι όλη αυτιά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Και εσείς έχετε αυτό που ζητώ. Κυρία μου…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Βιργινία» χαμογελάω, αποσιωπώντας το επίθετό μου. Άστο καλύτερα, μην
μπερδευτούμε και χαλάσουμε και την ειδυλλιακή στιγμή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Βιργινία» συνεχίζει ακάθεκτος ο κύριος Ιωβηλαίος «το αυτί σας θα γίνει το
πρότυπό μου. Το μοντέλο μου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Τι να το κάνετε το αυτί μου;» ρωτάω έκπληκτη, μπερδεμένη είμαι ακόμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Μα φυσικά. Η Βιργινία μας δεν θα έχει καμία αντίρρηση να δουλέψει μαζί
σας» με προλαβαίνει η Νικόλ, που έχει μπει στο νόημα, αφού δεν διυλίζει τον
κώνωπα όπως συνηθίζω να κάνω εγώ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Αντιλαμβάνομαι κι εγώ πλέον τις αγνές και όχι δολοφονικές προθέσεις του
κυρίου κοσμηματοποιού και συγκατανεύω χαμογελώντας. Ο κύριος Ιωβηλαίος με
ενημερώνει λεπτομερώς για τα έργα τέχνης του όπως τα αποκαλεί και κανονίζουμε
ένα ραντεβού για την επόμενη κιόλας ημέρα. Μετά από αυτά μας αφήνει να απολαύσουμε
τον καφέ μας με την ησυχία μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Τι σου έλεγα;» μου κλείνει το μάτι η Νικόλ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Δεν πιστεύω στα αυτιά μου ότι βρήκα δουλειά. Δεν πιστεύω στα αυτιά μου!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">«Να το πιστέψεις. Αφού γελάνε και τ’ αυτιά σου!» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Την κοιτάζω, με κοιτάζει, και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. <o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-13266399137510179602019-12-11T11:39:00.002+02:002019-12-11T13:52:38.118+02:00Τάσος Μαντζαβίνος: Εγώ και ο Δράκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3YbNAplonKHRplnsiWyBXzApvAhgjyx98hIk6GltwpXNNjfG4-XvHlAGeOC5vfmenHhyQOr4tLyxqcWhaAToDCv3GH6rosmr4YoHOhSrHQEMlA8WUqsRABfluapNHCjDz6Z3elf-sfi7K/s1600/IMG_20191207_164459638.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="899" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3YbNAplonKHRplnsiWyBXzApvAhgjyx98hIk6GltwpXNNjfG4-XvHlAGeOC5vfmenHhyQOr4tLyxqcWhaAToDCv3GH6rosmr4YoHOhSrHQEMlA8WUqsRABfluapNHCjDz6Z3elf-sfi7K/s320/IMG_20191207_164459638.jpg" width="179" /></a><span style="mso-ansi-language: EL;">Ίσως και να νομίσεις πως βρέθηκες στη σπηλιά του Αλαντίν. Αυτή τουλάχιστον
ήταν η πρώτη εντύπωσή μου μπαίνοντας στη μικρή αίθουσα του ισογείου στην
Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου Γκίκα, που στεγάζει την έκθεση του Τάσου Μανταβίνου
«Εγώ και ο δράκος». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Κατασκευές που θέλεις να απλώσεις το χέρι σου και να τις ψηλαφίσεις, να
σκύψεις να δεις καλύτερα τα χρώματα, τόσο έντονα που κάθεσαι ακίνητος μπας και
τα ξεγελάσεις και ζωντανέψουν. Να ζωντανέψει ο δράκος, για φαντάσου! Αυτό είναι
το κύριο και κυρίαρχο στοιχείο της έκθεσης, όπου η γόνιμη δημιουργικότητα του
Τάσου Μαντζαβίνου βάζει τις πινελιές της σε παλιά και ξεχασμένα, ξορκίζοντας τη
λήθη, μετουσιώνοντας μέταλλο, ξύλο, τσίγκο. Έντονα χρώματα, τολμηροί
συνδυασμοί, φιγούρες από τις παιδικές μας αναμνήσεις, φως και σκιά, ο μπερντές
του Καραγκιόζη.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxusiV17IuQepQOaJNJzmNFx1MIvN6gk5xPr-EQaqIqr5FZlj64I8r3pbFEJ4SnI2ztz4NiyqgT21RJn4PiMELgx6wr9P4Q0E5kqZvs2MyE4Hb2VpXiz6fYW0b4jUA6L_4iLJBcEu1zd6/s1600/IMG_20191207_164514609.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxusiV17IuQepQOaJNJzmNFx1MIvN6gk5xPr-EQaqIqr5FZlj64I8r3pbFEJ4SnI2ztz4NiyqgT21RJn4PiMELgx6wr9P4Q0E5kqZvs2MyE4Hb2VpXiz6fYW0b4jUA6L_4iLJBcEu1zd6/s320/IMG_20191207_164514609.jpg" width="320" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Θα μαγευτείς με το επιτραπέζιο φιδάκι και τα τέσσερα πιόνια- φιγούρες, θα
σταθείς να περιεργαστείς το κουτί του καλλιτέχνη και τα κηροπήγια με τον δράκο,
τα πουλιά, τις πεταλούδες, θα κοιτάξεις προσεκτικά τον ισορροπιστή, θα χαζέψεις
το καραγκιοζοθέατρο, θα μπεις στον πειρασμό να διαβάσεις τα πολύ μικρά γράμματα
στο τετράπτυχο Γυμνός Δρακοκτόνος, Φύλακας, Λούνα παρκ, Άγιος Φανούριος. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgECUjBXgec7Z2d5EHKVWYGAaQasHCARtCRJFBiMr41HANh7ntKAC0BvAqGXyFqLm80HzNtV6weFoVEicrMTdXGkaeP81FHq51hQ3bl_QXAbfzUVBjF6sf3cxbnD9myOiYDw3uRtRSf_UjU/s1600/IMG_20191207_164312016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1168" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgECUjBXgec7Z2d5EHKVWYGAaQasHCARtCRJFBiMr41HANh7ntKAC0BvAqGXyFqLm80HzNtV6weFoVEicrMTdXGkaeP81FHq51hQ3bl_QXAbfzUVBjF6sf3cxbnD9myOiYDw3uRtRSf_UjU/s320/IMG_20191207_164312016.jpg" width="233" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Πρόσωπα που θυμίζουν βυζαντινές τοιχογραφίες έρχονται σε αντιπαράθεση με τον
δράκο, τη δύναμη της εξουσίας ή μήπως του κακού που κρύβουμε μέσα μας; Οι
απεικονίσεις σε καμβά και ξύλο με λάδι ή ακρυλικό μοιάζουν ψηφιδωτά, όπως ένα
μεγάλο σαν ψηφιδωτό χαλί είναι το δάπεδο της αίθουσας που το καλύπτει η αναπαράσταση
από το φιδάκι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς, που έχει και την επιμέλεια της έκθεσης,
λέει: “Σε μια μεταβατική εποχή όπως η δική μας, ο Μαντζαβίνος μάς δείχνει πως η
αληθινή τέχνη είναι πέρα από τα όμορφα σχήματα και τα αρμονικά χρώματα. Πως
σκοπό της έχει πάντα να ανασυνθέσει μια οντότητα: τον άνθρωπο”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Η έκθεση στεγάζεται στην Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου Γκίκα επί της οδού
Κριεζώτου 3 μέχρι τις 4/1/2020.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-36971790890531113622019-12-09T13:32:00.000+02:002019-12-09T13:32:54.023+02:00Ο κύκνος της Elizabeth Egloff επί σκηνής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju5tlT7e5vxCf9VNJaGh4ydafMoKkJn_JZra03a7vpQ1NXlxlvHOGwuMpiVqi7XSQRNnGsoJq4gDvfyW_lYgsGbG0SYpuijaY5a1SfVgV5B7RBQ5mOsEABgQt6fwBEc658W4vrLH3aItxN/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju5tlT7e5vxCf9VNJaGh4ydafMoKkJn_JZra03a7vpQ1NXlxlvHOGwuMpiVqi7XSQRNnGsoJq4gDvfyW_lYgsGbG0SYpuijaY5a1SfVgV5B7RBQ5mOsEABgQt6fwBEc658W4vrLH3aItxN/s1600/download+%25281%2529.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Η Ντόρα, νοσηλεύτρια, είναι απογοητευμένη από τη ζωή της. Καθώς οι άνδρες
έρχονται και φεύγουν, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ανδρικό φύλο μάλλον προέρχεται
από τον Πλούτωνα κι έχοντας διακτινιστεί στη Γη, δεν μπορεί να προσαρμοστεί.
Τώρα είναι με τον Κέβιν, έναν παντρεμένο γαλατά, που όλο υπόσχεται να αφήσει τη
γυναίκα του για χάρη της. Οι μέρες της είναι η ίδια χαυνωτική ρουτίνα μέχρι που
ένας μαύρος κύκνος θα εισβάλει στη ζωή της. Η Ντόρα τον φροντίζει. Ο κύκνος
μεταμορφώνεται σε άντρα, μαθαίνοντας την ανθρώπινη συμπεριφορά και φτάνοντας να
διεκδικήσει τη Ντόρα από τον Κέβιν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ένα πολλά υποσχόμενο θεατρικό κείμενο που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό
και τη φαντασία, αλληγορία της σύγχρονης εποχής, αλλά και αναφορά στον μύθο του
Δία και της Λήδας. Η επιδίωξη του ανέφικτου ή άπιαστου ονείρου, οι κρυφοί πόθοι,
η αποξένωση, η δυσλειτουργία των σχέσεων, η έλλειψη επικοινωνίας ή οι
διαφορετικοί κώδικες επικοινωνίας είναι μερικοί από τους άξονες του έργου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Επί σκηνής, ξεχωρίζει ο εντυπωσιακός Συμεών Κωστάκογλου στον ρόλο του
Κύκνου, σαγηνευτικός τόσο στην αθωότητα όσο και στην πανουργία του, αποδίδοντας
μοναδικά τις κινήσεις του πληγωμένου πουλιού, αλλά και τη μετάβασή του από τη
ζωώδη στην ανθρώπινη φύση περνώντας εν τάχει από τη βρεφική στην πιο ώριμη
συμπεριφορά. Η Υρώ Λούπη, ως Ντόρα, σπαρακτική στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ονειρική</i> αντιπαράθεση άσπρου μαύρου στην τελευταία σκηνή του έργου.
Ο Κώστας Ανταλόπουλος ενσαρκώνει επαρκώς τον ταλαιπωρημένο Κέβιν, που
αναγκάζεται να δεχτεί το οτιδήποτε, αρκεί να μην απορρυθμιστεί η ζωή του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Σε ένα λιτό σκηνικό, ο σκηνοθέτης κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο των
πολλών μικρών σκηνών του έργου. Σε αυτό πιστεύω πως βοήθησε ο μικρός χώρος του
θεάτρου. Το κοστούμι και το μακιγιάζ του κύκνου λίαν εντυπωσιακά. Η μουσική
επένδυση της </span><span lang="EN-US">Violet</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US">Louise</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">είναι σίγουρα το </span><span lang="EN-US">must</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="mso-ansi-language: EL;">της
παράστασης. Εξαιρετική η μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<b><span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; padding: 0cm;">Συντελεστές:</span></b><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-themecolor: text1; mso-themetint: 217;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Μετάφραση: <b>Μαργαρίτα
Δαλαμάγκα-Καλογήρου</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Σκηνοθεσία: <b>Σταύρος Στάγκος </b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Σκηνικά - Κοστούμια: <b>Κατερίνα
Χατζοπούλου</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Κίνηση: <b>Στέλλα Κρούσκα</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Μουσική:<b>Violet Louise</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Φωτισμοί: <b>Γιώργος Αγιαννίτης</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Βοηθός Σκηνοθέτη: <b>Αιμιλιάνα
Σοφιά</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="font8" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: none 1.0pt; color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt; padding: 0cm;">Παίζουν: <b>Υρώ Λούπη, Κώστας
Ανταλόπουλος, Συμεών Κωστάκογλου</b></span><span style="color: #262626; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #262626; mso-ansi-language: EL; mso-themecolor: text1; mso-themetint: 217;">Το έργο παίζεται
στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα», Σατωβριάνδου 36, Αθήνα, στα πλαίσια της θεματικής
ενότητας «Ζούμε στις φαντασιώσεις μας;»<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-21788126692076130122019-12-04T16:02:00.002+02:002019-12-04T16:56:18.419+02:00Μιχάλης Σπέγγος: Χώρα από Χαλκό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRySosfDuFQ4Mh3obTnisyAdqamdU2Plzf3HoRT1E29fMBJ0M-7R-XgiHjlnBBZhAUIoLoaxMmBKwcU5KMEm6MqCJGU1uuj3v2O1qiV0eLkOK2uv4Vium8IVbYy8My-v_9SC2gVLWPLy0/s1600/XORA+APO+XALKO_CVR-FRONT-SMALL-228x228.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="228" data-original-width="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRySosfDuFQ4Mh3obTnisyAdqamdU2Plzf3HoRT1E29fMBJ0M-7R-XgiHjlnBBZhAUIoLoaxMmBKwcU5KMEm6MqCJGU1uuj3v2O1qiV0eLkOK2uv4Vium8IVbYy8My-v_9SC2gVLWPLy0/s1600/XORA+APO+XALKO_CVR-FRONT-SMALL-228x228.jpg" /></a></div>
<span style="text-align: justify;">Πήρα στα χέρια μου το νέο μυθιστόρημα του Μιχάλη Σπέγγου «Χώρα από χαλκό»
και το διάβασα με πολλή αγάπη όπως προείπα στον συγγραφέα του. Η δική μου αγάπη
ήταν η ανταπόδοση της δικής του στον κάθε αναγνώστη του, κι αυτό γιατί η γραφή
του έχει την τιμιότητα και την ηθική που χαρακτηρίζει συγγραφείς που έχουμε
κατατάξει στους κλασικούς.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Η «Χώρα από χαλκό» είναι ένα μυθιστόρημα με πολλαπλές αναγνώσεις. Εξάλλου
είναι γνωστό σε όσους έχουν παρακολουθήσει το έργο του Μιχάλη Σπέγγου ότι η
στρωτή του γλώσσα και η χαρισματική του αφήγηση είναι που κάνουν τα βαθύτερα
νοήματα να μας συντροφεύουν όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, αλλά και μετά
το τέλος της αφυπνίζοντας το μυαλό και την καρδιά μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Γιατί όμως χώρα από χαλκό, αλήθεια; Ο χαλκός είναι μέταλλο ελατό και
όλκιμο, που σημαίνει ότι μπορεί να επιδεχτεί διάφορους τρόπους μορφοποίησης
χωρίς να καταστραφεί. Αυτό λοιπόν να είναι η χώρα από χαλκό; Πάμε να δούμε,
όπως θα μας έλεγε και ο ίδιος ο συγγραφέας χαμογελώντας με νόημα, μια και η
Φυσική είναι οι σπουδές του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ο τόπος και ο χρόνος δεν προσδιορίζονται ακριβώς, με την πρώτη αναφορά όμως
στη Βασιλεύουσα, καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Μία είναι η Βασιλεύουσα, το ξέρουμε όλοι. Κι έπειτα είναι τα νησιά, όπως αυτό
του κρασιού και του ηφαιστείου, δηλαδή η Σαντορίνη, και το άλλο του χαλκού, που
είναι η Σέριφος. Η χώρα είναι σε παρακμή, έχοντας απομείνει με πέντε επαρχίες. Γίνεται
πιο συγκεκριμένος ο χρόνος λοιπόν, είτε κάτι θυμόμαστε από τη Βυζαντινή Ιστορία
των σχολικών μας χρόνων ή με μια ματιά στο διαδίκτυο. Εδώ να πω την αμαρτία μου
πως με αφορμή την ανάγνωση του μυθιστορήματος πέρασα ώρες στο διαδίκτυο
ψάχνοντας τα ιστορικά γεγονότα της εποχής των Παλαιολόγων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός είναι η Άλωση, από την αρχή αυτό
περιμένουμε, το γνωρίζουμε το αναπόφευκτο. Κι εδώ μπαίνει το ταλέντο και η φαντασία
του συγγραφέα για να δημιουργήσει ένα πραγματικό έπος και να συμπυκνώσει αιώνες
βυζαντινής ιστορίας μέσα στις 670 σελίδες του μυθιστορήματος δίνοντάς μας μια
ιστορία παράλληλη με την ιστορία, γεμάτη ίντριγκες και σκακιστικές κινήσεις,
πόλεμο ιερό και πόλεμο συμφερόντων, μια ιστορία όπου τα ανθρώπινα πάθη έρχονται
στην επιφάνεια μέσα από τον έρωτα, τη φιλία, τη συντροφικότητα, μα πάνω από όλα
τη δίψα (με όποιο κίνητρο κι αν έχει αυτή) για την εξουσία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Τρεις είναι οι πρωταγωνιστές και ο συγγραφέας τούς ονοματίζει από τους
πρώτους φθόγγους της ιδιότητάς τους. Είναι ο Νεπήρ (νεαρός πειρατής), ο Διάρχων
(διάδοχος άρχοντας) και ο Μέταλ (σκλάβος στα μεταλλωρυχεία). Τι κοινό έχουν;
Ένα λευκό σημάδι στον λαιμό. Γιατί κι οι τρεις τους είναι απόγονοι του Αυτοκράτορα
που άλλοι είπαν Μέγα, αυτός όμως έμεινε στην ιστορία με το όνομα Ολετήρας
(αυτός που σαρώνει προκαλώντας καταστροφή), του Αυτοκράτορα που τράβηξε σε
εκστρατεία στο βασίλειο του φεγγαριού με την ιδέα να ενώσει τη σοφία της Δύσης
με αυτή της Ανατολής. Και τώρα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της χώρας, ο καθένας
από τους τρεις διεκδικεί το στέμμα. Ο Μέταλ, που ποτέ του δεν ασχολήθηκε με την
πολιτική, πιστεύει ότι η κατάσταση της χώρας οφείλεται στη διαφθορά και πως
πρέπει να υπάρξει τιμιότητα και δικαιοσύνη. Ο Διάρχων, μια και το νησί του, το
νησί του χαλκού, απολαμβάνει μια ιδιαίτερη αυτονομία, θεωρεί ότι η ύπαρξη
πολλών κυψελών σε ένα κράτος, θα φέρει τα καλύτερα διοικητικά αποτελέσματα. Ο
Νεπήρ πιστεύει πως όλα πρέπει να γκρεμιστούν και να κτιστούν από την αρχή. Τρεις
διαφορετικές θεωρίες, τρεις διαφορετικοί τρόποι διακυβέρνησης και ένα μυστικό
όπλο. Ποιος είναι αυτός που θα επικρατήσει; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Δια πυρός και σιδήρου περνούν οι ήρωες ενώ γύρω τους ο κόσμος αλλάζει
καθημερινά. Ο κίνδυνος είναι ορατός και αόρατος μαζί, τα βέλη χτυπούν τη χώρα
από παντού. Αυτός που θα πάρει την εξουσία αγωνίζεται με νύχια και με δόντια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Για την πλοκή του μύθου δεν θα αποκαλύψω κάτι άλλο, σας αφήνω με την
προσμονή μιας αναγνωστικής απόλαυσης. Αυτό που έχω να επισημάνω είναι το μέγιστο
κατόρθωμα του Μιχάλη Σπέγγου να μπορεί να σε κρατήσει στο κείμενό του, αλλά όχι
μόνο αυτό, μπαίνεις μέσα, γίνεσαι ένα με τους πειρατές, τους κατοίκους του
νησιού του χαλκού, τον κόσμο της Βασιλεύουσας. Θα ερωτευτείς, θα πολεμήσεις, θα
κλάψεις και θα μισήσεις κι εσύ μαζί τους, θα νιώσεις την απελπισία και την
αγωνία καθώς οι εκκλήσεις δεν βρίσκουν ανταπόκριση, θα αισθανθείς το δέος και
τον φόβο, το μεγαλείο αλλά και την πτώση, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης
υπόστασης, τα πισώπλατα χτυπήματα, θα μυρίσεις τη σκόνη και την πυρίτιδα μα και
τη μυρωδιά του πελάγους, θα ακούσεις τον ήχο τον σπαθιών, τα ουρλιαχτά, τα
μάτια σου θα γεμίσουν από τον κουρνιαχτό της μάχης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Καθηλωτικές οι περιγραφές της μάχης και της ναυμαχίας. Πλήρες το ψυχολογικό
πορτρέτο των τριών πρωταγωνιστών. Η αφήγηση κατά κύριο λόγο σε ενεστωτικό
χρόνο, κοφτές προτάσεις σεναριακού τύπου, σαν να ακούς έναν ρυθμό στακάτο, που δεν
σε αφήνει να αποσπαστείς, δεν σε αφήνει να αφήσεις την ανάγνωση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Διατρέχοντας ξανά τις σελίδες του «Χώρα από χαλκό», φτάνω να απαντήσω ότι
ναι, έτσι είναι καμωμένος το τόπος. Για να μπορεί να αντέχει, ό,τι κι αν
συμβεί, όσα κι αν περάσει. Διατρέχοντας ξανά τις σελίδες, πονάω για τα
παρελθοντικά δεινά, με την ευχή να μάθουμε κάτι όλοι εμείς, όχι μόνο οι
κάτοικοι της χώρας του χαλκού, αλλά και όλου του κόσμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Ένα ακόμα μεγάλο μπράβο στον Μιχάλη Σπέγγο για τον τρόπο που ενέταξε στην
αφήγηση και τον μύθο του στιγμές που οφείλουν να προβληματίσουν και να μην
επαναληφθούν, αλλά και στιγμές ένδοξες και ηρωικές. Μικρά και μεγάλα, γνωστά ή
λιγότερα γνωστά περιστατικά μπήκαν σαν μικρά λιθαράκια στο μεγάλο οικοδόμημα
αυτού του μυθιστορήματος. Κι αν κρυφοκοιτάξεις, κι εσύ φίλε αναγνώστη, πίσω από
τα παράθυρα θα δεις τον όχλο που αυτόν που επευφημεί σε λίγο θα χλευάσει, θα
δεις τον μέγιστο να ταπεινώνεται, θα δεις την διαμάχη ομόθρησκων και
αλλόθρησκων στο όνομα του ενός και αληθινού θεού, κι ανθρώπους με το ίδιο αίμα
να σκορπίζουν όλεθρο, κι άλλους που σχήμα δεν σεβάστηκαν, κι αρνήθηκαν να
δώσουν το έλεός τους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-ansi-language: EL;">«Τα αγρίμια παραμόνευαν, οι
καθημερινοί άνθρωποι που βλέπουν το παράπτωμα κατά την κρίση τους και τα
ειωθότα της εποχής. Αυτά είναι τα αγρίμια. Και τα αγρίμια είναι στη φύση τους
να κατασπαράζουν» (Χώρα από χαλκό, σελίδα 42)<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-56813397102006655032019-11-26T19:26:00.001+02:002019-12-09T13:31:49.403+02:00Talking Ηeads: τρεις μονόλογοι του Άλαν Μπένετ ζωντανεύουν στη θεατρική σκηνή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg17c8-7Sbb-vKWJWVKR4B0quHXhh27CQzbesV6_n3V_-QH-RVT9Zia_Vx6Hvzntx_OrGvgkBscSdA0u6ccG6RsSkV26kPMxdwwh0W7kg2ptZWWWPibs-k8FflfzGQaNcybAZMF_Pbu6dpd/s1600/947X288_talking-_f.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="285" data-original-width="537" height="169" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg17c8-7Sbb-vKWJWVKR4B0quHXhh27CQzbesV6_n3V_-QH-RVT9Zia_Vx6Hvzntx_OrGvgkBscSdA0u6ccG6RsSkV26kPMxdwwh0W7kg2ptZWWWPibs-k8FflfzGQaNcybAZMF_Pbu6dpd/s320/947X288_talking-_f.jpg" width="320" /></a><o:p>Κ</o:p>αυστικός όσο ποτέ ο Άλαν Μπένετ, γράφει μια σειρά <span style="text-align: left;">μονολόγων με τον τίτλο “Talking Heads" και κατά το ελληνικότερο "Ομιλούσες κεφαλές".</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Στο θέατρο 104, η Πηνελόπη Σταυροπούλου αναλαμβάνει το ομολογουμένως
δύσκολο εγχείρημα να ερμηνεύσει τους τρεις από αυτούς. Πρόκειται για τα:
Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη, κρεβάτι ανάμεσα στις φακές και Μια κυρία των
γραμμάτων. Η ταλαντούχα ηθοποιός ξεδιπλώνει την τέχνη της και την πλαστικότητα
των εκφράσεών της σαν μια ομιλούσα κεφαλή που αναδύεται από τα παράθυρα του
πολύ έξυπνου σκηνικού, - περίκλειστου διαμερίσματος-φυλακής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Σαν Γκράχαμ, στο «Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη». μεταμορφώνεται σε έναν μεσήλικα
άνδρα που ζει με την ηλικιωμένη μητέρα του, σε μια σχέση παθολογικής εξάρτησης.
Χωρίς ανάσα, μας ανακοινώνει όλο τα τεκταινόμενα στο σπίτι τους, αλλάζοντας τη
φωνή του (της) καθώς υποδύεται τη μητέρα και τον υποψήφιο «μνηστήρα» της. Ο
θεατής παρακολουθεί τι συμβαίνει από την οπτική γωνία του Γκράχαμ,
αναποφάσιστος για το αν πρέπει να συμπαθήσει ή να λυπηθεί τον ήρωα. Ο Γκράχαμ
τελικά αντιλαμβάνεται ότι είναι βολεμένος στο περιθώριο της ζωής, αρνούμενος να
αλλάξει το παραμικρό, αποδεχόμενος τη φυλακή του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Σαν Σούζαν, μεταμορφώνεται σε γυναίκα εφημέριου, που δεν συμμερίζεται στο
παραμικρό την «αφοσίωση» του συζύγου της στα θεία και προσπαθεί να πνίξει το
ναυάγιο του γάμου της στη θάλασσα του αλκοόλ. Η πρόσκαιρη παρηγοριά στην
αγκαλιά του Ινδού μπακάλη θα την απεγκλωβίσει από τη δική της φυλακή,
δωρίζοντάς της αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Σαν Αιρίν, μεταμορφώνεται σε μια ξινισμένη καθωσπρέπει γεροντοκόρη που νομίζει πως είναι ο
θεματοφύλακας της ηθικής και καταγγέλλει όλα τα, κατά την άποψή της, κακώς
κείμενα οδηγείται στην κοινωνική απομόνωση και τέλος τον εγκλεισμό στη φυλακή
που, τι οξύμωρο, θα την κάνει να κατακτήσει την ελευθερία της, ξεφεύγοντας από
τον μισανθρωπισμό και τη μονομανία που ταλάνιζε τις ημέρες της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-ansi-language: EL;">Όλα προσεγμένα, από τη σκηνική υπόσταση μέχρι το φωτισμό και τη μουσική και
μια εξαιρετική Πηνελόπη Σταυροπούλου, που επιτελεί τον άθλο της μεταμόρφωσης σε
τόσα διαφορετικά πρόσωπα, μέσα στα ενενήντα λεπτά μιας παράστασης η οποία δίνει
τροφή για σκέψεις πάνω στην κοινωνική και ατομική υποκρισία, την προκατάληψη,
την μονομανία, την εγκατάλειψη, την απομόνωση, την υποταγή σε πάθη και λάθη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Μετάφραση: Ερρίκος
Μπελιές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Σκηνοθεσία: Βαγγέλης
Παπαδάκης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Μουσική: Σίσσυ
Βλαχογιάννη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Σκηνικά- Κοστούμια:
Αλεξία Θεοδωράκη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Φωτογραφίες Αφίσας:
Τάσος Βρεττός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Μακιγιάζ: Αχιλλέας
Χαρίτος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Τους τρεις ρόλους
ερμηνεύει η Πηνελόπη Σταυροπούλου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Διεύθυνση παραγωγής:
Πηνελόπη Σταυροπούλου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<span style="mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-weight: normal; mso-fareast-language: EL;">Στο θέατρο 104, στο
Γκάζι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8048244875474410960.post-51393446548165759852019-09-19T16:47:00.001+03:002019-09-20T13:37:33.991+03:00Μουσείο Χρήστου Καπράλου, συνομιλία με το φως<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Άλλη μια Κυριακή στην Αίγινα και η προγραμματισμένη επίσκεψη είναι στο Μουσείο Χρήστου Καπράλου. Από το λιμάνι ακολουθείτε τον δρόμο που πηγαίνει προς το Αρχαιολογικό Μουσείο. Εγώ επέλεξα να περπατήσω παραλιακά, γιατί το τοπίο είναι υπέροχο και γιατί ο δυνατός βόρειος άνεμος δίνει στη θάλασσα μια όψη άγρια μεν, πολύ συναρπαστική όμως.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzplI3_7gjKC0POUTukVj6RElcMKUkXlviWaK7H4qDXNhKVoPMTu9-Dibx2r8QEUR6FyiyewC72by6p9O7L_dUF2PD4lvntxfJuYifJonM7cQ3JpvztHT8gDpvUbDRgZKV5GgITLgpvvp/s1600/IMG_20190915_101129493.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="111" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzplI3_7gjKC0POUTukVj6RElcMKUkXlviWaK7H4qDXNhKVoPMTu9-Dibx2r8QEUR6FyiyewC72by6p9O7L_dUF2PD4lvntxfJuYifJonM7cQ3JpvztHT8gDpvUbDRgZKV5GgITLgpvvp/s200/IMG_20190915_101129493.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Λίγο έξω από το Μουσείο. Φαίνεται και το άγαλμα της Μάνας. </td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh43AKyzp-yJIoYZpA7nMa8KKWGQWQs8nPDHAvYOg5fvMYSdvWfCnzTa_A_vB_RXf6LqV_qrytnWa_T4nUrNkAwop0nv2iCmanZ90bzMzylu-VU1jZfsx7UsJShP-GhScpb3DkWNgmoUwEK/s1600/IMG_20190915_101836096.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="899" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh43AKyzp-yJIoYZpA7nMa8KKWGQWQs8nPDHAvYOg5fvMYSdvWfCnzTa_A_vB_RXf6LqV_qrytnWa_T4nUrNkAwop0nv2iCmanZ90bzMzylu-VU1jZfsx7UsJShP-GhScpb3DkWNgmoUwEK/s200/IMG_20190915_101836096.jpg" width="111" /></a>Στο μουσείο έφτασα μετά από περπάτημα τριών τετάρτων. Έξω ακριβώς από το μουσείο βλέπουμε το άγαλμα της Μάνας, κατασκευασμένο από χαλκό, το οποίο φιλοτέχνησε ο Χρήστος Καπράλος, τιμή στο πρόσωπο της μητέρας του, αποδίδοντας τη στοργή και την αγάπη του σε αυτήν.<br />
Περνώντας την είσοδο, αυτό που πρωτοαντικρίζουμε είναι μια σειρά δωματίων και το πλακόστρωτο μονοπάτι μάς φέρνει στον περιποιημένο κήπο με τις συνθέσεις του καλλιτέχνη. Το κτήμα αγοράστηκε από τον Χρήστο Καπράλο το 1963 και εκεί έστησε το καλοκαιρινό του εργαστήρι, επεκτείνοντας με τον καιρό τα δωμάτιά στον χώρο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ο Χρήστος Καπράλος (1909-1993) γεννήθηκε στο Παναιτώλιο Αγρινίου, μέσα σε μια αγροτική οικογένεια. Έχοντας χάσει τον πατέρα του σε μικρή ηλικία, είχε ως στήριγμα τη μητέρα του, που, αναγνωρίζοντας το ταλέντο του, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον βοηθήσει στον δρόμο του. Με όπλα τη θέλησή του, τη μητρική αγάπη αλλά και τη βοήθεια συντοπιτών του (οι Παπαστράτοι της καπνοβιομηχανίας) σπουδάζει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και κατόπιν γλυπτική στο Παρίσι. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα δουλέψει με πάθος και αγάπη το υλικό του για να μετουσιώσει το όραμά του. Θα γίνει παγκόσμια γνωστός μετά τη συμμετοχή του στη Μπιενάλε το 1962. Δουλεύει στο χωριό του, στην Αθήνα (Κουκάκι) και από το 1963 μέχρι τον θάνατό του το 1993, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Αίγινα και την Αθήνα. Η φιλοσοφία του είναι ο συγκερασμός του χθες με το σήμερα, ακολουθώντας όμως έναν ολότελα δικό του δρόμο και όχι την πεπατημένη. Το φως της Αίγινας τον έκανε ακόμη πιο παραγωγικό. Δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ, σκάλισε το ξύλο (προτιμώντας τον ευκάλυπτο) και το πουρί (τον πωρόλιθο της Αίγινας). Ορισμένα από αυτά τα έργα εκτίθενται σε τρεις συνεχόμενες αίθουσες του μουσείου, το οποίο από το 2006 αποτελεί παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης). Και ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ανάμεσα στα άλλα την μεγαλειώδη Σταύρωση, αλλά και την παρωδία από το αέτωμα της Ολυμπίας, σύνθεση αποτελούμενη από δέκα φιγούρες, με αγαπημένο μου τον εντυπωσιακό Αλφειό ποταμό. Οι ξύλινες και χάλκινες μορφές του Καπράλου έχουν ως κέντρο τους τον άνθρωπο, όχι όμως τη φυσική απεικόνισή του, αλλά την έκφραση του είναι του. Αυτό που βγάζουν και μεταδίδουν είναι ατόφιο συναίσθημα, αυτό που πήρε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης δουλεύοντας την πέτρα, το ξύλο, τον χαλκό, τον γύψο, τον πηλό, ακόμα και τα βότσαλα της θάλασσας, όπως φαίνεται και στα σχέδιά του στα καμωμένα από τον ίδιον πλακάκια της αυλής.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI5ZDkQwMPkdi0EPAGkIeq2pMoNST1fOBw7BbAE9gysnKy507HfLvF-REox5cuxZvFVGezTNlEedPCtUyngsYoF2nkMpB3gAbf0tNI0H6s0LB2DUx-n6vg0irRJMDzhBj1d2qczWwKv7yJ/s1600/IMG_20190915_110020784.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="899" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI5ZDkQwMPkdi0EPAGkIeq2pMoNST1fOBw7BbAE9gysnKy507HfLvF-REox5cuxZvFVGezTNlEedPCtUyngsYoF2nkMpB3gAbf0tNI0H6s0LB2DUx-n6vg0irRJMDzhBj1d2qczWwKv7yJ/s200/IMG_20190915_110020784.jpg" width="111" /></a>Στην αίθουσα με τους πίνακες ζωγραφικής βλέπουμε κυρίως τη δουλειά του ως ζωγράφου στη δεκαετία του ογδόντα, όταν πλέον λόγω της έλλειψης χώρου και της φυσικής αδυναμίας εγκατέλειψε τη γλυπτική και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, αυτό που είχε σπουδάσει αρχικά. Τα έργα του, ακολουθώντας την τεχνοτροπία του καλλιτέχνη στα άλλα υλικά, απεικονίζουν μορφές αφαιρετικές, αλλά και πάλι παλλόμενες από συναίσθημα. Αρκετά από αυτά αποτελούν έναν συγκερασμό ζωγραφικής και γλυπτικής καθώς αποδίδουν τις τρεις διαστάσεις των συνθέσεών του.<br />
Άφησα τελευταία την αίθουσα της ζωφόρου της Πίνδου, όπου εκτίθεται το αντίγραφό της καθώς το πρωτότυπο βρίσκεται στη Βουλή των Ελλήνων. Πρόκειται για μια μνημειώδη απεικόνιση σε πουρί, με μάκρος σαράντα μέτρα και ύψος ένα μέτρο και είκοσι εκατοστά. Το μνημείο της Μάχης της Πίνδου αποτελείται από επτά ενότητες. Η πρώτη απεικονίζει την ειρηνική ζωή πριν τον πόλεμο του '40, η δεύτερη την κήρυξη του πολέμου, η τρίτη τις μάχες και τη νίκη, η τέταρτη την επιστροφή, η πέμπτη την περίοδο της Κατοχής, η έκτη την Αντίσταση και η έβδομη, η "λατέρνα" απεικονίζει την επιστροφή στην ειρηνική ζωή. Η ζωφόρος αποτελεί άλλον έναν φόρο τιμής στον άνθρωπο, προκαλώντας δέος και συγκίνηση. Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει τη λεπτομέρεια μέσα από την αφαιρετικότητα. Για μια ακόμη φορά ο γλύπτης Καπράλος ως στόχο είχε να αποδώσει τα ως όφειλε στον άνθρωπο και την ιστορία, με στοιχεία από την αρχαιότητα, σαν τα επιτύμβια, αλλά και με τον παραστατικό τρόπο της λαϊκής μας παράδοσης. Πόσο συγκινητικό αυτό που έχει χαράξει ο καλλιτέχνης στην πέμπτη ενότητα, αυτή της Κατοχής. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να το συλλαβίσει και στο αυτόνομο κομμάτι που εκτίθεται στην αίθουσα με τα γλυπτά. Το χαραγμένο κείμενο είναι το εξής: "ΓΛΥΚΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΚΛΗΡΟΣ Ο ΜΟΧΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΟΙ ΣΚΑΦΤΙΑΔΕΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΛΥΠΗΜΕΝΕΣ ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΑΙΓΙΝΑ 1953".<br />
Η εξαιρετική κυρία Αρετή Πηγιαδίτη, ιστορικός τέχνης, είναι πρόθυμη να κατατοπίσει τον επισκέπτη για το μουσείο και το έργο του Χρήστου Καπράλου. Η είσοδος είναι δωρεάν, φωτογραφίες επιτρέπονται μόνο στον εξωτερικό χώρο και αξίζει να το επισκεφτείτε, εξάλλου απέχει ελάχιστα από το λιμάνι της Αίγινας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpX6LIKrp3uNUtqrBQdY8dXLIiLkJpsTncOm4pUWerfUsRxiu2pJAYgqLl-4fi0ON813F2-Hu_BmW2-FxShoU5d3T8mT2x75tz3lTC7zOXDazVHRrMrcKxwyvLXWviQS4lnN75EQ6o0dd/s1600/IMG_20190915_105948960.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="899" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpX6LIKrp3uNUtqrBQdY8dXLIiLkJpsTncOm4pUWerfUsRxiu2pJAYgqLl-4fi0ON813F2-Hu_BmW2-FxShoU5d3T8mT2x75tz3lTC7zOXDazVHRrMrcKxwyvLXWviQS4lnN75EQ6o0dd/s320/IMG_20190915_105948960.jpg" width="177" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τραπέζι και κάθισμα, μάρμαρο<br />
Πάρου</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv73NVQiQRYzie2SzCZRTuMbug6W3H3v9Ga9GSbHp8fMj6hAzo6HRTKSm5yA_Qe2_o6jzxuca-dPqR5dYIqaki8vy-UZF9U0L1sdxvDbW8gKVULVYqKbC0EWZaemJ3TTSrdEUdoZtvr5xz/s1600/IMG_20190915_105916479.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv73NVQiQRYzie2SzCZRTuMbug6W3H3v9Ga9GSbHp8fMj6hAzo6HRTKSm5yA_Qe2_o6jzxuca-dPqR5dYIqaki8vy-UZF9U0L1sdxvDbW8gKVULVYqKbC0EWZaemJ3TTSrdEUdoZtvr5xz/s320/IMG_20190915_105916479.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">τραπέζι με δύο ανθρωπόμορφα καθίσματα, πωρόλιθος</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMIMIrC0UePy7UZHsdp_3UJzhMmLKNMIGzovGfvCv6SqN1fbGAeNq24r_p9-_lhkf_6FEJYpZ0GlzzuBwJOe4V7EzNT8s_us-_DnlXsccvKkoKFotYmQzG86cYG0PDjexIDkQhaC0twVIk/s1600/IMG_20190915_102146349.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMIMIrC0UePy7UZHsdp_3UJzhMmLKNMIGzovGfvCv6SqN1fbGAeNq24r_p9-_lhkf_6FEJYpZ0GlzzuBwJOe4V7EzNT8s_us-_DnlXsccvKkoKFotYmQzG86cYG0PDjexIDkQhaC0twVIk/s320/IMG_20190915_102146349.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">τραπέζι και κάθισμα, μάρμαρο Πάρου</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL3joxubeg7B2acttmYMbEPXl4RMqiA7jPD1TMrym8q6IhlweaKttcbgWG8FmZz-aNEye2BwlewWK2iOh36Et9B3gyxNIX7w5vCtCvir6ZizLMWti5nq3mZ-fBuYW5KH58YssTrES27T-h/s1600/IMG_20190915_105959899.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL3joxubeg7B2acttmYMbEPXl4RMqiA7jPD1TMrym8q6IhlweaKttcbgWG8FmZz-aNEye2BwlewWK2iOh36Et9B3gyxNIX7w5vCtCvir6ZizLMWti5nq3mZ-fBuYW5KH58YssTrES27T-h/s320/IMG_20190915_105959899.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σύνθεση, μάρμαρο και πωρόλιθος</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Ευρυδίκη Αμανατίδουhttp://www.blogger.com/profile/15092423688575301800noreply@blogger.com0