Ισμήνη Μπάρακλη: Από τα GUCCI στο ...ΤΑΓΑΡΙ

Η Ιόλη στα πρόθυρα νευρικής κρίσης; Μα τι λέτε τώρα! Αυτά είναι για τις κοινές θνητές. Δεν της το επιτρέπει η ανατροφή της, ο χαρακτήρας της, η ιώβεια υπομονή της παρότι οι αναμνήσεις από την προ του γάμου ζωή της αλλά και αυτές του πρώτου ανθόσπαρτου βίου είναι πλέον παρελθόν.

Η Ιόλη δεν έχει πατήσει ακόμη τα σαράντα, αλλά η ζωή της έχει περάσει από τα σαράντα κύματα. Δεν έχει χρόνο ούτε και για να αναρωτηθεί πώς από ροζ πριγκίπισσα κατέληξε να υπηρετεί τρία αφεντικά!! Αφεντικό νούμερο ένα: Γρηγόρης, ο σύζυγος δηλαδή. Στον κόσμο του πλέον, κάπου ανάμεσα σε μια άγουσα στην καταστροφή επιχείρηση, το τένις και την κατανάλωση λιπαρών. Αφεντικό νούμερο δύο: o καρπός της dream team Ιόλη-Γρηγόρης (όταν ήταν ακόμη dream team) που ακούει στο θεϊκό όνομα Απόλλωνας. Αγύριστο κεφάλι, ακριβώς σαν τον πατέρα του, ανεπίδεκτος μάθησης και νουθεσιών, η αγάπη της μαμάς όμως, καθότι γιος και μονάκριβος. Αφεντικό νούμερο τρία: ο εργοδότης, άρχοντας του λουκάνικου με πρώτη σκέψη του το πρωί το να ταΐσει αλλαντικά τη χώρα και να σαλιαρίσει με κάθε θηλυκό.

Και μέσα σε όλη αυτή την καθημερινή παράνοια, με μια Ιόλη να έχει ξεχάσει ότι είναι γυναίκα, αλλά έχει ένα σωρό άλλους τίτλους, υπάρχει η κολλητή φίλη Σοφία, αγχωμένη με το βιολογικό της ρολόι που την έχει ξεκουφάνει. Μια συνάντηση παλιών συμμαθητών, θα φέρει ένα νέο πρόσωπο στη ζωή της Ιόλης, έναν άνδρα που είναι ό,τι δεν χαρακτηρίζει τον «ενώπιον Θεού και ανθρώπων» σύζυγό της. Θα αφήσει το συναίσθημα να επικρατήσει της λογικής;

Θα σας αφήσω να βρείτε μόνοι σας την απάντηση, δεν πρόκειται να προδώσω το παραμικρό. Αυτό όμως που έχω να καταθέσω με το χέρι στην καρδιά, είναι ότι η δική μου καρδιά ακολούθησε την Ιόλη, στις χαρές και τις λύπες της, στους προβληματισμούς και το άγχος της, τις απογοητεύσεις και τους ενθουσιασμούς της.

Τι ικανότητες απαιτούνται σήμερα από μια γυναίκα που καλείται να είναι σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά και εργαζόμενη; Μια γυναίκα που υπολογίζοντας τις ώρες της ημέρας βγάζει ότι έχει έλλειμμα 4 ωρών, γιατί χρειάζεται 28 και όχι 24 μόνο; Πώς αλήθεια, αφήνουμε πίσω τη χαρούμενη εφηβεία και τα πρώτα μετά από αυτήν χρόνια, για να βυθιστούμε αργά αλλά σταθερά σε μία μαύρη τρύπα;

Η Ισμήνη Μπάρακλη ζυγίζει και καταγράφει ακριβοδίκαια τα συναισθήματα που πηγάζουν από την καθημερινότητα της ηρωίδας της, δημιουργώντας ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με μια ανάσα. Γνωρίζει πολύ καλά μέχρι πού μπορεί να τραβήξει την κάθε κατάσταση που τόσο παραστατικά περιγράφει, να μεταφέρει τους δικούς της προβληματισμούς, τα πάνω και τα κάτω που χαρακτηρίζουν τη γυναίκα σήμερα. Η Ιόλη της είμαστε εγώ, εσείς, η κάθε μια μας.

Είναι πολύ δύσκολο κατά τη γνώμη μου το να μπορέσει ο δημιουργός να αποδώσει καθημερινές καταστάσεις χωρίς να γίνει υπερβολικός ή τετριμμένος. Η Ισμήνη Μπάρακλη τα καταφέρνει επάξια να μας κάνει να μπούμε στη θέση των ηρώων της αποδίδοντας «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Διάβασα το μυθιστόρημά της σε μια μέρα και κλείνοντας το βιβλίο, ένιωσα πραγματικά γαλήνη. Γαλήνη και αγάπη. Αυτά πιστεύω πως ήθελε και η ίδια η συγγραφέας να πάρουμε σαν αναγνώστες μέσα από την αγχώδη έως τραγελαφική καθημερινότητα της δικής της Ιόλης. Την ευχαριστώ πολύ για τα δυο πολύτιμα δώρα της και της εύχομαι κάθε επιτυχία.

Το μυθιστόρημα «Από τα GUCCI στο …ΤΑΓΑΡΙ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.