Η συγγραφέας Μαρία Χανιώτου για το φύλακα στο φάρο

Ευχαριστώ πολύ τη συγγραφέα Μαρία Χανιώτου για την επίσκεψή της στο φάρο μου. Μπορείτε να γνωρίσετε το ιστολόγιό της πατώντας http://maria-xaniwtou.pblogs.gr/

Γράφει η Μαρία Χανιώτου

Πλοκή χωρίς ανάσα θα το χαρακτήριζα με μια πρόταση το βιβλίο της Ευρυδίκης. Μαθήματα ζωής , τίποτα δεν μένει ατιμώρητο, όλα σε αυτή τη ζωή πληρώνονται. Με δεξιοτεχνία απλώνει το κάθε κεφάλαιο. Ο αναγνώστης αναμένει το επόμενο προσπαθώντας και εκείνος να συμμετάσχει στο μυστήριο με υποθετικές λύσεις. Αλλά όσο προχωρά στην ανάγνωση διαπιστώνει πόσο έξω έχει πέσει στις προβλέψεις του.

Η Eλένα όταν έπαιρνε τον δρόμο για την Ελλάδα νόμιζε πως έχει δυο σκοπούς. Να βρει τον κακότυχο σφραγιδόλιθο και να σκορπίσει την στάχτη της μάνας της στο Ιόνιο.

«Ήταν δώδεκα ακριβώς, το μεσημέρι μιας τέλειας καλοκαιρινής ημέρας, όταν τελικά η Eλένα σκόρπισε τις στάχτες της Σοφίας Στολτς».Γράφει η Ευρυδίκη στο τέλος του κεφαλαίου. Η Ελένα θεώρησε με το να πραγματοποιήσει την τελευταία επιθυμία της μάνας της πως ολοκλήρωσε και τον σκοπό της. Μα η μάνα .... την ακολουθεί.... Το ταξίδι αυτό ήταν απλά η αφορμή για να βρεθεί προ γεγονότων που δεν είχε καν φανταστεί. Η ίδια η ζωή της θα πάρει άλλη διάσταση. Η δυναμική όσο και εγωίστρια Ελένα θα πάρει πρώτη το δικό της μάθημα.

Η συγγραφέας μας παραπλανά μας αφήνει να νομίζουμε πως μαζί με την ηρωίδα ψάχνουμε τον σφραγιδόλιθο όμως παρότι αυτό βρίσκεται σε πρώτο πλάνο η ίδια η ζωή αναμοχλεύει καταστάσεις που για λίγο μαζί με την Ελένα θα ξεχάσουμε γιατί ξεκινήσαμε από την Ελβετία. Περίτεχνα μας μπάζει εκεί που θέλει η συγγραφέας. Δεν εντυπωσιάζει με βαρύγδουπο λόγο. Η Ευρυδίκη κάνει κατάθεση ψυχής. Καθώς προχωρά η πλοκή μας οδηγεί σε μυστήρια που δεν θα είχε πάει ο νους και του πλέον ευφάνταστου αναγνώστη.

Ένα δείγμα γραφής θα παραθέσω μοναχά.

Ο φάρος.. ο φάρος του! Δεν υπήρχε άλλη ζωή ούτε γι' αυτόν ούτε για τον φάρο. Δεν υπήρχε ζωή ούτε χωρίς εκείνη. Τον είχαν προδώσει όλοι τους! Έπεσε στα γόνατα κι έσκυψε μέχρι που ακούμπησε το χώμα σαν να ήθελε να κάνει ένα τελευταίο προσκύνημα σε τούτη τη γη. Σφάλισε τα μάτια και μία μόνο εικόνα πέρασε πίσω από τα κλειστά του βλέφαρα. Μια τρυφερή παιδική παλάμη που έψαχνε να χωθεί στη δική του. Του ήρθε λιγοθυμιά. Έγειρε στο πλάι κι άδειασε από μέσα του ξίδι και χολή. Κι ήταν σαν να έβγαινε μαζί και η τελευταία του πνοή.

Αμανατίδου Ευρυδίκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή. Ασχολήθηκε με μεταφράσεις, την έκδοση ενός εξειδικευμένου νομικού περιοδικού σχετικού με την εγκληματολογία, καθώς και με τη συγγραφή παιδικών θεατρικών έργων.

Έχει βραβευτεί από το Υπουργείο Πολιτισμού για το θεατρικό της έργο" Ένα καπέλο για τον καθηγητή. Έχει τύχει τιμητικής διάκρισης στο Λασκαρίδειο Διαγωνισμό Διηγήματος. Έχουν εκδοθεί τα έργα της "ένα καπέλο για τον καθηγητή. "Στη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι θεοί". Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα της "Σιωπηλή πέτρα" και "Η ακριβή ανάσα του νερού".

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο

Αρχές καλοκαιριού, κάποια χιλιόμετρα μακριά από το πολύβουο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Ο φάρος δεσπόζει αδιάφορος, στα ανθρώπινα δράματα, ανεπηρέαστος από ένα τραγικό έγκλημα. Υπομένει απλώς τη φθορά του χρόνου ή περιμένει την επιστροφή του φύλακά του;

Τρεις εβδομάδες γεμάτες πάθη και μυστήριο, καθώς αλλεπάλληλα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και τέσσερις οικογένειες οδηγούνται σε μια θανάσιμη σύγκρουση. Ποιος είναι τελικά ο θύτης και ποιο το θύμα; Τα γεγονότα διαδέχονται καταιγιστικά το ένα μετά το άλλο και η Ελένα αναρωτιέται αν το στοίχημα που έβαλε ήταν τελικά με τον ίδιο το διάβολο.

Για να επισκεφθείτε το ιστολόγιο της συγγραφέως πατήστε εδώ.

Θα ήθελα να ευχηθώ κάθε καλό στη συγγραφέα, να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο το έργο της. Χαίρομαι να διαβάζω. Μα χάρηκα ακόμα πιο πολύ όταν διάβασα αυτό το πόνημα της Ευρυδίκης. Και να τονίσω πως αξιόλογα έργα και πολύτιμα υπάρχουν σε όλους τους εκδοτικούς οίκους. Αρκεί να τα ψάξουμε.