Ο ραχατλίδικος κόσμος της Κωνσταντίας κλονίζεται και διασαλεύεται. Μία ωραία ημέρα στο Βόσπορο φέρνει τη μαυρίλα στην ψυχή της δόλιας γυναίκας δια χειρός ταχυδρόμου!
Μα τι είναι αυτός ο φουσκωμένος φάκελος που της στέλνει ο Γιάννης, ο γαμπρός της;
Ένα γράμμα, ένα γράμμα περίεργο που φαίνεται ατελείωτο. Η Κωνσταντία αρχίζει να διαβάζει και της έρχεται ο ουρανός σφοντύλι. Η καλή της φίλη και γειτόνισσα Βαγγελία την συνδράμει. Κι οι δυο μαζί σκύβουν πάνω από τις σελίδες που όσο περνούν, τόσο πιο εξωφρενικά και απίστευτα, θαυμαστά, παράδοξα και παράλογα αποκαλύπτουν.
Η νύχτα κυλάει βασανιστικά και οι δυο γυναίκες περνούν από όλη τη γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων καθώς τα λόγια του Γιάννη θίγουν προβλήματα και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω τους, που κι οι δυο τους έχουν ακούσει, αλλά φευ! ας είναι μακριά από την πόρτα μας, λένε!
Ο Γιάννης Μακριδάκης χρησιμοποιεί απλό αλλά ταυτόχρονα μεστό λόγο, διανθισμένο με τα γλωσσικά ιδιώματα της Πόλης, για να μας δώσει ένα αξιέπαινης τεχνοτροπίας μυθιστόρημα. Το εύρημα της επιστολής πραγματικά απογειώνει την αφήγηση καθώς σε ένα κείμενο σχεδόν ενιαίο, παρακολουθούμε τα γραφόμενα συνδυασμένα με τα σχόλια των δύο γυναικών. Τα συναισθήματα διαγράφονται έντονα, οι στιγμές φόρτισης διαδέχονται η μία την άλλη, ο αναγνώστης περπατάει την Πόλη μαζί με τους ήρωες και μετά όταν ακολουθεί το Γιάννη στο ταξίδι του στη Σμύρνη, με την αρωγή της περιγραφής του εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου, οδεύει στην κορύφωση.
Η διαφορετικότητα των ανθρώπων είναι ο βασικός άξονας του μυθιστορήματος και ειδικότερα, η διαφορετικότητα των «απέναντι». Ποιοι είναι αυτοί που τα νησιά μας τα χωρίζει μοναχά ένα κομμάτι θάλασσα και γιατί κάτι μας κρατάει κουμπωμένους και δεν μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να δει τα πράγματα με την ανθρώπινη εκδοχή τους και όχι με γνώμονα τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα; Μίση, εμπάθειες, ο ρους της ιστορίας, αλλά και η συνύπαρξη και αλληλοβοήθεια. Γάμοι μεταξύ αυτών των όμοιων και ανόμοιων ταυτόχρονα ανθρώπων, κοινές αναμνήσεις, κοινή ζωή, χωρισμοί, ξεριζωμοί.
Ένα μυθιστόρημα-ποταμός συναισθημάτων, αλλά και αφορμή σκέψης και προβληματισμού.
«Η άλωση της Κωνσταντίας»: μια επιστολή που πρέπει να αναγνωστεί μέχρι το τέλος της. Είμαι σίγουρη πως όποιος το διαβάσει, θα αντιληφθεί την αλληγορία του τελικού ευρήματος του συγγραφέα.
Πρέπει να είναι σίγουρα ένα πολύ καλό μυθιστόρημα και λόγω φόρμας και λόγω πένας, αλλά κυρίως λόγω νοημάτων. Δεν είναι τυχαίο που βρέθηκε υποψήφιο για το φετινό βραβείο αναγνωστών. Καλησπέρα Ευρυδίκη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Δημήτρη και καλή εβδομάδα!! Η γραφή του Γιάννη Μακριδάκη είναι πραγματικά συναρπαστική και γεμάτη νοήματα! Χάρηκα πολύ που το μυθιστόρημά του είναι υποψήφιο για το φετινό βραβείο αναγνωστών! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή