Οι ληστές καταφεύγουν σε διάφορες μεθόδους για να διεκδικήσουν, να εκφοβίσουν, να συνετίσουν. Στο μυθιστόρημά μου «ο φύλακας στο φάρο» ο ληστής Γιάννης Σπέθουλας καταφεύγει στην απαγωγή.
«Μην κουνηθεί κανείς, αν αγαπάτε τη ζωή σας!»
Πού να τολμήσουν να παρακούσουν; Εξάλλου, οι πιο πολλοί ήταν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι. Ο Γεώργιος έστρεψε το βλέμμα του, νιώθοντας ένα παράξενο μείγμα από περιέργεια, θαυμασμό και τρόμο, σε αυτόν που έμοιαζε να είναι ο αρχηγός. Παρά τη σκόνη που είχε κάτσει βαριά επάνω του, το ανάστημά του έμοιαζε με γίγαντα, τα μακριά του μαλλιά που έφταναν κάτω από τους ώμους, είχαν το στιλπνό χρώμα του ώριμου κάστανου, ενώ τα ρούχα του ήταν σαν γιορτινή φορεσιά, τόσο ασήμι είχαν επάνω τους. Κι αν η πολύπαθη χώρα είχε ησυχάσει από τους ληστές πέντε χρόνια πριν, να που ο Σπέθουλας είχε αποφασίσει να ξαναζήσει άλλες εποχές. …
«Και να μηνύσετε στον Μανωλά πως για να πάρει πίσω το παιδί του πρέπει να κάνει ακριβώς ό,τι γράφει εδώ μέσα». Ο αρχιληστής παρέδωσε στους έκπληκτους παραθεριστές το διπλωμένο γράμμα, στολισμένο με τη βούλα του, λες και χρειαζόταν αυτή η τελευταία για να επιβεβαιώσει το τρομερό γεγονός.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου