Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Κυνηγοί θησαυρών

Θησαυρός, μια λέξη που παραπέμπει σε παραμύθια, κάτι κάπου καλά κρυμμένο, αυτό που θα χρειαστεί αντρειοσύνη και θάρρος, εξυπνάδα και πονηριά, κόπο και δρόμο πολύ για να αποκτηθεί.

Τα παραμύθια και η πραγματικότητα πολλές φορές συμπορεύονται βρίσκοντας κάπου τη δίοδο να συναντηθούν. Για τους σύγχρονους παραμυθάδες ή καλύτερα για τους κυνηγούς θησαυρών το μέσο συνάντησης είναι οι ανιχνευτές μετάλλων. Με ένα υπερμοντέρνο και πανάκριβο συνήθως εξοπλισμό, οι Ιντιάνα Τζόουνς των καιρών μας εξορμούν σε αναζήτηση μυθικού πλούτου. Απαραίτητος βέβαια και ο χάρτης ο οποίος οδηγεί σε βουνά και λαγκάδια ώσπου ο θησαυρός να αποδειχθεί άνθρακας. Αυτό δεν πτοεί τους ερασιτέχνες ανασκαφείς οι οποίοι ξεχύνονται εκ νέου ψάχνοντας τιμαλφή, νομίσματα, χειρόγραφα και ό,τι άλλο πολύτιμο η ιστορία μπλεγμένη με τον θρύλο υποδεικνύει. Μπορεί να είναι κάποιος θησαυρός από τα χρόνια των πειρατικών επιδρομών ή από την Τουρκοκρατία, μπορεί πάλι να έχει να κάνει με σελίδες πιο πρόσφατες όπως αυτές της Γερμανικής Κατοχής ή του εμφύλιου πολέμου.

Στην ακριβή ανάσα του νερού, κανένας δε μπορεί να υποψιαστεί τι κρύβεται πίσω από μια αγγελική παρουσία. Κανένας δε γνωρίζει ότι κάποιος βαδίζει πάνω σε ένα προδιαγεγραμμένο μονοπάτι. Όταν όμως αυτό το τελευταίο οδηγεί στη γη της Αρκαδίας,…..

…Οι ενδείξεις στον ανιχνευτή τον έκαναν να αναθαρρήσει. Σίγουρα κάτι υπήρχε, κάτι που έκανε τους παλμούς του να ανέβουν. Στερέωσε το φακό και κοίταξε προσεκτικά. Ύστερα άρπαξε αποφασιστικά το φτυάρι κι άρχισε να σκάβει. Ό,τι κι αν ήταν αυτό που είχε «χτυπήσει» ο ανιχνευτής, δε βρισκόταν σε μεγάλο βάθος. Γεμάτος έξαψη, πετούσε το χώμα πάνω από τον ώμο του μέχρι που χτύπησε σε μέταλλο. Έσκυψε πάνω από το λάκκο με το φακό και φώτισε τη σκαμμένη γη. Ξέχωσε προσεκτικά το παραλληλόγραμμο κουτί που είχε ξεθάψει και το καθάρισε από τα χώματα. Παρότι το μέγεθός του δεν ήταν άξιο λόγου, με τρεμάμενα χέρια προσπάθησε να το ανοίξει. Το καπάκι είχε σφηνώσει και χρειάστηκε αρκετή δύναμη ώσπου να αποκαλυφθεί το περιεχόμενο. Τα τεντωμένα του νεύρα είχαν σμπαραλιαστεί από την αγωνία, καθώς σε ελάχιστα δευτερόλεπτα θα ανακάλυπτε τι έκρυβε τόσα χρόνια ο πονηρός γέρος…

Η ακριβή ανάσα του νερού, σελίδα 335, εκδόσεις Μίνωας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ελένη Στασινού: Μύχια Πάθη

  Κι ο άνεμος φέρνει σπορά να πέσει στο περιβόλι. Με αυτή την πρόταση, για να εναρμονιστώ με το ύφος του μυθιστορήματος, συνοψίζω την κεντρι...