Η μυστική αποστολή ξεκινάει με την άφιξη του Πέτρου και της Μαγδαληνής στην Κέρκυρα όπου περιμένουν το καΐκι του καπετάν Νικόλα για να μεταφέρει τα δύο αδέλφια και τη μητέρα τους στους Παξούς. Ο Πέτρος αφήνει κατά μέρους τη γκρίνια που δεν πήγε στη Ντίσνεϋλαντ καθώς οι νέοι φίλοι και οι ομορφιές του μικρού νησιού τον κερδίζουν. Ψάρεμα, κολύμπι, αναδρομή στην ιστορία και η επίσκεψη στον Ερημίτη. Ώσπου ...
Ώσπου ένα βράδυ χαράς το νησί βρίσκεται ξαφνικά σε συναγερμό. Σε ελάχιστο χρόνο το δάσος του Ερημίτη έχει γίνει στάχτη.
Αυτά έχω να πω για την υπόθεση της μυστικής αποστολής, δε σκοπεύω να αποκαλύψω τίποτα παραπάνω. Γιατί αυτό στην ουσία είναι το σημείο όπου και το μυθιστόρημα της Μαρίας Δασκαλάκη ανάβει φωτιές και εξάπτει την περιέργεια, ανεβάζει την αγωνία στο κατακόρυφο, βάζει τον αναγνώστη του να μηχανευτεί κι αυτός τρόπους να ξεσκεπάσει την πλεκτάνη αφού έχει ταυτιστεί συναισθηματικά με την παρέα των πέντε παιδιών.
…Στέκονταν όλα τους το ένα δίπλα στο άλλο κι απλώς κοίταζαν συγκλονισμένα ό,τι είχε απομείνει από τα δέντρα του Ερημίτη. Κι ό,τι είχε απομείνει ήταν κατάμαυρο, νεκρό. Όπως το έλεγε το όνομά του. Ερημίτης. Ερημιά. Ερήμωσε το δάσος. Βουβάθηκαν τα πουλιά. Δεν υπάρχουν πια πουλιά για να κελαηδήσουν. Κι αυτή η μυρωδιά…
Διάλεξα αυτό το κομμάτι γιατί συνοψίζει όλες τις συνέπειες μιας καταστροφής. Με λιτές προτάσεις και χωρίς καμία επιδίωξη εντυπωσιασμού και διδακτισμού, η συγγραφέας περνάει ένα οικολογικό μήνυμα χρησιμοποιώντας λέξεις που θέτουν σε συναγερμό τρεις αισθήσεις: την όραση, την ακοή και την όσφρηση. Τα παιδιά συγκλονίζονται από τα ερεθίσματα μέσω των αισθητηρίων. Θα μείνουν άπραγα; Έχουν αντίληψη του κινδύνου, ζουν σε μία κοινωνία που προσφέρει νέες δυνατότητες επικοινωνίας και ενημέρωσης. Αγαπούν την οικογένειά τους. Και όμως, αποφασίζουν να παρακούσουν τους κανόνες, όχι γιατί θέλουν να το παίξουν ήρωες, αλλά γιατί έχουν μάθει να εκτιμούν την ομορφιά της φύσης και έχουν πληγωθεί βαθιά. Έχουν καταλάβει πού βρίσκεται η χαρά και η απόλαυση: σε ένα μαγεμένο ακρογιάλι, στο πυκνό σκιερό δάσος, στο πλατσούρισμα και τις βουτιές στα καθαρά νερά, σε ένα ηλιοβασίλεμα από την κορφή του Ερημίτη. Δε θα κάτσουν να ερίσουν για λύσεις αναλώνοντας το χρόνο τους σε καυγάδες και άνευ ουσίας συζητήσεις. Θα δράσουν σαν ομάδα με άμεσο τρόπο.
Η μυστική αποστολή είναι η έκφραση της ευαισθησίας και ανησυχίας ενός ενήλικα που ζει με και για τα παιδιά. Ενός ενήλικα που έμπρακτα αποδεικνύει πως αναγνωρίζει τα όνειρα και τις δυνατότητές τους. Είναι όμως και ένα νοερό τραγούδι για τη φιλία, την αλληλοεκτίμηση, την αγάπη, τη συγγνώμη, το μοίρασμα και την ολοκλήρωση.
«Ναι» συλλογίστηκε όταν έμεινε μόνος του «είναι πολύ ωραίο αυτό που νοιώθεις όταν κάνεις κάτι καλό!» Έπειτα, έκλεισε τα μάτια του κι αποκοιμήθηκε.
«Μυστική αποστολή»: ένα μυθιστόρημα που απευθύνεται και σε εμάς τους μεγάλους, γιατί τις χρειαζόμαστε τις αλήθειες των παιδικών φωνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου