Φάρος, ένα σύμβολο

Συνυφασμένος με τη ναυτική μας παράδοση, ο φάρος υπήρξε σημείο αναφοράς, ελπίδας, παρηγοριάς, μια στοργική αγκαλιά, ένα φως μέσα στο αδιαπέραστο σκοτάδι θάλασσας και ουρανού.

Η μεγάλης έκτασης ακτογραμμή της Ελλάδας και τα νησιωτικά της συμπλέγματα οδήγησαν στην υλοποίηση μιας πιο σίγουρης κατασκευής που θα καθοδηγούσε τους ναυτικούς στα πελάγη της.

Εικάζεται ότι το πρώτο φως στην ελεύθερη Ελλάδα άναψε το 1827 στην Αίγινα επί κυβερνήσεως Καποδίστρια αν και δεν επρόκειτο για φάρο αλλά για φανό. Πάντως μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα το φαρικό δίκτυο της χώρας είναι εντυπωσιακό. Γαλλικές και αγγλικές εταιρείες δημιουργούν νέες «εστίες καθοδήγησης» με συγκεκριμένη αρχιτεκτονική. Πολλοί φάροι σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αρκετοί έχουν ανακαινιστεί, κάποιοι έχουν γίνει μουσεία.

Το πέρασμα του χρόνου στιγμάτισε και τον τρόπο λειτουργίας του φάρου.

Ο φάρος της Αλεξάνδρειας ο οποίος είχε χαρακτηριστεί και ως ένα από τα επτά θαύματα, χτισμένος πάνω στο νησί Φάρος ήταν ένα εντυπωσιακό οικοδόμημα που για να συντηρηθεί η φλόγα του χρειαζόταν πληθώρα καύσιμης ύλης.

Από τα καυσόξυλα του μακρινού χθες, τα κάρβουνα και τα αντίστοιχά τους περάσαμε στην ασετιλίνη και το πετρέλαιο, τότε που η λειτουργία του φάρου στηριζόταν στο κούρδισμα. Από το 1980 και μετά η τεχνολογία ανοίγει μία νέα εποχή. Οι φάροι αυτοματοποιούνται είτε ηλεκτρικά είτε με ηλιακή ενέργεια.

Και οι φαροφύλακες, αφέντες και υποτακτικοί συνάμα, μοιάζουν να περνάνε κι αυτοί στις σελίδες της ιστορίας.