Ελένη Στασινού: Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά

Με μια έκρηξη ζωής ξεκινάει η αφήγηση που θα δέσει στο άρμα της τέσσερις ιστορίες.

Ο Ζοχάρ, μεγαλώνει σε ένα ελεύθερο περιβάλλον, με σωστή καθοδήγηση, καλούμενος αυτός να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Θα καταφύγει στον κόσμο των βιβλίων, μέχρις ότου μια νέα ζωή τον γεμίσει αγάπη, μια αγάπη που θέλει να μεταδώσει παντού.

Η Έλι, που γίνεται Ελίσα και μετά Ελισάβετ, δροσερή κοπέλα που μόλις πήρε το απολυτήριό της, θα γνωρίσει έναν παθιασμένο έρωτα δώδεκα ωρών. Αυτή θα είναι η σύντομη επανάστασή της, για να γυρίσει πίσω στη σύμβαση, δέσμια γεροντικών μυαλών. Μέχρι που η σκιά του θανάτου γίνει ο δρόμος για τη δική της αναγέννηση.

Ο Ζακχάρια, ένα ζαχαρένιο μικρό αγόρι, που θρέφεται και θρέφει με τον καλό λόγο και η μητέρα του, η χήρα Ταβιθά. Θα βρεθούν στο έλεος ενός σκληρού άντρα κι ο κόσμος τους θα σκοτεινιάσει. Μέχρι που η μυρωδιά χυλού που καίγεται στο λάδι θα βγάλει προς τα έξω μια κραυγή.

Ο Χαγκαντά και η Ταμάρ γνωρίζουν τη στέρηση, σε έναν κόσμο που βυθίζεται στην ανέχεια. Και οι δύο πλέκουν τα δικά τους όνειρα, μόνο που της Ταμάρ είναι πολύχρωμα, σαν τις ζώνες που φτιάχνει από την κύπερη, σαν τα ρούχα που υφαίνει. Ο Χαγκαντά θα πάρει λάθος δρόμο, όταν αποφασίσει να ξεπουλήσει συνείδηση και εντιμότητα, νομίζοντας έτσι ότι θα προστατέψει την αγαπημένη του γυναίκα. Μέχρι που άθελά του θα αποκαλυφθεί, γιατί τίποτα δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο, αλλά ούτε και το φως του φεγγαριού μπορεί να προστατέψει.

Κι ανάμεσά τους, συνοδοιπόροι τους, δεκάδες δευτεραγωνιστές, σαν τον Κεφά, τον Μοζέ, τον Αντρέ, τον Σημ, τη Σαλομά, τον Ειδωλολάτρη.

Κινούμενη στο γόνιμο έδαφος του μαγικού ρεαλισμού, η Ελένη Στασινού δημιουργεί ένα βιβλίο-παιχνίδι, (όπως το χαρακτηρίζει η ίδια, θυμίζοντάς μου τα παιδικά βιβλία όπου η ιστορία περνά στην άλλη μεριά της σελίδας κατά την προσφιλή θεωρία της γραμμής) που με αφετηρία του τη φανταστική Θαμβία, ξεδιπλώνει την πάλη ανάμεσα στους έχοντες και τους ενδεείς, τους άτιμους και τους ατιμασμένους, δεσμώτες και δέσμιοι όλοι τους στην καμπύλη του χρόνου που σαν μια γκρίζα αιθαλομίχλη καλύπτει την ασημαντότητα του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης. Άλλοι επιλέγουν να ζήσουν χωρίς φαντασία, χωρίς μνήμη, να ξοδέψουν άσκοπα το σήμερα. Άλλοι απλώνουν γύρω τους αγάπη σφιχτά πλεγμένη σαν δίχτυ ασφαλείας. Κάποιοι θα θάψουν τη συνείδησή τους, προσδοκώντας να ξαναβρούν τη νιότη τους σε δροσερά λευκά σεντόνια, ατραυμάτιστη και φλογερή. Όλοι δέσμιοι ενός χρόνου που ξοδεύεται αναμασώντας ή αποφεύγοντας το παρελθόν ή ζώντας σαν τον ασυλλόγιστο τζίτζικα του θέρους. Ή ακόμα σωρεύοντας εφόδια ενός αβέβαιου μέλλοντος, χάνοντας το παρόν, μέχρι που η μυρωδιά του θανάτου θα τους ταρακουνήσει. Και κάπου, μια κραυγή, διέξοδος πάλης αρχέγονης, γκρεμίζει θεούς και ήρωες από τα βάθρα τους.

Πρέπει να υπερβείς τους φόβους σου, αλλιώς δεν αξίζει τον κόπο να ζεις. Γιατί δεν είμαστε άλλο παρά αίμα που κυλάει, τρεφόμαστε με οξυγόνο, για να βγάλουμε αέρια δύσοσμα, κι η σφριγηλή σάρκα μαραίνεται από τον χρόνο, όμως υπάρχει εκείνο το κρυφό πορτάκι που οδηγεί στην ψυχή. Μια μαγική σπηλιά που μέσα της κρύβει τα όνειρα, τους πόθους, τους φόβους και τόσα ερωτήματα και αγωνίες που μόνον αυτός που θα τολμήσει να διαβεί, θα διαλύσει μύθους και σύμβολα και ίσως γίνει ένας οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά.

Η γραφή της Ελένης Στασινού, μαγική, ρέει σαν νερό καθάριο, δελεαστικό, που μας καλεί να βρέξουμε τα πόδια μας μέχρι που μας αποπλανεί και βυθιζόμαστε εντός του λυτρωτικά. Και τότε, ξαπλωμένοι ανάσκελα, κοιτώντας τον ήλιο κατάματα, χαμογελάμε ευδαίμονες για την απόλαυση που αξιωθήκαμε.

 

Εργογραφία της Ελένης Στασινού:

Μυθιστορήματα:

Η κουμπάρα η Μαργαρίτα, Μπουκουμάνης, 1997

Απόδραση προς το φως, Πύρινος Κόσμος, 1999

Ο Στέφανος του ελαιώνα, Όμβρος, 2000

Η Αγία πόρνη της καρδιάς του, Εμπειρία Εκδοτική, 2002

Η αυτοκρατορία των δήθεν, Εμπειρία Εκδοτική, 2003

Οντισιόν, Εμπειρία Εκδοτική, 2004

Νύχτες υποταγής, Άγκυρα, 2008

Η γυναίκα των Δελφών, Ωκεανός, 2011

Οι Πιρογιέρηδες του Έρωτα, Όστρια, 2014

Ο Χορός των Κρυστάλλων, Χίλων εκδοτική, 2014

Βρωμοθήλυκα της ιστορίας, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2016

Μαινάδες του Κηφισού, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2018

Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά, Εκδόσεις Γκοβόστη,2022

Ποιητικές συλλογές:

Οι οδύνες της μετάλλαξης, εκδόσεις Δίφρος, 1991

Πιο πέρα, Εκδόσεις Ergo, 1998

Συλλογικό έργο:

Το λιμάνι της ζωής μου, Εμπειρία Εκδοτική, 2007

Χάρης Γαντζούδης: Ζωή που υπήρξε

Η καινούρια ποιητική συλλογή του Χάρη Γαντζούδη ξεχειλίζει συναίσθημα. Στίχοι μοναδικοί, καρφιά του ερωτικού παραλογισμού στην καρδιά, μαχαιριές που αφήνουν σημάδια στο σώμα και την ψυχή, κραυγή στην παραζάλη της μοναξιάς και της απελπισίας.

Στίχοι που μιλούν χωρίς να φοβούνται την έκθεση στα μάτια μας, λέξεις που πλέκονται σε ένα γαϊτανάκι έρωτα και πάθους, πόθου εφήμερου αλλά και παντοτινού, φωνές άηχες ώσπου γίνονται μόνιμος σύντροφος, το ζενίθ και το ναδίρ αυτής της κινητήριας δύναμης που ρέει και θρέφει, καθορίζει, στιγματίζει, αφήνει κατάλοιπα αγιάτρευτα και αναμνήσεις γλυκόπικρες.

Ζωή που υπήρξε, ζωή που το φάντασμά της στοιχειώνει, ζωή που ο ποιητής προσπαθεί να αναπλάσει, να ξαναζήσει. Στιγμές που ίσως και να πίστεψε ότι θα διαρκέσουν, στιγμές που τώρα τον χλευάζουν. Στιγμές που δεν θέλει να αφήσει πίσω του. Κλείνεται μέσα τους και τον τυλίγουν σαν ένα ρούχο μαλακό, ποτισμένο από το άρωμα της ανάμνησης.

Κι ο χρόνος της μοναξιάς κυλάει αλύπητα. Εκείνος όμως κοιτάζει την άμμο στην κλεψύδρα της θύμησης, και προτού αδειάσει, την γυρίζει ανάποδα κι ο χρόνος μετράει από την αρχή.

Ζούμε τις αναμνήσεις μας, ζούμε μέσα από αυτές, κι είναι φορές που ζούμε μόνο για αυτές. Θυμόμαστε εκείνη τη ζωή που υπήρξε, εκείνη που μας έδωσε και μας πήρε, μας πόνεσε και μας γιάτρεψε, μας έκανε δυνατούς και αδύναμους συνάμα. Μα είναι η δική μας η ζωή, κι όσο κι αν λέμε ότι αν είχαμε την ευκαιρία θα την αλλάζαμε, κάτι πάντα θα μας τραβάει εκεί, στο συρτάρι των αναμνήσεων: να το ανοίγουμε και να βλέπουμε ξανά φωτογραφίες, γράμματα με ξέθωρο μαβί μελάνι, καρδούλες και στιχάκια, αμέτρητα “σ’ αγαπώ”, εισιτήρια και αποκόμματα, ένα τριαντάφυλλο που με τόση φροντίδα αποξηράναμε, βότσαλα που πάνω τους άφησαν αποτύπωμα δυο σώματα, τόσα κι άλλα τόσα να συντροφεύουν τον χειμώνα της καρδιάς μας.

Ο Χάρης και η συλλογή του θα μπουν και στο δικό μου συρτάρι με τις πολύτιμες αναμνήσεις. Γιατί πώς να ξεχάσω τη βραδιά του Αυγούστου που τα αστέρια είχαν σκύψει κι εκείνα να δουν τι ήταν αυτό που διάβαζα και με είχε συνεπάρει τόσο. Κάθε φορά που θα ανατρέχω στους στίχους του, ένα θα θυμάμαι: εκείνα που υπήρξαν, αλλά και εκείνα που θα υπάρξουν ξανά. Και θα τον ευχαριστώ που ο πόνος, η τρυφερότητα, οι αγωνίες που αναβλύζουν οι στίχοι του, μου χάρισαν ένα ακόμα μάθημα ζωής.

 

Εργογραφία του Χάρη Γαντζούδη:

Οι πρώτες σελίδες, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα

Κύκλοι στη θάλασσα... και άλλες ιστορίες, διηγήματα, Εκδόσεις microstory.gr

Δικό μου, δικό μου, παραμύθι, Εκδόσεις microstory.gr

Για μια πόλη, νουβέλα, Εκδόσεις Bookstars

Μα δε θέλω αδερφάκι, παραμύθι, Εκδόσεις Bookstars

First pages, διηγήματα, Εκδόσεις Σαΐτα

Τα κενά... κι άλλα σκόρπια συναισθήματα, ποιήματα, Εκδόσεις τοβιβλιο

Σώματα, ποιήματα, Εκδόσεις Θράκα

Η απεργία των λαχανικών, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα

Ν´ αντέχω, ποιήματα, Εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο 

Ένα ψάρι που φοβάται τον βυθό, παραμύθι, Εκδόσεις Σαΐτα

Κλικ δευτερολέπτων, μικρά πεζά, Εκδόσεις Λέμβος

Ας κάνουμε απόψε ένα... παιδί, θέατρο, Εκδόσεις Όστρια

Ελεονόρα, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Λέμβος

Τραύματα, διηγήματα, Εκδόσεις Λέμβος

Ζωή που υπήρξε, ποιήματα, Εκδόσεις Οδός Πανός.

Γνωρίστε τον συγγραφέα στο https://gantzoudisc.blogspot.com