Πού βρίσκεται επιτέλους αυτός ο τέλειος σύντροφος; Η δική μου απάντηση είναι ένα διήγημά μου στο τεύχος 32 του Fresh magazine, ενός περιοδικού με ιατρικά αλλά και θέματα σχετικά με τις τέχνες και το λόγο. Το περιοδικό έχει γενέτειρά του το Ηράκλειο και διανέμεται σε όλη την Κρήτη.
Ο τέλειος σύντροφος
Ο εαυτός μου είναι ο παλιάτσος των άλλων.
Μου έμεινε η φράση, αποκύημα εαρινής λογοπλαστικής διάθεσης. Εξάλλου, από τον ήλιο πιο λαμπρή είναι και η καθημερινή επιβεβαίωσή της στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους.
Γιατί τα θέλω μου δεν είναι τα δικά τους;
Θέλω:
Να μπορώ να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ, χωρίς κάποιος να μου κάνει την ανόητη ερώτηση: «Κοιμάσαι τώρα;»
Να περπατάω στους δρόμους της πόλης χαζεύοντας άψυχα και έμψυχα και να μην ακούσω τη μόνιμη επωδό: «Θα μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο έτσι που πηγαίνεις!»
Να κάτσω βράδυ στην αμμουδιά, να κοιτάζω τα αστέρια και να τρώω παγωτό και να μη φτάσει στα αυτιά μου το: «Γιατί δεν καθόμασταν σε ένα ζαχαροπλαστείο καλύτερα;»
Να πάρω κάτι σαν εκείνο το παραδοσιακό αγγλικό καλάθι του πικνικ και να βρεθώ σε ένα δάσος, αλλά να μην ακούσω πριν το «θα μας φάνε οι μύγες βρε παιδάκι μου, άσε τα μικρόβια πια!»
Να μείνω μέσα κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους γιατί είναι κάποιες στιγμές που προτιμώ την παρέα του εαυτού μου και να μη χαρακτηριστώ αμέσως σαν μισάνθρωπος.
Να βολευτώ στον καναπέ και να διαβάζω ποίηση δυνατά χωρίς να με κοιτάζουν σαν να προσγειώθηκα στη Γη από ξένο πλανητικό σύστημα.
Να μπορώ όταν οι άλλοι έχουν μπει στη θάλασσα να χαρούν το μπάνιο τους, να καθίσω στη σκιά και να γράψω με την ησυχία μου χωρίς να εισπράξω άλλη μία μομφή του τύπου «η ζωή δεν είναι να γράφεις συνέχεια, την αφήνεις και φεύγει μέσα από τα χέρια σου!»
Να σηκωθώ πολύ πρωί και να ανακαλύψω την ανατολή του ήλιου χωρίς τη νυσταγμένη μουρμούρα «ούτε τα κοκόρια δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη!»
Να απολαύσω τα πανέμορφα χρώματα της δύσης χωρίς το μονότονο «πάει κι αυτή η μέρα, βράδιασε!»
Να βρέχει και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα χωρίς κάποιος να μου πει «βγες αμέσως από το νερό, κινδυνεύεις από τους κεραυνούς!»
Να είναι τέλος καλοκαιριού και να μαζεύω βατόμουρα χωρίς τη νουθεσία «πού πας ξυπόλητη στα αγκάθια!» που μεταφράζεται πως πρέπει να φορέσω τουλάχιστον πανοπλία και να ξεκινήσω για τη Σταυροφορία.
Να βάλω μουσική και να χορεύω μόνη μου χωρίς την απορία «έξω από το σπίτι, δε χορεύεις ποτέ!»
Να μπορώ να ακολουθήσω το δρόμο που θέλω χωρίς να ακούσω μία ακόμη φορά «δεν πάμε καλά από εδώ, όλος ο κόσμος πηγαίνει από την άλλη μεριά!»
Να διαβάζω το βράδυ και να μπορώ να βυθιστώ στις λέξεις χωρίς να είμαι σε αναμονή του «πότε θα σβήσεις επιτέλους αυτό το φως;»
Να κοιτάζω τον άλλον στα μάτια και να μην ακούω το «γιατί έχεις αυτό το περίεργο ύφος;»
Να δίνω χωρίς ο άλλος να αναρωτιέται γιατί, αλλά απλά να το αποδέχεται.
Αυτά είναι τα δικά μου θέλω σημαντικά και ασήμαντα, μικρά και μεγάλα καθημερινά.
«Ο εαυτός τους είναι ο παλιάτσος τους!» άκουσα από το πουθενά.
Ποιος μίλησε; Γύρισα και κοίταξα το βέλγικο λυκόσκυλό μου.
«Εσύ μίλησες; Μπορεί να είσαι κι ο άλλος μου εαυτός!» γέλασα και του χάιδεψα το σβέρκο. Τα σκυλίσια μάτια με κοίταξαν με ανυπόκριτη αγάπη…
Τα είπες όλα... Σε ευχαριστώ για το χαμόγελο που γεννήθηκε στο πρόσωπό μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο, καλή μου Ιωάννα, παρότι δεν τα είπα όλα, γιατί αν τα έλεγα, θα έγραφα μυθιστόρημα και όχι διήγημα. Τα θέλω μας είναι πιο σημαντικά σίγουρα, αυτά που έγραψα είναι τα ανώδυνα, μικρά και καθημερινά. Πιστεύω όμως πως αν έχει κανείς αυτά, είναι έτοιμος πια για τα άλλα τα πιο μεγάλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτάθηκα σε πολλά μα κρατώ και επαναλαμβάνω παρά τη ματαιότητα"να κλειστώ μέσα στους τέσσερις τοίχους χωρίς να κινδυνεύω να χαρακτηριστώ μισάνθρωπος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς προς αυτό που διάβασα γενικότερα ένα λέω "έχεις φαντασία και ταλέντο στη πένα".Καλή συνέχεια.
Καλημέρα Μαρία μου και σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαίριο και "straight to the point", που λένε. Για να μπορεί κάποιος/α να σε καταλαβαίνει, να σε έχει και να σε κατέχει, πρέπει να μπορεί να βιώνει μαζί σου μικρές και μεγάλες "εξαφανίσεις"... να χάνεστε σε πράγματα, βλέμματα, ακούσματα, εικόνες, μυρωδιές και αγγίγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μυαλό μου είσαι...Στο μόνο που δε συμφωνώ είναι το έχω και κατέχω. Κανείς δεν είναι κανενός.
ΑπάντησηΔιαγραφή