Στην πολυθρύλητη Αιόλου

Ο δρόμος που πήρε το όνομά του από τον θεό των ανέμων, τον Αίολο, σχεδιάστηκε το 1833 από τον Κλεάνθη και τον Σάουμπερτ και ήταν ο πρώτος της Αθήνας που στρώθηκε με αμμοχάλικο το 1860. Έκτοτε, η Αιόλου απόκτησε τα νεοκλασικά της κτίρια, τους φωτεινούς σηματοδότες της, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και οι πολυόροφες πολυκατοικίες. Ο δρόμος γνώρισε μεγάλη εμπορική ακμή. Στην εποχή που διανύουμε πια, η Αιόλου έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές, καθώς το μοντέρνο και το παλιομοδίτικο, το ερείπιο και το ανακαινισμένο, το λαϊκό και το νεολαιίστικο συνυπάρχουν.  Και σε πείσμα των καιρών παραμένει ζωντανή.

Επέλεξα αυτές τις τρεις φωτογραφίες που απεικονίζουν τρία κτίρια πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Το καθένα έχει τη δική του ομορφιά και φυσικά μακρόχρονη ιστορία. Ακόμα και σε αυτό όπου η εγκατάλειψη και η φθορά είναι εμφανείς, δεν χορταίνει το μάτι να κοιτάζει τα μαρμάρινα φουρούσια που καταλήγουν σε κεφαλές λιονταριών.
Η Αθήνα του τσιμέντου, του άγχους και των ρύπων είναι πάντα γεμάτη εκπλήξεις. Δεν συμφωνείτε;