Φώτης Δούσος: Χίμαιρα

Μια συλλογή διηγημάτων μού θυμίζει πάντα μία γκαλερί όπου εκτίθενται έργα ενός ή διαφορετικών δημιουργών.

Η «Χίμαιρα» του Φώτη Δούσου μπαίνει σε διαφορετικό χώρο. Εκτίθεται σε πινακοθήκη. Τι θέλω να πω με αυτό; Κατά την άποψή μου, αυτή η δουλειά έχει ήδη κριθεί. Με την αποτύπωσή της από τον δημιουργό της και την απελευθέρωσή της σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή από τις εκδόσεις Σαΐτα  δίνεται η δυνατότητα σε όλους εμάς τους αναγνώστες να γνωρίσουμε όχι μόνο μια εξαιρετική ικανότητα έκφρασης, αλλά και μία θεώρηση του παλιού και δεδομένου μέσα από νέα κανάλια.

Πολλά είναι τα διηγήματα που συνθέτουν τη συλλογή, άλλα πολύ μικρά, μόλις δύο γραμμές, και άλλα σε μια πιο κλασσική, για αυτό το είδος, έκταση. Διηγήματα και μικροδιηγήματα που θρυμματίζουν και ανασυνθέτουν τη φυσική εικόνα μέσα από το πρίσμα της αλληγορικής ευλυγισίας.

Ο συγγραφέας, αφήνοντάς τα στην κρίση μας, έχει δώσει κάποιους ορισμούς θεματικών: Ψευδοφυσική, ποστ φολκλορ, παραβολή μη θρησκευτικού περιεχομένου. Τι σημαίνουν άραγε αυτές οι κατηγοριοποιήσεις; Αυτό, ο δημιουργός το αφήνει να το ανακαλύψει ο αναγνώστης. Δε θα σταθώ στο να κολλήσω ετικέτες ούτε να αναλύσω το κατά πόσο αυτές οι «ταμπέλες» προσδιορίζουν τα διηγήματα. Εξάλλου οι κάθε μορφής κανόνες μού δημιουργούν πάντα μία ελαφριά δυσφορία. Θα περιοριστώ στο να πω πως συλλογές διηγημάτων έχω διαβάσει πολλές. Άλλες μου έκαναν εντύπωση, άλλες όχι. Η «Χίμαιρα» όχι μόνο με εντυπωσίασε, αλλά με έβαλε στη διαδικασία να αναλύσω με τη σειρά μου μπαίνοντας στη θέση του δημιουργού της, αλλά και μέσα από τη δική μου θεώρηση του ορατού και αόρατου κόσμου.

Έχοντας κατά νου την τριπλή απεικόνιση της Χίμαιρας ως συνδυασμό λιονταριού, κατσίκας και φιδιού ή δράκου, δε μπορώ παρά να οδηγηθώ στο ότι χιμαιρικά είναι τα όντα τα πλασμένα από ετερόκλητα στοιχεία. Υπάρχουν τέτοια όντα; Αν δούμε με τα μάτια της περιορισμένης ανθρώπινης λογικής, θα απαντήσουμε αρνητικά. Αν κοιτάξουμε όμως με πνεύμα αναλυτικό και με όπλο τη φαντασία, θα κατανοήσουμε πλήρως το χιμαιρικό. Αυτό που ονομάζουμε ανέφικτο, χρησιμοποιώντας συνήθως τη φράση «κυνηγάει χίμαιρες».

Ανέφικτο δεν υπάρχει, όταν κάθε τι μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλότροπα, ξεφεύγοντας από στεγανά που περιορίζουν φαντασία, δημιουργία και εξέλιξη.

Θαύμασα πραγματικά την δεινότητα και τον τρόπο σκέψης του Φώτη Δούσου. Ρούφηξα τις μικρές και μεγάλες του ιστορίες και έφτασα στο τέλος τους, γνωρίζοντας ότι την ψηφιακή μου βιβλιοθήκη στολίζει ένα ακόμη πολύτιμο πετράδι.

Αγαπημένα μου το «Χρονικό απαγόρευσης ακραίων συναισθημάτων», «Έχασα τη σκιά μου», «Πολιορκία», «Αντιβιβλιοθήκη», «Ο Μίδας των γυαλιών», «Πυξίδα», «Μετεωρίτης», «Έκλειψη Ηλίου», «Ορυχείο» και τέλος, το αριστουργηματικό «Πηγάδι».

 Εδώ μπορείτε να πατήσετε  για δωρεάν κατέβασμα σε pdf είτε για ανάγνωση σαν εικονικό βιβλίο από το Issuu.