Γουίλ Λάβεντερ: Κυριαρχία

Ο δολοφόνος ξαναγυρίζει στον τόπο του εγκλήματος;

Το προφανές δεν είναι αρκετό για την καθηγήτρια του Χάρβαρντ Άλεξ Σίπλι. Δεκαπέντε χρόνια πριν, κίνησε τις διαδικασίες για να αθωωθεί ο καθηγητής Λογοτεχνίας Ρίτσαρντ Άλντις. Ο τελευταίος είχε εκτίσει ήδη δώδεκα χρόνια φυλάκισης για δύο φόνους που δεν διέπραξε.

Πόσο σίγουρη μπορεί να είναι η Άλεξ όταν το μοτίβο των φόνων επαναλαμβάνεται; Δεκαπέντε χρόνια μετά την αθώωση του καθηγητή, κάποιος έχει βάλει στόχο του να εξαφανίσει όσους τότε συμμετείχαν σε ένα ιδιότυπο λογοτεχνικό μάθημα.

Εννέα άτομα, πέντε άνδρες, τέσσερις γυναίκες. Και αν ο ένας από αυτούς κρίθηκε ότι είχε κάθε λόγο να αυτοκτονήσει, το πώς και το γιατί των επόμενων θανάτων, δεν αφήνει άλλα περιθώρια. Ο κλοιός σφίγγει, κανένας δεν είναι αθώος, κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται καθώς ο εφιάλτης εντείνεται, αυξάνει τις εικασίες.

Ένα θρίλερ με όλη τη σημασία του όρου. Πολλές στιγμές μου θύμισε την ασφυκτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί η Άγκαθα Κρίστι. Διαβάζοντας, είχα την εντύπωση ότι όλο και περισσότερα σύννεφα μαζεύονταν στον ουρανό -κι ας ήταν η μέρα ηλιόλουστη- κι ότι ο αέρας λιγόστευε δυσκολεύοντας την αναπνοή.

Ο συγγραφέας με την Κυριαρχία του κυριαρχεί στην κυριολεξία. Έξυπνα στημένη η πλοκή του, δεν αφήνει τον αναγνώστη στιγμή σε ησυχία, καθώς ανά δύο ή τρία κεφάλαια, τον κατευθύνει από το χθες στο σήμερα και πάλι πίσω. Τελειώνεις μια ενότητα κι αναρωτιέσαι: «Μα τι γίνεται; Θα μας τρελάνει; Ποιος είναι ο δολοφόνος;»

Η συγκεκριμένη απάντηση βέβαια ενδιαφέρει τον αναγνώστη που θα το διαβάσει απλά σαν ένα αστυνομικό θρίλερ. Αυτό όμως είναι μόνο η επιφάνεια, γιατί όλη η δομή και η εξέλιξη του μύθου, ακόμη κι ο τίτλος του μυθιστορήματος, στοχεύουν να μας παρασύρουν στο παιχνίδι μέσα στο παιχνίδι. Το πώς μπορεί να εξουσιάσει κανείς με μια μορφή ψυχολογικής βίας η οποία όμως παρουσιάζεται με το ένδυμα της λογοτεχνικής αυθεντίας. Και αυτή η τελευταία πάλι φαίνεται να καταλήγει στην πρωτιά και κυριαρχία, γυρίζοντάς μας στην αρχή του κύκλου για να εκτελέσουμε αυτή τη φορά την αντίστροφη πορεία.

Ποια είναι αλήθεια η Διαδικασία; Πότε το παιχνίδι αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο; Ή μήπως είχε ξεφύγει από την αρχή, από την πρώτη στιγμή που κάποιος αποφάσισε να ασχοληθεί εξονυχιστικά με ένα συγγραφέα φάντασμα;

Στο μυθιστόρημα, επί δεκαετίες οι λογοτεχνικοί κύκλοι προσπαθούν να ρίξουν φως στο μυστήριο του Πολ Φάλοουζ. Σύντομα, η αναζήτηση ξεφεύγει από το αρχικό λογοτεχνικό ενδιαφέρον και την εμβάθυνση στο κείμενο του μυστηριώδους συγγραφέα.

Βρίσκω τον Λάβεντερ ιδιαίτερα ικανό στο να κατευθύνει τον αναγνώστη του εκεί που θέλει. Κι αυτό που θέλει να δείξει ο συγγραφέας πιστεύω ότι είναι το πώς ακόμη και κάτι αθώο μπορεί να διαστρέψει τον ανθρώπινο νου. Πώς η αναζήτηση της γνώσης μπορεί να οδηγήσει σε μονομανία αν ο άνθρωπος ξεχάσει την ουσία κοιτάζοντας το δέντρο κι όχι το δάσος.

Κυριαρχία: ένα ψυχολογικό παιχνίδι επικράτησης και εξουσίας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.