Χαρά, Αφροδίτη, Αθηνά: μία τριάδα κάθε άλλο παρά αγία, και από την άλλη μία οικογένεια γροθιά παρά την ιδιότυπη σύνθεσή της.
Τρεις γυναίκες, η γιαγιά και οι δύο εγγονές της ξεκινούν ένα ταξίδι στην Αίγυπτο με αφετηρία του το Κάιρο και τελικό προορισμό την Αλεξάνδρεια, εκεί που το αίμα της καταγωγής τις καλεί.
Τρία ονόματα και μη χωριά, καθώς οι κάτοχοί τους μοιάζουν να μη φέρουν καμία ευθύνη για την απόκτησή τους.
Η γιαγιά, η Χαρά δηλαδή, θυμίζει απόμαχο στρατηγό που μοιράζει απλόχερα τις διαταγές, αλλά φειδωλά τα χαμόγελα. Ετοιμάζεται να ρίξει μια βόμβα μεγατόνων, αλλά μέχρι την κατάλληλη στιγμή τηρεί σιγήν ιχθύος, αναπολώντας κομμάτια από τη ζωή της με τη βοήθεια κιτρινισμένων φωτογραφιών.
Η μεγαλύτερη αδερφή, η Αφροδίτη, έχει αναλάβει τα ηνία της οικογένειας, αναπληρώνοντας την απουσία των γονιών. Η εξωτερική της εμφάνιση δεν συνάδει ακριβώς με το όνομά της, σίγουρα δεν είναι η μοιραία γυναίκα, αυτό όμως οφείλεται στο ότι η ίδια έχει αντικαταστήσει τα θέλω της από δεσμευτικά πρέπει.
Η μικρότερη αδερφή, η Αθηνά, φυσικά και δεν έχει καμία σχέση με τη θεά της σοφίας. Το «άρπαξε τη μέρα» είναι το ρητό που την αντιπροσωπεύει με όσες «συμφορές» το τελευταίο συνεπάγεται.
Το οδοιπορικό στο Κάιρο θα φέρει κοντά τους ένα αλλοπρόσαλλο ζευγάρι ελληνοαμερικάνων μαζί με τον προσωπικό τους ξεναγό, τον Γιάννη, παλιά γνωριμία της Αφροδίτης. Η τελευταία έχει φτάσει ήδη στα όριά της καθώς μακρόθεν προσπαθεί να κανονίσει τις λεπτομέρειες του επικείμενου γάμου της στις ραδιοσυχνότητες του οποίου κάνει ήδη παράσιτα η άσπονδη μέλλουσα πεθερά της.
Καθένας από τους πρωταγωνιστές, αλλά και τα δεύτερα πρόσωπα του μυθιστορήματος, βιώνει αυτό το ταξίδι με ένα διαφορετικό τρόπο.
Και κάπου εκεί, περνώντας από τη Σκύλα και τη Χάρυβδη, θα φτάσουν στη δική τους Ιθάκη. Θα τους αλλάξει αυτή η διαδρομή, θα είναι το έναυσμα για κάτι διαφορετικό ή θα μείνουν όλα «καλώς καμωμένα»;
Η Κατερίνα Παπανικολάου κινεί αριστοτεχνικά τα νήματα και τους ήρωές της, φτιάχνοντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που αντιστοιχεί με ακρίβεια στην πολυπολιτισμική πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Τα βιώματα, οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις των τριών γυναικών και του άντρα που «τρυπώνει» στην παρέα τους δίνονται ανάγλυφα, επιτρέποντάς μας να οικειοποιηθούμε το δικό τους ταξίδι.
Το είδος της γραφής είναι από τα αγαπημένα μου: από τη μία πιάνει τον παλμό ενός κοινού που αναγνωρίζει τις πνευματώδεις, δεικτικές ή γλαφυρές ατάκες σε συνδυασμό με τις αναφορές σε ταινίες ή περσόνες που στον μοντέρνο προσωπικό της λόγο αναφέρεται η βασική ηρωίδα Αφροδίτη. Κι από την άλλη, υποστηρίζει την επαφή με ευρύτερες ηλικιακές ομάδες καθώς τα κεφάλαια που αφορούν τη Χαρά εγκιβωτίζονται έντεχνα με μία διαφορετική οδό οπτικής και ύφους.
Το «ραντεβού πίσω στο χρόνο» είναι ένα κίνητρο για να δούμε κάτω από ένα άλλο πρίσμα όσα θεωρούμε δεδομένα. Γιατί υπάρχουν στιγμές στη ζωή που το παρελθόν παύει να είναι μια καλώς ή κακώς φυλαγμένη ανάμνηση και γίνεται ορμητικό ποτάμι που σε προκαλεί να παλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον.
Ραντεβού πίσω στο χρόνο: ένα δροσερό και απολαυστικό ταξίδι σε όσα ζήσαμε κι όσα ελπίζουμε να ζήσουμε ακόμα.
Μια ακόμα πολύ καλή κριτική Ευρυδίκη. Όπως ξέρεις σε εμπιστεύομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Γιάννη! Και με την ευκαιρία, καλή επιτυχία στο νέο σου μυθιστόρημα "τα ουγγρικά ψάρια"!
ΑπάντησηΔιαγραφή