Στα πλαίσια της συγγραφής του "Αραμπέλα/τα όρια της πίστης" ήταν πολλά αυτά που μου κίνησαν την περιέργεια να ασχοληθώ μαζί τους. Η κεντρική ιδέα ήταν η πίστη και τα όριά της, τι πιστεύει κανείς και γιατί. Και μετά άρχισε να γεμίζει το λευκό μου πλάνο. Τα Σκιαδικά θα αποτελούσαν το προοίμιο του μυθιστορήματός μου εντάσσοντας το ιστορικό γεγονός μέσα στη δική μου μυθοπλασία. Η διαμαρτυρία των σπουδαστών ενάντια στον Βαυαρό Όθωνα, τον Μάιο του 1859, μου δίνει το χρονικό και τοπικό πλαίσιο για να παρουσιάσω τον κεντρικό μου ήρωα, τον Άγγελο Κράλη, αυτόν που θα γνωρίσουμε μετέπειτα ως Βάγη. Είναι ένας φλογερός επαναστάτης, ένας δίκαιος άνθρωπος, ένας οραματιστής. Η αποπομπή του από την πατρική εστία θα τον οδηγήσει σε έναν απομονωμένο τόπο όπου θα προσαρμοστεί και θα ενταχθεί στην παρέα των δουλευτών της γης, των φτωχών μεροκαματιάρηδων.
Το επόμενο έναυσμα ήταν ένα κείμενο στο περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ το οποίο είχε να κάνει με την εύρεση της εικόνας της Παναγίας στο Αργοκοίλι της Νάξου. Ο αθρωπολόγος Charles Stewart γράφει το άρθρο "Οι ονειρευάμενοι: τα γεγονότα του 1930 στην Κόρωνο" και αναλύει θέματα πίστης και ευπιστίας. Αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρον και έγινε έμπνευση που κατέληξε στη δημιουργία μιας ανάλογης εν μέρει κατάστασης στον δικό μου μύθο.
Και μετά ήταν πολλά που ακολουθούσαν το ένα το άλλο σαν κομμάτια ξέχωρα που τραβούν μοναχά τους να βρουν το ταίρι τους. Μα εξάλλου το να φτιάχνει κάποιος μια ιστορία είναι σαν να έχει ένα μεγάλο άσπρο τελάρο κι έχει σκορπίσει επάνω του τα κομμάτια ενός παζλ που καλείται να ενώσει. Τα στήνεις τα κομμάτια σου, τα περιεργάζεσαι, βλέπεις τα σχήματα και τα χρώματά τους, τις εσοχές και τις εξοχές τους, ψάχνεις, ψάχνεις και αργά ή γρήγορα βρίσκεις το ταίρι του καθενός. Αυτά τα κομμάτια ήταν η μελέτη της περιόδου της Εικονομαχίας, η διαμάχη των καθολικών και των ορθόδοξων στις Κυκλάδες, το αγροτικό ζήτημα στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, οι λαϊκές παραδόσεις και τέλος οι θρύλοι και οι δοξασίες για τους βρυκόλακες που όσο κι αν φαίνεται απίστευτο άνθιζαν μέχρι τον 19ο αιώνα.
Για τον τόπο δανείστηκα πολλά στοιχεία από το νησί της Νάξου, χρησιμοποιώντας την εικόνα του Παλατιού των Ιησουιτών έξω από τους Μέλανες για να στήσω το δικό μου Μοναστήρι της Καλής Καρδιάς καθώς και τους αντίστοιχους ενετικούς πύργους για τη θερινή κατοικία του Στέφανο Καστίγιο.
Τέλος, το νησί που ακούει στο όνομα Κατένα δεν θα το βρείτε πουθενά στον χάρτη. Ελπίζω όμως να σας μαγέψει, έστω και ως φανταστικό.
Αν θέλετε να διαβάσετε το μυθιστόρημα "Αραμπέλα/τα όρια της πίστης" μπορείτε να το κατεβάσετε σε ψηφιακή μορφή δωρεάν πατώντας εδώ.
Για τον τόπο δανείστηκα πολλά στοιχεία από το νησί της Νάξου, χρησιμοποιώντας την εικόνα του Παλατιού των Ιησουιτών έξω από τους Μέλανες για να στήσω το δικό μου Μοναστήρι της Καλής Καρδιάς καθώς και τους αντίστοιχους ενετικούς πύργους για τη θερινή κατοικία του Στέφανο Καστίγιο.
Τέλος, το νησί που ακούει στο όνομα Κατένα δεν θα το βρείτε πουθενά στον χάρτη. Ελπίζω όμως να σας μαγέψει, έστω και ως φανταστικό.
Αν θέλετε να διαβάσετε το μυθιστόρημα "Αραμπέλα/τα όρια της πίστης" μπορείτε να το κατεβάσετε σε ψηφιακή μορφή δωρεάν πατώντας εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου