Μάντεψε ποιος

Η ομάδα ΖΕΝΙΘ, νέα παιδιά με φρέσκια ματιά στη ζωή του σήμερα, μια ζωή με τόσα αρνητικά και ελάχιστα θετικά, μετάγγισε το κέφι και την αισιοδοξία της μέσα από έντεκα σύντομα κείμενα-μονόλογους που ανέβασε στο σανίδι για τις ανάγκες μιας παράστασης ανθρωπιάς. Τα παιδιά κινητοποιήθηκαν αμέσως εκφράζοντας την ευαισθησία και ευαισθητοποίησή τους για να βοηθήσουν έναν φίλο σε ανάγκη. 

Το να φτάνεις στα όριά σου έχει δύο πλευρές. Τη θετική και την αρνητική. Το πρώτο αφορά ό,τι περιλαμβάνει η έκφραση «δίνω τον καλύτερό μου εαυτό». Το δεύτερο εκφράζει ό,τι μας φέρνει σε καταστάσεις που οδηγούν σε άρνηση και απαξίωση. Η ομάδα ΖΕΝΙΘ έδειξε και με την παράσταση, αλλά και με τα γραπτά της, πως αψηφά την άρνηση και αναζητά το θετικό, ακόμη και εκεί που μοιάζει να μην υπάρχει. 

Το ξεχωριστό με αυτά τα παιδιά δεν είναι μόνο πως από το τίποτα δημιούργησαν τα πάντα. Αλλά και το ότι παίζουν το δικό τους παιχνίδι, καλώντας τον θεατή αλλά και τον αναγνώστη να "μαντέψει", Το κοινό της παράστασης, άνθρωποι του τόπου καταγωγής ή διαμονής της ομάδας, είχε να δώσει λύση στο αίνιγμα "ποιος έγραψε τι", αφού άλλος ήταν ο δημιουργός του κειμένου και άλλος ο ερμηνευτής. Και ο αναγνώστης εντείνει την προσοχή του, γιατί αναπόφευκτα βλέπει μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες των άλλων, τον ίδιο του τον εαυτό, τη δική του καθημερινότητα, και κάτι ακόμη. Το παραπέρα που σημαίνει: Δεν θα ζήσω τη ζωή που μου ορίζετε, θα φτιάξω τους δικούς μου κανόνες στο παιχνίδι σας. 

Διάβασα με προσοχή τα έντεκα κείμενα. Αν ήταν μουσικά όργανα, θα έπαιζαν σε ρυθμό στακάτο. Γιατί αυτή τη μουσική έφερναν στα αυτιά μου οι λέξεις που λιτά αλλά περιεκτικά μου μετέδωσαν τον πόνο, την απορία, τη χαρά, την αγωνία, τον θυμό, την αναζήτηση τη δική τους που όμως είναι και δική μου. Κείμενα προσωπικές καταθέσεις. Καυτά μέσα στη συντομία τους. Δεν χρειάζονται φλυαρίες εξάλλου, αλλά συναίσθηση και δράση.

Σίγουρα βλέπει κανείς πιο θετικά τη ζωή όταν οι δικές του αγωνίες εκφράζονται από νεανικά χείλη. Όταν διαβάζεις για φιλίες που δεν στάθηκαν στο ύψος τους, για εκφοβισμό, για παραγκωνισμό, αποξένωση, περιθωριοποίηση, για την ανεργία, τις σχέσεις της οικογένειας, βιώματα των παιδιών αλλά και δικά σου, τότε βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο τον εαυτό σου, αυτόν που συνήθως εθελοτυφλείς να αναλύσεις. Σε στριμώχνουν τα λόγια τους, δεν έχεις να κάνεις πίσω, τώρα θες δε θες, θα τα αντιμετωπίσεις και θα απαντήσεις, αν όχι στους άλλους, σε εσένα πρώτα. Ποιοι είμαστε αλήθεια; Πώς βιώνουμε τη ζωή μας;

Τα κείμενα της ομάδας ΖΕΝΙΘ προσγειώθηκαν στη ΣΑΙΤΑ και με τη δική της βοήθεια πετάνε σήμερα παντού.

Τα συγχαρητήριά μου μαζί με την ευχή το όνομα της ομάδας τους να είναι πάντα και το moto της ζωής τους.