Το Λογοτεχνικό ταξίδι συνομιλεί με την Ευρυδίκη Αμανατίδου

[Συνέντευξη στον Χάρη Γαντζούδη] 

"Από την κάθε δημιουργία μου, κρατάω το μαγικό ταξίδι μέχρι το τέλος του, κρατάω όμως και σαν ό,τι πολύτιμο, τη ζεστασιά του κάθε αναγνώστη" 

Ευρυδίκη Αμανατίδου

      Το λογοτεχνικό της ταξίδι ξεκίνησε το 1991 με το παιδικό θεατρικό έργο "Ένα καπέλο για τον καθηγητή" το οποίο βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού. Από τότε μέχρι σήμερα έχει γράψει πολλά και διαφορετικά πράγματα όπως το συλλογικό μυθιστόρημα "Όσα ποτέ δεν είπαμε" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ωκεανός. Το Λογοτεχνικό Ταξίδι υποδέχεται την πολυγραφότατη συγγραφέα Ευρυδίκη Αμανατίδου και συνομιλεί μαζί της για τα έργα της.

Κυρία Αμανατίδου σας καλωσορίζω στο Λογοτεχνικό Ταξίδι. 

Καλώς σας βρήκα, ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Την εμφάνισή σας στη λογοτεχνία την κάνατε το 2006 με το βιβλίο «Στη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι θεοί». Μιλήστε μας λίγο για την πορεία σας μέχρι σήμερα.

Αυτή ήταν η επίσημη εμφάνισή μου στον χώρο της λογοτεχνίας ενηλίκων. Προ αυτής, επί χρόνια ασχολήθηκα με το παιδικό θέατρο, ξεκινώντας από το «ένα καπέλο για τον καθηγητή», το οποίο είχε βραβευτεί και από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1991.

Τον τελευταίο καιρό έχουν κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Σαΐτα πέντε βιβλία σας. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Πείτε μας λίγα λόγια για αυτά τα έργα σας.

Για εμένα δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο έντυπο και το ψηφιακό βιβλίο. Η διαδικασία δημιουργίας τους εξάλλου είναι η ίδια, απλά δεν υπάρχει το στάδιο του τυπογραφείου. Από πέρυσι φλέρταρα με την ιδέα να εκδώσω κάτι σε ψηφιακή μορφή. Η γνωριμία μου με τη Σαΐτα έγινε μέσω της κοινωνικής δικτύωσης. Μου άρεσε η ευθύτητα και η ειλικρίνεια του δημιουργού της, του Ηρακλή Λαμπαδαρίου, το σκεπτικό του, αλλά και το έργο που είχαν ήδη στο ενεργητικό τους οι εκδόσεις. Όσο για τα ψηφιακά μου βιβλία είναι τέσσερα παραμύθια που αγαπάω πολύ και μάλιστα τα δύο από αυτά έχουν δραματοποιηθεί και παρουσιαστεί παλαιότερα σε σχολεία και μια συλλογή διηγημάτων που έχω γράψει από κοινού με τον καλό φίλο από την Κρήτη, τον Γιάννη τον Λαμπράκη. Έχει τον τίτλο «Μαζί» και τα δεκαέξι διηγήματα που περιλαμβάνει έχουν γραφτεί με τους δυο δημιουργούς τους να αναλαμβάνουν ο καθένας έναν ή δύο ήρωες, δίνοντας μια διαφορετική οπτική στη μικρή φόρμα.

«Όσα ποτέ δεν είπαμε» τιτλοφορείται το νέο σας βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ωκεανός και το οποίο το συνυπογράφετε με άλλους 3 συγγραφείς. Ποια είναι η υπόθεσή του βιβλίου; Υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να πείτε και δεν τα έχετε πει μέχρι σήμερα;

Στο μυθιστόρημα, τρεις άνθρωποι που συνδέονται με σχέσεις μίσους και πάθους από παλιά, συναντιούνται στο σήμερα. Η Χρύσα και η Ευρυδίκη, αιώνιες αντίζηλες και το μήλον της έριδος, ο Τάσος. Τη βραδιά των γενεθλίων της Χρύσας, θα συμβεί κάτι που θα φέρει τα πάνω κάτω όπως συνηθίζουμε να λέμε. Και ένα καινούριο πρόσωπο εμφανίζεται στο προσκήνιο, ο αινιγματικός δημοσιογράφος Δημήτρης Δελής. Αυτό που έχω να πω είναι ότι το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται από συνεχείς ανατροπές αλλά και την συνύπαρξη τεσσάρων διαφορετικών γραφών που όχι μόνο δένουν αρμονικά μεταξύ τους αλλά και δίνουν στον αναγνώστη μια ακόμη πιο δυνατή εικόνα για τους ήρωες. Όσο για τα ανείπωτα λόγια, μα ο καθένας μας έχει λόγια απωθημένα σίγουρα, όμως κρατάμε κάτι για τον εαυτό μας, είτε γιατί δε θέλουμε να πληγώσουμε τους άλλους είτε εμάς τους ίδιους.

Ποιους Έλληνες συγγραφείς θαυμάζετε και με ποιους από αυτούς είστε φίλοι;

Καζαντζάκης από τους παλαιότερους. Όσο για τους νεότερους, δεν θα αναφερθώ ειδικά σε κάποιον. Οι φίλοι μου εξάλλου γνωρίζουν τις αδυναμίες μου.

Ως συγγραφέας έχετε ασχοληθεί με διάφορα είδη (Μυθιστόρημα, Διήγημα, Παραμύθι…). Ποιο σας εκφράζει περισσότερο και τι κρατάτε από το κάθε ένα;

Όλα με εκφράζουν, γιατί όλα αφορούν το παιχνίδι με τις λέξεις, όπως λέω πάντα. Από την κάθε δημιουργία μου, κρατάω το μαγικό ταξίδι μέχρι το τέλος του, κρατάω όμως και σαν ό,τι πολύτιμο, τη ζεστασιά του κάθε αναγνώστη.

Αν έπρεπε όλοι οι Έλληνες να διαβάσουν ένα βιβλίο σας, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

 Ψυχαναγκασμός μού ακούγεται αυτό. Θα έπρεπε να επιλέξω και τα αγαπάω εξίσου. Αφού όμως η ερώτηση ζητάει απάντηση, θα προτείνω το συλλογικό μας μυθιστόρημα, το «όσα ποτέ δεν είπαμε» που προαναφέραμε. Το αγαπάω ιδιαίτερα, γιατί αγαπάω ιδιαίτερα και τους συνδημιουργούς του και επίσης πιστεύω πως έχουμε δώσει τον καλύτερο μας εαυτό και στον αναγνώστη τέσσερις διαφορετικές γραφές που δημιουργούν ένα δομημένο σύνολο.

Τι σας κάνει αισιόδοξη σήμερα;

Το ότι συνεχίζω να θέλω να δημιουργώ.

Στον ελεύθερο χρόνο σας με τι ασχολείστε;

Με τις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας.

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας το αγαπημένο σας βιβλίο.

Η θεία Χούλια και ο γραφιάς του Λιόσα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Εγώ σας ευχαριστώ και εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια.

Βιογραφικό 

   Η Ευρυδίκη Αμανατίδου ζει στην Αθήνα.  Παρά το ότι σπούδασε νομικά, της αρέσει να παίζει με τις λέξεις, τα χαρτιά και τα μολύβια.

  Έργα της που έχουν εκδοθεί: «Ένα καπέλο για τον καθηγητή», Δελφίνι 1993 «Στη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι θεοί», Βασιλείου 2006 «Σιωπηλή πέτρα», Μίνωας 2007 «Η ακριβή ανάσα του νερού», Μίνωας 2009 «Ο φύλακας στο φάρο» Μίνωας 2011, «Η Πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα», «Το αεράκι και η καμινάδα», «Ο ήλιος που έχασε το δρόμο του» Σαΐτα 2012, «Το συναχωμένο ηφαίστειο», «Μαζί» Σαΐτα 2013 (συλλογή διηγημάτων με τον Γιάννη Λαμπράκη), "¨Οσα ποτέ δεν είπαμε",Ωκεανός,  συλλογικό μυθιστόρημα με το ψευδώνυμε Νία Μαγγέλου και συνδημιουργούς του τους Δημήτρη Νίκου, Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο και Χρύσα Λουλοπούλου. http://evriam.blogspot.gr/  ειναι το προσωπικό της ιστολόγιο.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό ταξίδι