Ελ Ρόι +ΑΒΓ: Ο άνδρας με την πουά γραβάτα

Τι συμβαίνει αλήθεια στο μυαλό του Ιάκωβου Λέδερμαν; Θα αποτελέσει άραγε την είδηση της ημέρας το ότι «φέρελπις εργαζόμενος στην τράπεζα Fabulous Life & Co βάζει τέλος στη ζωή του πέφτοντας στο κενό»;

Μια μαύρη κωμωδία σε θεατρική μορφή είναι η νέα συλλογική δουλειά των Ελ Ρόι +ΑΒΓ, (Αριστοτέλης Καλύβας, Βάιος (Άκης) Βαΐου, Γιάννης Φαρσάρης, Γιάννης Καρακατσανίδης) με το λογότυπο της Openbook-Ανοικτή Λογοτεχνία. Τιτλοφορείται «ο άνδρας με την πουά γραβάτα» και διανέμεται δωρεάν ψηφιακά.

Μαύρη κωμωδία λοιπόν, ήτοι το περιβόητο αυτό είδος όπου ένα βαρύ θέμα, όπως η αυτοκτονία εν προκειμένω, αντιμετωπίζεται με ειρωνική σπιρτάδα, εξορκίζοντας πρόσκαιρα το αναπόφευκτο ή μη αναστρέψιμο.

Ο αφηγητής με τη φωνή του οποίου ξεκινάει το έργο αναφέρεται στη σχετικότητα του χρόνου μέσα στο μυαλό αυτού που σε λίγο θα αντικρύσει το τέλος. Ο Ιάκωβος Λέδερμαν πέφτει στο κενό. Μετανιώνει άραγε για την πράξη του; Κι αν δεν μετανιώνει για αυτήν καθ’ εαυτήν, υπάρχει κάτι που ως διακαής πόθος συνοδεύει την πτώση του;

Η επικείμενη σύγκρουση του Ιάκωβου με την άσφαλτο μού θύμισε κάτι από κόμικ. Ίσως συνηγορεί και το όνομα του ήρωα, αυτού του άνδρα με τα δερμάτινα (ή του δερμάτινου άνδρα, αν το προτιμάτε έτσι), κατά τον Σούπερμαν (που ούτως ή άλλως κάνει το πέρασμά του σε μια σκηνή του θεατρικού), τον Σπάιντερμαν και άλλα συναφή.

Φοβίες, πόθοι, αρχέτυπα, στιγμές ζωής παρελαύνουν σε αυτόν τον ελάχιστο, αλλά, κατά το οξύμωρον, διευρυμένο χρόνο του Ιάκωβου για να καταταχθούν άλλες ως σπατάλη κι άλλες σαν μια καλή σοδειά. Τα στερεότυπα διακωμωδούνται και καταβαραθρώνονται. Η σημειολογία είναι προφανής.

Ποιος είναι τελικά ο Ιάκωβος Λέδερμαν; Είναι το τέρας που έφτιαξε η εποχή μας ή αυτός που προσπαθεί να ξεφύγει από το νανούρισμα της Υπέροχης Ζωής κάνοντας μικρές και μεγάλες επαναστάσεις; Είναι επανάσταση να φοράς πουά αντί για ριγέ γραβάτα; Είναι επανάσταση να επαναπροσδιορίζεις τη ζωή και το θάνατο;

Ακολουθείστε άφοβα τον Ιάκωβο στην πτώση του. Μόνο μη βρεθείτε στο σημείο μηδέν. Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι πάντα απρόβλεπτος.

«Ο άνδρας με την πουά γραβάτα» διατίθεται ελεύθερα χωρίς δικαιώματα σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες για παραστάσεις με φιλανθρωπικούς -μη εμπορικούς σκοπούς.

Ευρυδίκη Αμανατίδου: Πού βρίσκεται επιτέλους αυτός ο τέλειος σύντροφος;

Πού βρίσκεται επιτέλους αυτός ο τέλειος σύντροφος; Η δική μου απάντηση είναι ένα διήγημά μου στο τεύχος 32 του Fresh magazine, ενός περιοδικού με ιατρικά αλλά και θέματα σχετικά με τις τέχνες και το λόγο. Το περιοδικό έχει γενέτειρά του το Ηράκλειο και διανέμεται σε όλη την Κρήτη.

Ο τέλειος σύντροφος

Ο εαυτός μου είναι ο παλιάτσος των άλλων.

Μου έμεινε η φράση, αποκύημα εαρινής λογοπλαστικής διάθεσης. Εξάλλου, από τον ήλιο πιο λαμπρή είναι και η καθημερινή επιβεβαίωσή της στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους.

Γιατί τα θέλω μου δεν είναι τα δικά τους;

Θέλω:

Να μπορώ να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ, χωρίς κάποιος να μου κάνει την ανόητη ερώτηση: «Κοιμάσαι τώρα;»

Να περπατάω στους δρόμους της πόλης χαζεύοντας άψυχα και έμψυχα και να μην ακούσω τη μόνιμη επωδό: «Θα μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο έτσι που πηγαίνεις!»

Να κάτσω βράδυ στην αμμουδιά, να κοιτάζω τα αστέρια και να τρώω παγωτό και να μη φτάσει στα αυτιά μου το: «Γιατί δεν καθόμασταν σε ένα ζαχαροπλαστείο καλύτερα;»

Να πάρω κάτι σαν εκείνο το παραδοσιακό αγγλικό καλάθι του πικνικ και να βρεθώ σε ένα δάσος, αλλά να μην ακούσω πριν το «θα μας φάνε οι μύγες βρε παιδάκι μου, άσε τα μικρόβια πια!»

Να μείνω μέσα κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους γιατί είναι κάποιες στιγμές που προτιμώ την παρέα του εαυτού μου και να μη χαρακτηριστώ αμέσως σαν μισάνθρωπος.

Να βολευτώ στον καναπέ και να διαβάζω ποίηση δυνατά χωρίς να με κοιτάζουν σαν να προσγειώθηκα στη Γη από ξένο πλανητικό σύστημα.

Να μπορώ όταν οι άλλοι έχουν μπει στη θάλασσα να χαρούν το μπάνιο τους, να καθίσω στη σκιά και να γράψω με την ησυχία μου χωρίς να εισπράξω άλλη μία μομφή του τύπου «η ζωή δεν είναι να γράφεις συνέχεια, την αφήνεις και φεύγει μέσα από τα χέρια σου!»

Να σηκωθώ πολύ πρωί και να ανακαλύψω την ανατολή του ήλιου χωρίς τη νυσταγμένη μουρμούρα «ούτε τα κοκόρια δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη!»

Να απολαύσω τα πανέμορφα χρώματα της δύσης χωρίς το μονότονο «πάει κι αυτή η μέρα, βράδιασε!»

Να βρέχει και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα χωρίς κάποιος να μου πει «βγες αμέσως από το νερό, κινδυνεύεις από τους κεραυνούς!»

Να είναι τέλος καλοκαιριού και να μαζεύω βατόμουρα χωρίς τη νουθεσία «πού πας ξυπόλητη στα αγκάθια!» που μεταφράζεται πως πρέπει να φορέσω τουλάχιστον πανοπλία και να ξεκινήσω για τη Σταυροφορία.

Να βάλω μουσική και να χορεύω μόνη μου χωρίς την απορία «έξω από το σπίτι, δε χορεύεις ποτέ!»

Να μπορώ να ακολουθήσω το δρόμο που θέλω χωρίς να ακούσω μία ακόμη φορά «δεν πάμε καλά από εδώ, όλος ο κόσμος πηγαίνει από την άλλη μεριά!»

Να διαβάζω το βράδυ και να μπορώ να βυθιστώ στις λέξεις χωρίς να είμαι σε αναμονή του «πότε θα σβήσεις επιτέλους αυτό το φως;»

Να κοιτάζω τον άλλον στα μάτια και να μην ακούω το «γιατί έχεις αυτό το περίεργο ύφος;»

Να δίνω χωρίς ο άλλος να αναρωτιέται γιατί, αλλά απλά να το αποδέχεται.

Αυτά είναι τα δικά μου θέλω σημαντικά και ασήμαντα, μικρά και μεγάλα καθημερινά.

«Ο εαυτός τους είναι ο παλιάτσος τους!» άκουσα από το πουθενά.

Ποιος μίλησε; Γύρισα και κοίταξα το βέλγικο λυκόσκυλό μου.

«Εσύ μίλησες; Μπορεί να είσαι κι ο άλλος μου εαυτός!» γέλασα και του χάιδεψα το σβέρκο. Τα σκυλίσια μάτια με κοίταξαν με ανυπόκριτη αγάπη…

Ταξίδι με ένα χαρτονόμισμα

Αν σας αρέσουν τα ταξίδια, να κάτι που θα σας συναρπάσει. Μιλάω βέβαια για το νέο ταξίδι των λέξεων στο οποίο μας προσκαλούν οι εκδόσεις Σαΐτα. Μία σειρά διηγημάτων θα αποτελέσουν ένα ψηφιακό βιβλίο το οποίο θα πετάξει ελεύθερα στο διαδίκτυο.

Το θέμα των διηγημάτων είναι σε γενικές γραμμές οι περιπέτειες ενός χαρτονομίσματος από τη μία τσέπη στην άλλη. Το τι μεσολαβεί επαφίεται στην φαντασία του καθενός. Σίγουρα πάντως η πορεία των λέξεων στο διαδίκτυο μετά από την ψηφοφορία των αναγνωστών θα μας φέρει σε επαφή με διηγήματα διαφορετικού ύφους και στυλ που θα ζωντανέψουν τη …φωνή του χρήματος.

Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ περίεργη να δω την υλοποίηση του νέου διαδικτυακού σχεδίου. Η μέχρι τώρα εις γάμου κοινωνία πολλών δημιουργών μαζί έφερε αισιόδοξα μηνύματα και στο χώρο της γραφής αλλά και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει λεπτομέρειες για τους όρους και τα στάδια του διαγωνισμού, ο σύνδεσμος είναι http://www.saitapublications.gr/2012/08/opencall.html

Και αν θέλετε να γνωρίσετε τον νέο εκδοτικό οίκο http://www.saitapublications.gr/

Λόγω-τεχνικά

Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προώθησης πολιτισμού ArtSpot προκηρύσσει τον 3ο Διαγωνισμό Διηγήματος «ΛογωΤέχνης 2012», με την υποστήριξη της ανοικτής βιβλιοθήκης OPENBOOK. Την κριτική επιτροπή απαρτίζουν οι: Ελένη Γκίκα, Κώστας Μουρσελάς, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Οικονόμου, Γιάννης Φαρσάρης. Τα 20 καλύτερα διηγήματα που θα ξεχωρίσουν θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Καλέντη. Η προθεσμία του διαγωνισμού τρέχει μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου του 2012.

Η πρωτοτυπία του διαγωνισμού είναι πως διεξάγεται αποκλειστικά μέσω διαδικτύου και ότι στο διήγημα πρέπει να ενσωματωθούν έντεκα συγκεκριμένες λέξεις.

Η βασική φιλοσοφία του διαγωνισμού είναι η ανάδειξη της δημιουργικότητας και της εξωτερίκευσης σκέψεων και συναισθημάτων μέσω της τέχνης.

http://www.artspot.gr/ebook/?do=/ebook μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα το ψηφιακό βιβλίο με τα 20 καλύτερα διηγήματα του «Λογω Τέχνης 2010».

http://logotexnis.artspot.gr/contest/contest-2012 για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον διαγωνισμό.