Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Μαρία Χατζή: το μικρόβιο της ζήλειας

Ήταν κάποτε ένας φούρναρης κι ο βοηθός του κι αυτοί είχαν έναν φούρνο που φούρνιζε και ξεφούρνιζε καλούδια κι όλος ο κόσμος αγόραζε τα λαχταριστά φαγώσιμα.
Μα όπου υπάρχει χαρά και αρμονία, να που η ζήλεια, ένα φοβερό και τρομερό μικρόβιο, τρυπώνει και κάνει τα δικά της. Παράξενο μικρόβιο αλήθεια. Από τόσο δα μικρό που είναι, τόσο που το κεφάλι της καρφίτσας μεγαλύτερο μοιάζει, μπορεί να γίνει τεράστιο σαν τον ελέφαντα, γιατί άμα βρει τροφή, τότε κάνει πανηγύρι. Είναι τόσο φαγανό που όσο και να φάει, δεν κινδυνεύει να σκάσει. Με άλλο τρόπο το πολεμάει κανείς, άμα του στερήσει την τροφή και μείνει άφαγο, κι αυτό όμως πώς θα γίνει;
Το λάδι και το βούτυρο, η ζάχαρη και το αλάτι, το αλεύρι και το ψωμόφτυαρο μαλώνουν, γιατί το μικρόβιο τους βάζει ιδέες και λόγια. Σαν να τους λέει «κακομοίρηδες, δεν είστε όλοι ίσοι σε αυτόν τον φούρνο, εσύ είσαι ο καλύτερος», μα αυτά δεν τα λέει σε έναν και μόνον, μα σε όλους χωριστά. Γιατί έτσι λειτουργεί αυτό το μικρόβιο, να συκοφαντεί, αλλά επειδή φοβάται να τα πει μπροστά σε όλους τα ψέματά του, τα λέει σιγανά, ψιθυριστά, συνωμοτικά.
Κι ο φούρνος γίνεται άνω κάτω, μέχρι που όλοι οι πελάτες φεύγουν και το μαγαζί κλείνει. Μα η κατεργαριά δεν φτουράει κι ας λένε πως δεν έχει ταίρι. Κι όταν η θλίψη και η απόγνωση, η μιζέρια και η κατήφεια έχουν πιάσει αράχνες στον φούρνο μας, τότε η λογική έρχεται να βάλει μία τάξη. Πώς θα γίνει αυτό; Διαβάστε το παραμύθι στοhttp://www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.71.html, κατεβάστε το ελεύθερα και δείτε πώς η αρμονία και η συνεργασία είναι αυτό που κινεί τα πάντα.
Η Μαρία Χατζή έχει έναν μοναδικό τρόπο να περνάει στα παιδιά τα μηνύματά της χωρίς ίχνος διδακτισμού, φυσικά και αβίαστα. Είναι μία θαυμαστή παραμυθού που μηχανεύεται συνέχεια τρόπους να πει τις ιστορίες της έτσι που μέσα από απλά λόγια, ό,τι κακό και άσχημο συμβαίνει στα παραμύθια, να χαθεί με τρόπο μαγικό και στη θέση του να επικρατήσει η ομορφιά κι η καλοσύνη.

Η λαχταριστή εικονογράφηση του φούρνου-παραμυθιού είναι έργο της συγγραφέως και της κόρης της, Ιωάννας Τεκνετζή. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...