Στις 11 Ιανουαρίου στο κατάμεστο
βιβλιοκαφέ Έναστρον είχα την τύχη να απολαύσω μια καταπληκτική Φαύστα του Μποστ
σε θεατρικό αναλόγιο. Ηθοποιοί, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ένωσαν τις
δυνάμεις τους αφιλοκερδώς κι έστησαν ή μάλλον αποθέωσαν την παράσταση. Χωρίς
σκηνικά, με λιτά κοστούμια που η εφευρετικότητά τους όμως συνέβαλε τα μέγιστα.
Γιατί, τι χρειάζεται αλήθεια κανείς πέρα από πάθος και μεράκι για να μεταδώσει
κάτι από τη δική του ψυχή;
Ο κόσμος στην κυριολεξία «πατείς
με πατώ σε» κρεμόταν από το έμμετρο και βιτριολικό κείμενο του Μποστ. Τα γέλια
γέμισαν τον χώρο. Μα τι να πρωτοπώ; Για τη Φαύστα που και μόνο για να δηλώσει πόσο
αλλού βρίσκεται ως ηρωίδα συνδύασε το βαμπ με ένα κοκοροκέφαλο καπελάκι που
έδειχνε ακριβώς πόσο «κουκουρούκου» ήταν; Τον Γιάννη που κάνει την εμφάνισή του
φορώντας μία μάσκα ψαρέματος και κρατώντας ψαροντούφεκο ενώ απαγγέλει με μπρίο σαν κορυφαίος τραγωδίας; Την Μαριάνθη, την υπηρέτρια που με γνήσια
ξενόφερτη αξάν, τεράστιες χνουδωτές παντόφλες ζωάκια κι ένα πούπουλο
ξεσκονίσματος «ξεσκονίζει» ταυτόχρονα και τους μεσοαστούς και ευρισκόμενους
στην κοσμάρα τους αφεντικούς της; Το Ριτσάκι που «άδει» ως γνήσια ρεμπέτισσα
την ιστορία της μέσα στην κοιλιά του φοβερού κήτους; Τον κύριο Ιατρού που το
ψαθάκι του και η γαλλική προφορά του προκάλεσαν σάλο; Τον υιό που με το
τεράστιο γλειφιτζούρι και την επιμονή του να αλλάζει το υποκείμενο του
ποιήματος που απάγγελε από Πέρσες σε Τούρκους έκανε την αίθουσα να σείεται; Δε
θα μπορούσα φυσικά να παραλείψω τον σκύλο που κυριολεκτικά έκλεψε την παράσταση
αντικαθιστώντας τις απούσες Γάτες.
Συντελεστές της παράστασης:
Φαύστα:
Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου-Ηθοποιός
Πρόλογος/Γιάννης:
Τάσος Παπαναστασίου-Ηθοποιός/Εικαστικός/ Κοσμηματοποιός
Ελένη/Μαριάνθη:
Αλίκη Παπαχελά-Ηθοποιός
Ριτσάκι/Κα
Ιατρού: Αναστασία Καλλιοντζή-Δικηγόρος/ Συγγραφέας/Φίλη των ηθοποιών
Κος
Ιατρού: Θανάσης Φλωράς-Οδοντίατρος/Φίλος των ηθοποιών
Υιός:
Ηλίας Πετροπουλέας-Ηθοποιός
Γάτες:
ο σκύλος Λάκυ
Λίγα
λόγια για την υπόθεση του έργου:
Μία
ημέρα ο Γιάννης πάει για ψάρεμα. Αμελώς, χάνει την τετράχρονη κόρη του, το
Ριτσάκι. Ως εκ θαύματος, δώδεκα χρόνια μετά, η απολεσθείσα κόρη εμφανίζεται
στην πατρική οικία βγαίνοντας στο φως καθώς η Μαριάνθη, η υπηρέτρια καθαρίζει
ένα μεγάλο ψάρι. Το Ριτσάκι αφηγείται τις περιπέτειές του στην κοιλιά του κήτους,
πλην όμως έχει και πάλι άδοξο και οριστικό τέλος καθώς οι γάτες την οσμίζονται
που μυρίζει σαν παστωμένη σαρδέλα και την τρώνε. Κάποιον καιρό μετά, μία
οικογένεια που έτυχε να ζήσει το ίδιο δράμα με τον γιο της, έρχεται να ζητήσει
σε γάμο για τον υιό το Ριτσάκι, όμως φεύγει άπραγη καθώς πληροφορείται την δια
παντός εξολόθρευση της κορασίδας από τις γάτες.
Διαχρονικός
ο Μποστ, ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ, με την ιδιότυπή του γλώσσα, δίνει
ένα κείμενο που σατιρίζει τα κακώς κείμενα: την αδιαφορία και αναλγησία, την
ευπιστία, τον δήθεν καθωσπρεπισμό, την ταξική σύγκρουση, την μη συμβατή
αναλογία χρήματος και αισθημάτων, την κάθε είδους κρίση είτε οικογενειακή είτε
κοινωνική ή πολιτική.
Και
από εδώ θα δώσω πολλά συγχαρητήρια για μία ακόμη φορά σε όλους τους συντελεστές
και ελπίζω να ξαναδούμε τη Φαύστα και γιατί όχι; ό,τι άλλο έχουν κατά νου!
Όταν αγαπάς τα γράμματα και την τέχνη, μπορείς να τα υπηρετείς εξίσου με πάθος κι από άλλα μετερίζια, η Αναστασία κάνει την έκπληξη και της αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Μπράβο που φυσικά πρέπει να πάει και στους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης. Ευχαριστούμε Ευρυδίκη για την παρουσίαση :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά μια καταπληκτική παράσταση που ελπίζω σύντομα να επαναληφθεί. Ευχαριστώ Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που μπήκες στον κόπο να αναφέρεις όλα αυτά, αφού πληροφορήθηκα μόλις τώρα το δρώμενο, αλλά κι αφού δυστυχώς είμαι μακριά και δεν θα είχα τη δυνατότητα να το χαρώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!!!
Να είσαι καλά, Ζωή! Εγώ ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή