Μια εκκολαπτόμενη ηθοποιός (Μέρος πρώτο)

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για μία νέα κοπέλα να εκπληρώσει τη φιλοδοξία της όταν αυτό που καλείται να κάνει, τη φέρνει σε αμηχανία;

Στην «ακριβή ανάσα του νερού» η Μαρίτα αντιμετωπίζει τις εξετάσεις που θα της επιτρέψουν την είσοδό της στη θεατρική σχολή με τρόμο και δέος. Δε μπορεί να αποδώσει ούτε καν να συντονιστεί και σε αυτό το σημείο θα επέμβει ο «σκηνοθέτης της καρδιάς της».

Ο Μίρο θα της προτείνει ένα κομμάτι από το θεατρικό του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο πόθος». Το έργο αναφέρεται στη σύγκρουση αρσενικού και θηλυκού και τα πάθη που επισείει αυτή στις φτωχογειτονιές της Νέας Ορλεάνης. Η ευγενής αλλά ξεπεσμένη Μπλανς, ναυάγιο της ζωής, έρχεται αντιμέτωπη με τον αγροίκο Στάνλευ που την προκαλεί με κάθε τρόπο. Και από την άλλη υπάρχει ο Μιτς που πλησιάζει τα δεδομένα της Μπλανς, ίσως για να ενώσουν τις μοναξιές τους.

Το παρακάτω απόσπασμα είναι το σημείο όπου ο Μίρο ωθεί τη Μαρίτα να αναλύσει τα συναισθήματα των θεατρικών ηρώων.

….«Είμαι η Μπλανς. Είμαι μόνη, απελπισμένη, νοσταλγώ» είπε διστακτικά η Μαρίτα.

«Τι άλλο;» επέμεινε ο Μίρο.

«Βλέπω το χρόνο να χάνεται χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό».

«Και;»

«Θέλω μια αγκαλιά να με προστατέψει, να ανοίξει και να χωθώ μέσα της».

«Μόνο αυτό;»

«Ζηλεύω την αδελφή μου. Ποθώ και απεχθάνομαι τον άντρα της».

«Ακόμα κάτι!» πρόσταξε ο Μίρο.

«Ζηλεύω τα νιάτα μου, απεχθάνομαι την εικόνα μου τώρα!» κατέληξε η Μαρίτα, νιώθοντας μια ανείπωτη κούραση.

«Είμαι ο Μιτς λοιπόν! Πείτε μου όλα αυτά που αισθάνεστε, επιδιώκοντας να κερδίσετε την αγάπη και τη συμπάθειά μου!»

Η Μαρίτα έκανε μια ακόμη προσπάθεια.

Ο Μίρο ούτε καν την κοιτούσε. Άνοιξε το δικό του κείμενο και έφτασε στην ίδια σκηνή.

«Ο Μιτς την αγκαλιάζει, της φιλάει το μέτωπο, τα μαλλιά, το στόμα. Εγώ όμως βρίσκομαι καρφωμένος στη θέση μου, Μαρίτα! Που σημαίνει πως δε με αγγίξατε καν. Ο καημένος ο Μιτς! Θα περιμένει πολύ ή στο ενδιάμεσο μπορεί να βαρεθεί και να βρει κάποια άλλη;»….

Η ακριβή ανάσα του νερού, εκδόσεις Μίνωας, σελ. 108