Καλοκαιρινό αντί χ λόγου: η δροσιά των λέξεων

Ανυπομονώντας περίμενα το 14ο τεύχος του Γιαννιώτικου λογοτεχνικού περιοδικού Αντί χ λόγου. Όταν πήρα το φάκελο του ταχυδρομείου στα χέρια μου –ναι, είμαι συνδρομήτρια και συστήνω ανεπιφύλακτα να γίνετε κι εσείς, είναι πραγματικά αξιόλογο- χάρηκα σαν μικρό παιδί που του χάρισαν τον ουρανό με τα άστρα. «Υπερβολές!» θα μου πείτε. «Καθόλου», θα σας απαντήσω.

Από αισθητικής άποψης και μόνο, το περιοδικό είναι ένα κόσμημα. Χρώμα που μαγεύει, το τυρκουάζ του εξώφυλλου και ένας ονειρικός σχεδιασμός με τη γοργόνα και τα βιβλία κάτω από τον νερό, μια σύνθεση του Γιώργου Δημητρίου. Καλοκαιρινό, δροσιστικό, ακόμη πιο ανανεωμένο και το εσωτερικό του.
Τέσσερα διηγήματα και επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο σε αυτά.
Φτερωτός διάβολος του Διονύση Λεϊμονή, σύγχρονη γραφή χωρίς περιττά στολίδια, για όσα πράττουμε συνειδητά ή ασυνείδητα, ακόμη κι αν αφορούν τις ερωτικές μας επιλογές, κι επηρεάζουν πολλές φορές με δραματικό τρόπο τη ζωή μας.
Η Τσαρίνα Άννα η Πορφυρογέννητη, ιστορικό διήγημα γραμμένο από τους μαθητές της Β΄ τάξης Γυμνασίου Σταυρακίου Ιωαννίνων, μια δημιουργική ματιά στο μάθημα της ιστορίας. Τα παιδιά πραγματικά ζωγραφίζουν με τις λέξεις. Προσωπικά, αν διδασκόμουν με τέτοιο τρόπο το μάθημα της Ιστορίας, σίγουρα θα είχα περισσότερες ουσιαστικές και όχι στείρες γνώσεις.
Ο φακός των πολέμων του Ευάγγελου Ευθυμίου, διυλίζει το καυτό θέμα του πολέμου με τη διττή έννοια της εσωτερικής και εξωτερικής σύγκρουσης. Μια αλληγορία πάνω στο τι σημαίνει νίκη.
Η γυάλα της Μαρίζας Κελεσίδου, άλλη μία όμορφη αλληγορία, για τη στασιμότητα και την επανάπαυση, όπου ο ήρωας ομιλεί δια στόματος Σωκράτη, ενός ψαριού που ζει σε ενυδρείο. Σπαρταριστό από την αρχή μέχρι το τέλος του.
Πάμε στις μόνιμες στήλες τώρα:
Ο Νικόλαος Φωτιάδης στη στήλη αντί περιεχομένων μάς προϊδεάζει για το τι θα βρούμε στις επόμενες σελίδες, αναλύοντας λέξεις-κλειδιά.
Στα Ελενικά, η Ελένη Μπάρκα αναλύει τι σημαίνει ευχή κι αν τελικά τη χρειαζόμαστε, προτρέποντας να πάρουμε εμείς τη ζωή στα χέρια μας.
Μία λέξη χίλιες σκέψεις και σε αυτό το τεύχος τέσσερις συγγραφείς, οι Δημήτρης Στεφανάκης, Μαίρη Κωνσταντούρου, Έκτορας Ιωάννου, Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος, αναλύουν το τι σημαίνει για αυτούς μυθοπλασία, είδηση, άμμος.
Ο Μιχάλης Καλαμαράς στη στήλη Ηλεκτρονικός αναγνώστης ρίχνει φως στις ηλεκτρονικές αυτοεκδόσεις, ενημερώνοντας για τα υπέρ και τα κατά. Όντως κατατοπιστικός.
Η Αγγελική Σχοινά στη στήλη Μια φορά κι έναν καιρό γράφει για τις αλήθειες και τα ψέματα των παραμυθιών, γεμίζοντάς μας νοσταλγία.
Ο Γιάννης Πλιώτας στη στήλη Χαρακτήρες, βιβλία και Ιστορία αναλύει τα οφειλόμενα της επιστήμης στην φαντασία.
Ο Θοδωρής Τσαφής στη στήλη για να μην κρίνεις ποτέ ένα βιβλίο από την ταινία του προτείνει να εναντιωθούμε στον κόσμο συντασσόμενοι με το Scott Pilgrim.
Και η στήλη αντί χ λόγου, όπου η Ιωάννα Σαμαρά συνομιλεί με τον πανδαμάτορα χρόνο και σαν επίλογο μας καλεί να τον νικήσουμε απολαμβάνοντας τις στιγμές.
Τρεις παρουσιάσεις βιβλίων από τους Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Άντρη Αντωνίου και Κωνσταντίνο Κοκολογιάννη.
Και φυσικά ποίηση από τους Μανώλη Μεσσήνη και Πάνο Χατζηγεωργιάδη και οι στοχαστικές μπαλωθιές στο σύστημα του Χρήστου Σκιαδαρέση.
Άφησα τελευταίο το editorial όπου ο Ευάγγελος Ευθυμίου αναρωτιέται πώς αντιμετωπίζουμε την κρίση εμείς που αγαπάμε το βιβλίο. Την απάντηση την δίνει το ίδιο το αντί χ λόγου, χαρίζοντάς μας πνευματικές απολαύσεις.
Κάπου ξεκοκάλισα το τεύχος στα χέρια μου καθισμένη κάτω από σκιερά δέντρα, περνώντας ένα από τα πιο γλυκά και ήρεμα απογεύματα που θυμάμαι τον τελευταίο καιρό.

Γνωρίστε κι εσείς το περιοδικό πατώντας το http://www.antiepilogou.gr/. Αυτός είναι o διαδικτυακός τόπος του λογοτεχνικού περιοδικού αντί × λόγου. Πρόκειται για μία λογοτεχνική κοινότητα στην οποία μπορείτε να αναρτήσετε κείμενα σας από διηγήματα έως ποίηση και από προτάσεις βιβλίων έως στοχαστικά δοκίμια. Μπορείτε να σχολιάσετε κείμενα άλλων μελών ή να αλληλεπιδράσετε μαζί τους, συζητώντας για διάφορα θέματα. Μπορείτε με λίγα λόγια να δημιουργήσετε και να κοινωνικοποιηθείτε σε έναν λογοτεχνικό χώρο, όπως επίσης να διαφημίσετε και να προωθήσετε τη δουλειά σας. Παράλληλα, μπορείτε να παρακολουθείτε τα νέα κυρίως για την λογοτεχνία, αλλά και γενικότερα για την τέχνη και να διαβάζετε δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή όλα τα τεύχη του περιοδικού από το πρώτο έως και το τρέχον τεύχος.

Ο συγγραφέας Νίκος Διακογιάννης για την ακριβή ανάσα του νερού

Ευχαριστώ το φίλο συγγραφέα Νίκο Διακογιάννη για την ξεχωριστή τιμή που μου έκανε να μιλήσει για το μυθιστόρημά μου «η ακριβή ανάσα του νερού» και να δημιουργήσει ένα πανέμορφο βίντεο για αυτό.

Γράφει ο Νίκος Διακογιάννης http://tera-amou.pblogs.gr/

Τη συγγραφέα τη γνώρισα μέσα από τον "Φύλακα στο Φάρο", το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της. Θέλησα λοιπόν να ανατρέξω στην εργογραφία της, να προμηθευτώ μερικούς ακόμη τίτλους και σήμερα σας παρουσιάζω το βιβλίο "Η ακριβή ανάσα του νερού", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Διαφορετική θεματική αυτή τη φορά όμως με κάποια κοινά στοιχεία ως προς τα μονοπάτια της γραφής. Πολυπρόσωπο και αυτό το μυθιστόρημα, με διάθεση ταξιδιάρικη τόσο στον τόπο (Ελλάδα, Γερμανία, Τσεχία) όσο και στο χρόνο (Κατοχή αρχές δεκαετίας του ογδόντα και στο σήμερα). Περισσότερο από έκδηλη η αγάπη της Αμανατίδου προς τη λαογραφία, γίνεται ξανά το μέσο που θα θέσει γερά θεμέλια στη γέννηση της μυθοπλασίας. Τα πρώτα αυτά δομικά υλικά τα αναγνωρίζει κανείς στους μύθους, τις δοξασίες, τους κρυμμένους ανά την ελληνική επικράτεια θησαυρούς, τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου.

Η Μαρίτα είναι η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, πλαισιωμένη από δευτεραγωνιστές που κάποια στιγμή φλερτάρουν με τη σκηνή, θαρρείς πως είναι έτοιμοι να πάρουν την πρωτοκαθεδρία και να ρίξουν τη Μαρίτα στη θέση του κομπάρσου. Τέτοια είναι τα κρυμμένα μυστικά που θα ρθουν στο φως που οι ρόλοι επαναπροσδιορίζονται αενάως.

Ο πατέρας της Μαρίτας αποτελεί την κλασική περίπτωση πατέρα - δυνάστη, διαχειίζεται τα πάντα, ανθρώπους κι αντικείμενα με τον ίδιο τρόπο. Όλα του ανήκουν. γι' αυτό και αποκληρώνει την κόρη του, σαν μαθαίνει την απόφασή της να σταματήσει τη Νομική και να δώσει εξετάσεις σε δραματική σχολή. Η Μαρίτα δεν απογοητεύεται, δε θρηνεί για μια τέτοια εξέλιξη, αφού ούτως ή άλλως πάντα χαλαροί ήταν οι δεσμοί με τον βιολογικό της πατέρα.Είναι ο ίδιος όμως που χρόνια αργότερα θα παραδοθεί στον έρωτα για μια πολύ μικρότερη κοπέλα και θα σπαταλήσει από δω κι από κει το βιος του... Δυστυχώς, ούτε τη μάνα της τη θυμάται να χαμογελάει δίπλα σ' αυτόν τον άντρα. Ο λόγος είναι σοβαρός και χάνεται στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν της οικογένειάς της. Ο Στράτος, φίλος της μητέρας της θα αποκαλύψει τα πάντα στην Μαρίτα παρουσιάζοντας την αλληλογραφία που διατηρούσε η μητέρα της κι ο πρώτος της αγαπημένος.θα τους απομακρύνει και θα κάνουν το όνειρο να μοιάζει με ουτοπία.

Μόνη στην Αθήνα πια, η ηρωίδα θα αγωνιστεί να βρει εργασία και κάποιον να του χαρίσει τη φιλία της. Ένα μικρό εστιατόριο γίνεται το σημείο τυχαίας συνάντησης με τον από χρόνια αγαπημένο της σκηνοθέτη Μίρο Κραφτ. Μια σειρά από γεγονότα -καικκκυρίως τα μαθήματα υποκριτικής- τους φέρνουν πολύ κοντά μα ξαφνικά συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν να είναι μαζί.

Επτά χρόνια μετά συναντιούνται ξανά στη Γερμανία, μα τώρα πια η Μαρίτα είναι η πρωταγωνίστρια στο έργο "Η ακριβή ανάσα του νερού" και ο Μίρο εκπλήσσεται από την εξωτερική και εσωτερική αλλαγή της γυναίκας. Κι ενώ όλα δέιχνουν πως μπορούν να σμίξουν, έρχεται η μητέρα του Μίρο, η Άννα κραφτ, με μια σειρά αποκαλύψεων που δονούν αλλιώς τον αναγνώστη. Και οι ανατροπές δεν έχουν τέλος. Ο Μίρο θα μάθει την αλήθεια που ο πατέρας του ούτε στη γυναίκα του τόλμησε ποτέ να ομολογήσει.

Μετά ακολουθεί η επιστροφή στην Ελλάδα και η αναζήτηση ενός θησαυρού στα μέρη της Αρκαδίας.

Η συγγραφέας μοιράζεται δίκαια στους ήρωές της. Δεν ωραιοποιεί, δεν εξυψώνει κάποιον επειδή είναι ο καταφρονεμένος της υπόθεσης ή επειδή έχει το ρόλο του "καλού". Ακόμη και ο κατακτητής, ο Γερμανός εν προκειμένω, είναι άνθρωπος που πονάει για τον παραλογισμό του Χίτλερ, τη δίψα του να αιματοκυλήσει τον κόσμο.

Δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα περισσότερο। Σας αφήνω να αναζητήσετε αυτό το βιβλίο και να χαρείτε το ταξίδι όπως το χάρηκα κι εγώ.

ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ:

* η ανάγνωση της παλιάς επιστολογραφίας (γλώσσα απόλυτα ταιριαστή με την εποχή, κοφτές προτάσεις, γεγονότα που συγκινούν)

*η εξιστόρηση από την ίδια την Άννα Κραφτ όσων είχαν συμβεί τον καιρό που η ίδια βρισκόταν στην ελλάδα

(ανατροπές, δυναμική στην εξέλιξη της ιστορίας, παιχνίδι με το θυμικό του αναγνώστη)

* η σκηνή με την επίσκεψη του Γερμανού στο σπίτι της Άννας και την προσφορά του μήλου (απλώς δεν υπάρχουν λόγια)

* η σκηνή όπου ο Μίρο μαθαίνει από τον κατάκοιτο πατέρα του την αλήθεια για την άλλη όψη του νομίσματος)

* η αναζήτηση του θησαυρού στο ποτάμι, η κόκκινη σπηλιά και το απολιθωμένο δέντρο (ονειρική αφήγηση, λέξεις υγρές, λέξεις προσεκτικά επιλεγμένες, μύθοι, δοξασίες, άρωμα από παπαδιαμάντεια φύση)

Ο συγγραφέας Δημήτρης Νίκου για το φύλακα στο φάρο

Ευχαριστώ για μία ακόμη φορά το συγγραφέα Δημήτρη Νίκου που επισκέφτηκε το φύλακα στο φάρο και μίλησε για αυτόν. Για να γνωρίσετε το ιστολόγιό του http://dimitris-nikou.blogspot.gr/

Γράφει ο Δημήτρης Νίκου

Πηγαίνοντας στην Θεσσαλονίκη πριν λίγες μέρες, είχα στο μυαλό μου όταν γυρίσω να κάνω μια ανάρτηση για τις εντυπώσεις μου από τις εκθέσεις βιβλίου όπου είχα τη χαρά να παρευρεθώ. Τελικά όμως, αποφάσισα να κάνω κάτι σχετικό αργότερα και τώρα να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που με συντρόφευσε στο ταξίδι προς τη νύμφη του Θερμαϊκού. Και όχι μόνο με συντρόφευσε, αλλά με συνεπήρε σε τέτοιον βαθμό, που για πρώτη φορά μετά από καιρό, τελείωσα βιβλίο την ημέρα που το ξεκίνησα.

Πρόκειται για το μυθιστόρημα "Ο φύλακας στο φάρο" της Ευρυδίκης Αμανατίδου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.

Η Ελένα, μια νεαρή εκτιμήτρια κοσμημάτων, Ελβετίδα με ελληνικές ρίζες και ταμπεραμέντο, φθάνει στην Ήπειρο για να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της νεκρής μητέρας της. Ταυτόχρονα, αποδέχεται την πρόκληση μιας πάμπλουτης αριστοκράτισσας να αναζητήσει έναν πολύτιμο παλιό σφραγιδόλιθο, κειμήλιο της οικογένειάς της, που χάθηκε στην Ήπειρο λίγο πριν το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Η μοίρα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για την Ελένα σε αυτό της το ταξίδι. Έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τη ζωή να διορθώσει αδικίες, να τιμωρήσει για τα εγκλήματά τους ανθρώπους που θεωρούνταν άτρωτοι και να ξανασμίξει μονοπάτια που κάποτε χωρίστηκαν άδικα και με πολύ πόνο. Το πανάκριβο δαχτυλίδι με τον σφραγιδόλιθο θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς η Ελένα κουβαλάει μαζί της -χωρίς να το ξέρει- τον "σφραγιδόλιθο" της δικής της ζωής, ένα παλιό βιβλίο της μητέρας της με βότανα και γιατροσόφια που, όπως και το δαχτυλίδι, περνάει από γενιά σε γενιά.

Περισσότερα δε θέλω να σας πω γιατί θα αποκαλυφθούν κομμάτια της ιστορίας του βιβλίου που τόσο περίτεχνα έχει πλέξει η Ευρυδίκη, οπότε ας δούμε τι μας δίνει το ίδιο το βιβλίο στο οπισθόφυλλό του:

"Αρχές καλοκαιριού, κάποια χιλιόμετρα μακριά από το πολύβουο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Ο φάρος δεσπόζει αδιάφορος στα ανθρώπινα δράματα, ανεπηρέαστος από ένα τραγικό έγκλημα. Υπομένει απλώς τη φθορά του χρόνου ή περιμένει την επιστροφή του φύλακά του; Τρεις εβδομάδες γεμάτες πάθη και μυστήριο, καθώς αλλεπάλληλα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και τέσσερις οικογένειες οδηγούνται σε μια θανάσιμη σύγκρουση. Ποιος είναι τελικά ο θύτης και ποιο το θύμα; Τα γεγονότα διαδέχονται καταιγιστικά το ένα το άλλο και η Ελένα αναρωτιέται αν το στοίχημα που έβαλε ήταν τελικά με τον ίδιο το διάβολο."

Συναρπαστικό, καλογραμμένο και με ανατροπές στην πλοκή που μεγαλώνουν και ανανεώνουν την αγωνία για τη συνέχεια, ο "Φύλακας στο φάρο" είναι ένα μυθιστόρημα που, δίχως υπερβολή, δεν θα σας αφήσει να το αφήσετε από τα χέρια σας - όπως συνέβη και με μένα. Η Ευρυδίκη Αμανατίδου μπλέκει το παρελθόν με το παρόν διαφορετικών φαινομενικά ανθρώπων, με φόντο την ανθρωπογεωγραφία της Θεσπρωτίας και επιτυχημένες πινελιές γεγονότων από την ιστορία.

Κλείνοντας, ας δούμε λίγα πράγματα για την συγγραφέα. Η Ευρυδίκη Αμανατίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει. Σπούδασε στη Νομική Σχολή και έχει ασχοληθεί μεταξύ άλλων με μεταφράσεις και την συγγραφή παιδικών θεατρικών. Έχει βραβευτεί από το Υπουργείο Πολιτισμού για το θεατρικό της έργο "Ένα καπέλο για τον καθηγητή" και έχει λάβει τιμητική διάκριση στον Λασκαρίδειο διαγωνισμό διηγήματος. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Στη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι Θεοί" κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις Βασιλείου, για να ακολουθήσουν κατόπιν στις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα "Σιωπηλή πέτρα" (2007), "Η ακριβή ανάσα του νερού" (2009) και "Ο φύλακας στο φάρο" (2011).

Εύχομαι στην Ευρυδίκη καλή και μεγάλη επιτυχία για αυτό το πανέμορφο μυθιστόρημα και θέλω να της πω από 'δω ότι χαίρομαι που έχουμε γνωριστεί και είμαστε πλέον φίλοι.

Ο συγγραφέας Βασίλης Μόσχης για το φύλακα στο φάρο

Ευχαριστώ θερμά το συγγραφέα Βασίλη Μόσχη που πέρασε από το φάρο μου και μίλησε τόσο όμορφα για αυτόν. Για να επισκεφτείτε το ιστολόγιό του http://vassilismoschis.blogspot.gr/

Γράφει ο Βασίλης Μόσχης:

Ο Φάρος…

Στέκει ολόρθος, αγέρωχος με μια αβυσσαλέα ματιά που διαπερνά κάθε απόκρυφο μυστικό, σε κάθε προσπάθεια να κρύψει, να διαγράψει δυστυχίες, σε ένα απέραντο μυστηριώδες παρελθόν που έρχεται καλπάζοντας και αποκαλύπτει…

Το μυστήριο και το έγκλημα στην ελληνική ύπαιθρο που κουβαλάει ένα παρελθόν δεκαετίες πίσω. Με ασήμαντους και σημαντικούς. Με πάθη και ενοχές. Με δίψα για ζωή. Με μυστικούς και δυνατούς έρωτες. Με αθώους και ενόχους. Η Ευρυδίκη Αμανατίδου πλέκει με δαιμονικό τρόπο ένα γαϊτανάκι μυστηρίου και παλαιών μυστικών στα παράλια και την ενδοχώρα της Θεσπρωτίας.

Δεν “λυπάται” τον αναγνώστη της. Τον βουτά από την αρχή της ιστορίας της σε μια θάλασσα μυστηρίου και τον αφήνει στην αρχή να ψηλαφίσει τα κρυμμένα μυστικά για να κάνει εντονότερη την αναζήτηση της λύσης και της κορύφωσης.

Και τον αφήνει να περπατήσει μαζί της, σε γνώριμα και άγνωστα μονοπάτια, ξεδιπλώνει αμαρτωλές ιστορίες και αφήνει το χρόνο να τρέξει, μέχρι που ασθμαίνοντας θα τον οδηγήσει στο ξέφωτο της δικαίωσης.

Οι ήρωες της Ευρυδίκης Αμανατίδου έχουν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας. Μιας επαρχίας που είναι απομονωμένη στο δικό της μικρόκοσμο και μοιράζει τις δικές της ανάσες. Μας αφήνει να τους κρυφοκοιτάμε, να ταυτιστούμε με αυτούς, να ακολουθούμε το δρόμο τους, να ζούμε τα μυστικά και τα πάθη τους.

Ένα γαϊτανάκι καθημερινής συμβίωσης στην ελληνική ύπαιθρο, ανθρωπίνων σχέσεων που δοκιμάζονται και ή διατηρούνται ή σβήνουν μπροστά στο ηθελημένο όφελος του καθενός. Ανομολόγητοι έρωτες και υπόγεια πάθη ξεσπούν και διοχετεύουν την πλοκή σε παράπλευρους δρόμους.

Και μαζί τους, ο μυστηριώδης Φάρος που παρακολουθεί τους πάντες. Ένας μοναχικός, σκοτεινός Φάρος που με δύναμη ψυχής περιμένει υπομονετικά να γεμίσει ζωή, φωνές, κραυγές από ένα άδικο παρελθόν.

Ο Φάρος στέκει σιωπηλός με το άγρυπνο του μάτι και παρακολουθεί τα πάντα. Η ψευδαίσθηση της μοναξιάς του παραπλανά τους εφησυχασμένους και τιμωρεί όσους τον αγνοούν. Εκδικείται όσους τόλμησαν να παραβιάσουν τον κόσμο του. Σαν άγρυπνος φρουρός κρατά καλά τα μυστικά του μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή και να απονείμει δικαιοσύνη. Κρυφογελάει με τις αδυναμίες των ανθρώπων, διοχετεύει το θυμό του στη θάλασσα που τον περιτριγυρίζει. Και αυτός μένει εκεί, σκοτεινός, ξεχασμένος, εγκαταλειμμένος μέχρι τη στιγμή που θα ξυπνήσει…

Η Ελένα είναι η ηρωίδα που κυριαρχεί σε όλη την ιστορία. Είναι ο άνθρωπος που ακολουθεί ο αναγνώστης και ξεμπλέκει το μυστήριο που τόσο σφιχτά και περίπλοκα έπλεξε η Ευρυδίκη Αμανατίδου. Για να φανερώνει σε κάθε κίνηση της το κάθε κομμάτι που μέχρι το τέλος θα συμπληρώνει την πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα της αλήθειας. Και μαζί με τη δυναμική ηρωίδα της ιστορίας ακολουθούμε τα μονοπάτια ανατροπών μέχρι την έκπληξη που θα γευτεί και η ίδια!

Η Ευρυδίκη Αμανατίδου μας χάρισε ένα συναρπαστικό κείμενο που μας ταξίδεψε σε έναν μικρόκοσμο δαιμόνιου μυστηρίου που ακολουθεί τα αρώματα της Αγκάθα Κρίστι και του Γιάννη Μαρή.

Διαβάζουμε στην περίληψη του βιβλίου:

Ελένα Στολτς: εκτιμήτρια κοσμημάτων, τυχοδιώκτρια και ελαφρώς ανεπιθύμητη στη χώρα που τη μεγάλωσε, την Ελβετία. Περιμένοντας το διαζύγιό της, βάζει στοίχημα με μια ηλικιωμένη κοντέσα ότι θα ανακαλύψει πού βρίσκεται ο κακότυχος Σφραγιδόλιθος της Γένουας.

Δήμος Μπελιές: η ωριμότητά του είναι αντιστρόφως ανάλογη της νεαρής ηλικίας του. Η Ελένα θα εισβάλει σαν σίφουνας στη ζωή του και θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα.

Άρης Μαρδάς: ιδιοκτήτης της ομώνυμης φάρμας, γνωστός για τη γοητεία που ασκεί στο γυναικείο φύλο. Θα πέσει στα δίχτυα της Ελένα ή τα φαινόμενα απατούν;

Αρχές καλοκαιριού, κάποια χιλιόμετρα μακριά από το πολύβουο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. O φάρος δεσπόζει αδιάφορος στα ανθρώπινα δράματα, ανεπηρέαστος από ένα τραγικό έγκλημα. Υπομένει απλώς τη φθορά του χρόνου ή περιμένει την επιστροφή του φύλακά του;

Τρεις εβδομάδες γεμάτες πάθη και μυστήριο, καθώς αλλεπάλληλα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και τέσσερις οικογένειες οδηγούνται σε μια θανάσιμη σύγκρουση. Ποιος είναι τελικά ο θύτης και ποιο το θύμα; Τα γεγονότα διαδέχονται καταιγιστικά το ένα το άλλο και η Ελένα αναρωτιέται αν το στοίχημα που έβαλε ήταν τελικά με τον ίδιο το διάβολο.

Η συγγραφέας Νατάσα Γκουτζικίδου για το φύλακα στο φάρο

Ευχαριστώ για μία ακόμη φορά τη συγγραφέα Νατάσα Γκουτζικίδου που πέρασε από το φάρο μου και μίλησε για αυτόν. Για να επισκεφτείτε το ιστολόγιό της, http://natasagoutzikidou.blogspot.gr/

Γράφει η Νατάσα Γκουτζικίδου

(Η Ελένα) σταμάτησε να πληκτρολογεί και κοίταξε κατσουφιασμένη τη φωτογραφία της άγνωστης. Το οστεώδες ανεμικό πρόσωπο με τα αμυγδαλωτά μάτια και τα μαλλιά πιασμένα σε ένα χαλαρό σινιόν ερχόταν σε αντίθεση με την αγέλαστη έκφρασή της. Το βλέμμα της έκρυβε το μυστήριο της Ανατολής κι επίσης πόθο και πλάνες υποσχέσεις. Ο μακρύς λαιμός πρόβαλε κατάλευκος μέσα από ημιδιαφανείς δαντέλες. Σαν ένας μίσχος λουλουδιού, σαν κρίνος. Διάβασε ξανά τις τέσσερις λέξεις που ο Αλφιέρι είχε σημειώσει στο πίσω μέρος της φωτογραφίας: κρίνος, θάλασσα, ζωή, αλάτι. Αν τα συνέδεε, θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι ο κρίνος της θάλασσας είναι το αλάτι της ζωής, ο μοναδικός συνδυασμός των λέξεων που είχε κάποια λογική συνέχεια. Ίσως το όνομα της γυναίκας να θύμιζε κάποιο λουλούδι. Το μόνο που της ερχόταν στο μυαλό ήταν το Κρινιώ. Ο κρίνος της θάλασσας χαρακτηριζόταν από μία σπάνια βελούδινη ομορφιά και η ζωή του ήταν άρρηκτα δεμένη με το υγρό στοιχείο, καθώς οι σπόροι του ταξίδευαν σαν ελπιδοφόροι εξερευνητές σε αναζήτηση νέας γης. Ήταν σύμπτωση άραγε που και αυτό το στοιχείο την οδηγούσε στις Αλυκές, καθώς οι αμμοθίνες της περιοχής ήταν διάσπαρτες με κρίνους από τον Ιούλιο μέχρι τα μέσα του Σεπτεμβρίου; … (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Διάλεξα αυτούσιο το συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο της Ευρυδίκης Αμανατίδου ''Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, καθώς το αγαπώ ιδιαίτερα. Γνώρισα την Ευρυδίκη μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένα μέσω του facebook. Πάντοτε, μου έκαναν εντύπωση οι προσεγμένες αναρτήσεις της, το ανήσυχο πνεύμα της. Επομένως, Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ ήταν η αναμενόμενη ''αντίδραση'' σε μια πρώτη ''επικοινωνία'' μαζί της. Και φυσικά με δικαίωσε! Με το παραπάνω θα έλεγα!

Από την πρώτη κιόλας στιγμή ταξιδεύεις στις σελίδες του βιβλίου ζητώντας διαρκώς να πας παρακάτω. Πλοκή που εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς, καταιγιστική, δίχως όμως να κουράζει. Εικόνες να γεννιούνται κάθε τόσο στο μυαλό του αναγνώστη. Νοερά βρίσκεσαι πότε στη φάρμα του Άρη Μαρδά και πότε νιώθεις την αλμύρα της θάλασσας στο πρόσωπό σου...

Χαρακτήρες δυναμικοί και καλοσμιλευμένοι. Ο καθένας κρατά με σθένος το κλειδί της ύπαρξής του. Πώς να μην ξεχωρίσει η Έλενα Στολς; Μια νεαρή τυχοδιώκτρια, μια γυναίκα με πείσμα και πυγμή, έτοιμη να λύσει κάθε μυστήριο. Έτοιμη να αντιμετωπίσει την πρόκληση της ηλικιωμένης κοντέσας και να ανακαλύψει πού βρίσκεται ο Σφραγιδόλιθος της Γένουας. Πώς να μην προκαλέσει την προσοχή του αναγνώστη ο μυστηριώδης Δήμος Μπελιές ή ο γοητευτικός Άρης Μαρδάς;

Με γλώσσα λιτή και απέρριτη, απουσία εκφράσεων εντυπωσιασμού, η συγγραφέας Ευρυδίκη Αμανατίδου δημιουργεί με την πένα της ένα δυνατό μυθιστόρημα που κρατά καθηλωμένο και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Και στο επίκεντρο πάντα ο φάρος! Σημείο αναφοράς στην ιστορία των ελληνικών θαλασσών, σημείο αναφοράς στη ζωή των Ελλήνων ναυτικών.

"Ο φάρος δεσπόζει αδιάφορος στα ανθρώπινα δράματα, ανεπηρέαστος από ένα τραγικό έγκλημα. Υπομένει απλώς τη φθορά του χρόνου ή περιμένει την επιστροφή του φύλακά του;''