Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: η υλοποίηση ενός οράματος παρά θιν' αλός

Άποψη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος περιλαμβάνει τις εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της Εθνικής Λυρικής σκηνής και το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. Όλα αυτά δημιουργήθηκαν σε έναν επίπεδο και υποβαθμισμένο τόπο, εκεί που μέχρι κάποια χρόνια πριν στεγαζόταν ο Ιππόδρομος, κάνοντας την περιοχή ακόμη πιο προβληματική. Ποιος θα φανταζόταν ότι το ελώδες και δυσώδες αυτό τμήμα του Δήμου Καλλιθέας θα εξελισσόταν σε ένα θαύμα; Γιατί από τον Αύγουστο του 2016, δέκα χρόνια μετά την ανακοίνωση του οράματος και της εκπόνησης του έργου, το Κέντρο Πολιτισμού άνοιξε επίσημα τις πόρτες του για το κοινό. 

Το φυσικό φως δίνει μια άλλη διάσταση στον χώρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης 

Σήμερα ο κόσμος απολαμβάνει αυτό το τόσο λειτουργικό Πάρκο και τα μοντέρνα και φιλικά στο περιβάλλον κτίρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το Πάρκο έχει μια ανηφορική κλίση συνεχίζοντας με τα πράσινα δώματα πάνω από τα κτίρια. Με τα χώματα που προέκυψαν από τις εκσκαφές των υπογείων δημιουργήθηκε λόφος  που φέρνει την όλη κατασκευή στα 32 περίπου μέτρα από την επιφάνεια τυ εδάφους. Στην κορυφή του υψώνεται ο εντυπωσιακός γυάλινος Φάρος με πανοραμική θέα του Σαρωνικού από τη μία, της Αθήνας από την άλλη. Πάνω απο τον Φάρο υψώνεται ένα μεταλλικό στέγαστρο, το οποίο αποτελείται από φωτοβολταϊκά πάνελ και δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξασφαλίζοντας παράλληλα την εξοικονόμηση ενέργειας. Τον ίδιο σκοπό εξάλλου επιτελούν και τα πράσινα δώματα, χώροι πάνω από τη στέγη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, της Εθνικής Βιβλιοθήκης και του πάρκινγκ, που δημιουργούν συνθήκες δροσισμού το καλοκαίρι και θέρμανσης τον χειμώνα, όπως και την καλύτερη διαχείρηση των όμβριων υδάτων.
Η εποπτεία του χώρου του Πάρκου από τόσο ψηλά εντυπωσιάζει. Όλα είναι φυτεμένα, προσεγμένα, περιποιημένα. Περιδιαβαίνοντας αυτόν τον χώρο αναψυχής, το μάτι σταματάει στον λαβύρινθο, που είναι επίπεδος και όχι σαν αυτούς που συναντάμε σε αγγλικές επαύλεις.

Η κατατοπιστική ταμπέλα ενημερώνει τον επισκέπτη ότι ο λαβύρινθος είναι μέσο για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του και όχι για να χαθεί. Πιο κάτω, το ξέφωτο καλεί μικρούς και μεγάλους να χαλαρώσουν, να παίξουν ή και να ασκηθούν. Οι κούνιες, η τσουλήθρα, τα ζωάκια της παιδικής χαράς είναι ξύλινα, άλλη μια οικολογική καινοτομία.

Οι πίδακες νερού δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Τους πιο ζεστούς μήνες, πολλοί είναι αυτοί που ξυπόλυτοι τρέχουν ανέμελα ανάμεσά τους.  Λίγο πιο πέρα υπάρχουν μεγάλες σκακιέρες εδάφους και μικρότερες επιτραπέζιες, για όσους θέλουν να ακονίσουν το μυαλό τους κάτω από τα σκιερά δέντρα.

Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Κανάλι, με μήκος 400 μέτρα και πλάτος 30, όπου μπορεί κανείς να επιδοθεί σε ιστιοπλοΐα ή καγιάκ.

Κάθε γωνιά του Πάρκου κρύβει μία έκπληξη, αλλά τι έκπληξη θα ήταν αν σας τα έλεγα όλα από εδώ; Στην πρώτη ευκαιρία επισκεφτείτε το Κέντρο  Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Νομίζω πως ο καθένας θα βρει κάτι που θα τον συναρπάσει εκεί.
Υ.Γ. Μην παραλείψετε να δείτε το ασημένιο κύπελλο που ο Σπύρος Λούης κατέκτησε ως νικητής του Μαραθωνίου στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, το 1896. Το ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" πλειοδότησε στη δημοπρασία του οίκου Κρίστις και πλέον το κύπελλο εκτίθεται μόνιμα στο ΚΠΙΣΝ και ο κάθε επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να το θαυμάσει μαθαίνοντας παράλληλα και την ιστορία του.