Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Γιατί πηγαίνω στην έκθεση βιβλίου;




Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί το να περπατάω ανάμεσα σε καινούρια και παλιά βιβλία με τα χρώματα και τις μυρωδιές τους με κάνει να νιώθω μια Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Γυρίζω, ξεφυλλίζω, απλά κοιτάζω, χαζεύω, απομνημονεύω τίτλους. Α, αυτό βγήκε σε νέα έκδοση! Ο τάδε έκανε τη μετάφραση! Θυμάμαι πως θέλω να αποκτήσω τόσους τίτλους που έχω σημειωμένους από δω κι από κει σε χαρτάκια υπενθύμισης.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί είμαι εθισμένη στα βιβλία, παρότι οι βιβλιοθήκες μου ασφυκτιούν κι αναστενάζουν. Πολύχρωμα εξώφυλλα και χιλιάδες σελίδες όμορφα δεμένες με κάνουν να χάνω την αίσθηση του χρόνου. Το φως γίνεται μούχρωμα, τα τεχνητά φώτα ανάβουν. Ακόμη εκεί εγώ, να περπατάω φορτωμένη καταλόγους, να στέκομαι ξανά και ξανά πάνω από κάποια βιβλία-πειρασμούς σαν το μικρό παιδί που κοιτάζει λαίμαργα το βάζο με το γλυκό.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί μου αρέσει να κρυφακούω τις κουβέντες των άλλων επισκεπτών, αυτών που περιδιαβαίνουν δίπλα μου. Να, όπως αυτό το ζευγαράκι που συζητάει διαφωνώντας για κάποιο θέμα γραφής, ύφους, αναγνωστικής εντύπωσης, δεν έχει σημασία εξάλλου, οι διαφωνίες πάνω στη λογοτεχνία είναι πολύ εποικοδομητικές.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί μου αρέσει που οι μαμάδες κρατούν από τα χέρια τα παιδιά τους και τους αγοράζουν με αγάπη βιβλία. Και παρέα με το ζωγραφιστό παραμύθι που ανοίγει στη μέση και γεμίζει θαύματα τα μάτια τους, το γλιφιτζούρι κοκοράκι ή το μαλλί της γριάς.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί ακόμη κι όταν υπάρχει συνωστισμός, δεν ακούς φασαρία και σαματά, αλλά χαρούμενα γέλια και φωνές έκπληξης καθώς όλοι ταξιδεύουν στη δική τους χώρα των θαυμάτων.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί έτσι αποδίδω τον δικό μου φόρο τιμής στους δημιουργούς των βιβλίων, στους ανθρώπους που επιμένουν, γράφουν και εκδίδουν, που τολμούν σε καιρούς αντιπαραθέσεων και κρίσης.
Πηγαίνω στην έκθεση, γιατί τα βιβλία περιμένουν τα δικά μου και τα δικά σου χέρια για να ζωντανέψουν και να μας κλείσουν παιχνιδιάρικα το μάτι..
Ξεχάστηκα πάλι. Ο χρόνος τρέχει, έχω ραντεβού στην έκθεση. Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Ναύπλιο, κι αλλού κι αλλού. Μια Ελλάδα γεμάτη βιβλία.

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στο www.schooltime.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...