Ηρακλής Λαμπαδαρίου: Χαιρετίσματα & ευχές

Ο Νικηφόρος είναι ένα ανήσυχο πνεύμα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, αφού είναι μόλις 12 χρονών, προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Και φυσικά δε θα μείνει αμέτοχος στον αγώνα. Μα τι είναι αυτός ο αγώνας πάλι, θα με ρωτήσετε; Θα λάβει μέρος σε καμιά αθλητική οργάνωση; Όχι ακριβώς.

Ο Νικηφόρος βλέπει το άγχος που βασανίζει τους συμπολίτες του, το συνεχές τρέξιμο για να προλάβουν να πάνε στη δουλειά τους μέσα σε μποτιλιαρισμένους δρόμους εισπνέοντας καυσαέριο και εκπνέοντας εκνευρισμό, να γυρίσουν κατάκοποι στο σπίτι για να αποχαυνωθούν συνήθως μπροστά στην τηλεόραση. Και μετά ύπνος και η επόμενη ημέρα είναι ίδια ακριβώς με την προηγούμενη.Σαν να είναι ο χρόνος ξένος και όχι δικός τους. Σαν η ζωή τους να είναι ένα ατελείωτο πήγαινε έλα γεμάτο κουρασμένα βήματα και καθημερινά άλματα σε ένα μονότονο βουητό. Μόνη ημέρα αποχής από τα συνηθισμένα η Κυριακή που μοιάζει όμως όχι με δώρο, αλλά με μια απλή παύση του "τώρα" όπου ο καθένας περιμένει να περάσει στα γρήγορα για να ξεκινήσει μια νέα εβδομάδα με περισσότερο άγχος.

Και τότε, ο πολυμήχανος μικρός βρίσκει έναν τρόπο να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Δυο λέξεις αναβοσβήνουν στο μυαλό του: Χαιρετίσματα, ευχές.

«Μα τι μας λες τώρα;» θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας. «Είναι δυνατόν δυο λέξεις και μόνο να κάνουν τη γη να γυρίσει ανάποδα;»

«Ανάποδα όχι, αλλά στα σωστά της μπορεί να έρθει», σκέφτηκα και γεμάτη περιέργεια πάτησα τον σύνδεσμο της Σαΐτας για να διαβάσω πώς πήγε η προσπάθεια του Νικηφόρου. Προτείνω να κάνετε το ίδιο για να δείτε ή μάλλον να θυμηθείτε πόσο απλουστεύουν ακόμη και τα πιο δύσκολα όταν βρεθεί έστω κι ένας να κάνει την αρχή.

Ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου γράφει για αυτά που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν τα εφαρμόζουμε. Ο κόσμος μας σίγουρα δεν αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη, όμως τι πιο απλό από ένα χαμόγελο και μια καλημέρα; Η ζωή περνάει και φεύγει μέσα από τα χέρια μας όταν κάτι γίνεται μονότονα, με γκρίνια, άγχος, χωρίς διάθεση. Φυσικά και είναι πολλά αυτά που καλούμαστε να πράξουμε ενώ στην ουσία μάς δημιουργούν δυσφορία. Στο κάθε τι όμως, όσο αρνητικό κι αν είναι, αντιστοιχεί και το θετικό του. Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από το πιο στενό περιβάλλον μας, όπως ο Νικηφόρος. Ναι, «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη». Ο Νικηφόρος όμως δεν απογοητεύτηκε. Έτσι κι αλλιώς είχε αποφασίσει πως ακόμη και μόνος του, θα έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιό του.

Μου αρέσουν οι ιστορίες που περνάνε μηνύματα με έναν τρόπο που ούτε παιδιάστικος είναι ούτε ανέφικτος. Και η συγκεκριμένη ιστορία ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Απλά λόγια για απλά, αλλά, στην ουσία, πολύ μεγάλα πράγματα.

Τα «Χαιρετίσματα & ευχές» πετάνε ελεύθερα με τις εκδόσεις Σαΐτα και σας περιμένουν.