Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Ρίκη Ματαλλιωτάκη: Στων μελτεμιών τις ράχες

Στων μελτεμιών τις ράχες ή αλλιώς πάνω στον αφρό των κυμάτων. Aρμύρα και θάλασσα, όνειρα και δίψα για ζωή. Είναι όμως έτσι η πραγματικότητα;

Όνειρα και δίψα για ζωή είχε κάποτε ο κεντρικός ήρωας Δημήτρης Σταυριανίδης, όμως τα πρέπει των «καθώς πρέπει» εξοστράκισαν τα θέλω του. Ο Δημήτρης γνωρίζει τη διαφορετικότητά του, αλλά εθελοτυφλεί. Διαλέγει να αντιμετωπίσει το δικό του Γολγοθά βγάζοντας προς τα έξω μια εικόνα ψεύτικη, κατά την άποψή του αρμοστή στα αντρικά πρότυπα που ορίζει η κοινωνία. Αυτό που τον σημάδεψε στην αρχή της εφηβείας του τον κατατρέχει, εκείνος όμως προσπαθεί για χρόνια να το αγνοήσει, πιστεύοντας ότι «έχει ξορκίσει το κακό». Αλλά όταν επιχειρείς να αγνοήσεις κάτι, χωρίς καν να το ερμηνεύσεις, αυτό σου χτυπάει πάντα την πόρτα μέχρι να είναι αργά για να κάνεις πίσω.

Ο άλλος του εαυτός είναι κάτι που του προξενεί απέχθεια και συνάμα τον βυθίζει σε μια ρέμπελη ζωή, κάνοντας βαθύτερα τα ρήγματα της μοναξιάς που συνταράζουν το οικοδόμημα της ύπαρξής του. Η σχέση του με τη δεσποτική μητέρα του τον φαρμακώνει ακόμη περισσότερο έως ότου διαλέξει πρώτα τη φυγή στο εξωτερικό για να πάρει απαντήσεις από τους επαΐοντες (απαντήσεις όμως που τον μπερδεύουν, τον εκνευρίζουν, τον κάνουν πιο αρνητικό) και μετά την απομόνωση. Η ζωή του είναι ένα συνεχές κατρακύλισμα σε ουσίες και οινοπνεύματα.

Και τότε, σαν από μηχανής θεός, θα εμφανιστεί Εκείνη. Μια γυναίκα που δείχνει ότι δε θα το βάλει στα πόδια, ένας άνθρωπος στον οποίο ο Δημήτρης θα αρχίσει να ξανοίγεται δειλά στην αρχή χρησιμοποιώντας στην αφήγηση της στιγματισμένης του ζωής το τρίτο πρόσωπο. Τι είναι αυτό που θα την κάνει να μείνει ή να φύγει, να αποδεχτεί ή να αφορίσει; Η πρώτη εικόνα της Μαρίνας από τον Δημήτρη είναι ότι έχει μπροστά της …Έναν άνθρωπο τυλιγμένο ως τα μπούνια σε μια σαρκοφάγα μοναξιά, έναν άνθρωπο με σπασμένα τα φρένα της λογικής, χαμένο έλεγχο και τάσεις αυτοκαταστροφής διέκρινε η ψυχή της Μαρίνας…

Ο Δημήτρης θα της προτείνει ένα ταξίδι στων μελτεμιών τις ράχες και αυτή θα μείνει δίπλα του, όμως…κακά τα ψέματα…μόλις διαπιστώνει πως άλλο να αναφέρεις ακαδημαϊκά, ή έστω να αντιμετωπίζεις ένα γεγονός από μακριά, κι άλλο να το ζεις και να το βιώνεις εσύ ο ίδιος.

Η Μαρίνα ακούει την εξομολόγηση του Δημήτρη που αναρωτιέται αν γεννιέται κανείς ή γίνεται. Δεν έχει να του απαντήσει, δεν ξέρει ούτε η ίδια, θέλει να βοηθήσει και γίνεται η εξομολογήτρια και ταυτόχρονα η ψυχοθεραπεύτριά του. Αρκεί μόνο αυτό; Όταν η υπομονή και η επιμονή δεν αρκούν να σπάσουν τις εμμονές, πόσο αντέχει μια σχέση; Πόσο μάλλον μια σχέση με ιδιαιτερότητες; Και το τέλος; Θα γίνει μια καινούργια αρχή ή θα είναι όντως η προδιαγεγραμμένη στο μυαλό του ήρωα πορεία;

Η Ρίκη Ματαλλιωτάκη δε χαρίζεται σε κανέναν. Ντόμπρα ξεμπροστιάζει τις αδυναμίες του ήρωά της αλλά και των πέριξ αυτού καυτηριάζοντας το στιγματισμό. Φταίχτες είναι οι κοινωνοί μας, ο περίγυρος που δεν αποδέχεται ότι το διαφορετικό δεν είναι διαστροφή, η αντιμετώπιση με ψεύτικη επιείκεια ή ο ίδιος μας ο εαυτός-δυνάστης;

Διαλέγοντας την απλή ανθρώπινη γλώσσα η συγγραφέας δεν κομπορρημονεί. Καταφέρνει με ειλικρίνεια και ευαισθησία να καταθέσει το δράμα μιας διαφορετικότητας σε μια κοινωνία που τουλάχιστον στα χαρτιά θέλει να λέγεται προοδευτική.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η αγωνία ενός άντρα που δεν «είναι εκατό τοις εκατό άντρας». Ο Γολγοθάς που φορτωμένος τον σταυρό της διαφορετικότητας διανύει καθημερινά μέσα από τα δύο πολικά αντίθετα της υπόστασής του, η απεγνωσμένη προσπάθεια της λύτρωσης και ο εξτρίμ έρωτας μιας αλλιώτικης σχέσης θα κόψουν την ανάσα στο νέο βιβλίο της Ρίκης Ματαλλιωτάκη που στόχος του είναι να αποδείξει πως οι άνθρωποι δίπλα μας υπάρχουν μόνο σαν ψυχή και όχι σαν φύλο.

Τα κείμενα με πλάγια γράμματα είναι αποσπάσματα από το «Στων μελτεμιών τις ράχες», συγγραφέας Ρίκη Ματαλλιωτάκη, εκδόσεις Δωρικός, 2010.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημήτρης Νίκου: Οδοιπόρος

  Σαν άλλος Άτλαντας σηκώνεις το βάρος του κόσμου στους ώμους σου. Η δική σου ύβρις είναι μία ακόμα αποστασία. Είσαι ένας από εμάς, όχι όμως...